Calvinist schreef:Dan staan wij hier anders in. Uit deze kringen (be)luister ik met grote regelmaat een predikant en ik herken dit dus totaal niet. Het grote deel van de predikanten praat gewoon normaal. En ja sommige hebben een dialect of spraakgebrek, en nee daar wordt/is tijdens de opleiding geen aandacht aan besteed (of bijna niets).
En natuurlijk sommige predikanten hebben een bepaalde preekstem. Maar omdat gelijk oneerbiedig te gaan noemen en weet ik allemaal nog meer gaat te ver. Niet dat ik het wil promoten om een preekstem te gebruiken, maar enige nuance en relativeringsvermogen zou niet verkeerd zijn. Het gaat allereerst om de boodschap en die is volkomen Bijbels.
Daarnaast vind ik het jammer dat je stelt dat er in deze kringen delen niet behandeld worden. Ook dit herken ik totaal niet. Het gehele Woord komt gewoon ter sprake. Dus dit lijkt meer op 'in het wilde weg schieten en hopen dat ik iemand raak'. Zo bedoel je het waarschijnlijk niet, maar zo komt het wel over. Ik heb namelijk nog geen één predikant op eenzijdigheid kunnen betrappen.
Allereerst doel ik niet op een spraakgebrek of een dialect (ikzelf spreek waarschijnlijk ook met het accent van mijn geboortestreek).
Ik zou het ook behoorlijk minderwaardig vinden om iemand op iets dergelijks af te rekenen.
Ik ben zelfs nog wel met je eens dat het tijdens de preken nog wel meevalt bij de meesten.
Tijdens het gebed hoor je het veel duidelijker.
In die zin is het wellicht beter om van een "gebedsstem" te spreken.
En dat is iets wat op mij nogal oneerbiedig overkomt...
De eenzijdigheid waar ik op doel zie je voornamelijk in de tekstkeuzes.
Hele delen van (vooral het OT, met uitzondering van het boek Jeremia, de psalmen en Amos) de Bijbel worden niet besproken.
Daarnaast hebben de meeste predikanten in deze gezindte niet de kennis om de grondtekst te lezen, waardoor hun eigen interpretatie van een (in sommige ogen onfeilbare) vertaling als leidend wordt gezien.
Je stelt dat mijn bijdrage (in elk geval de vorige) zich kenmerkt door 'in het wilde weg schieten en hopen dat ik iemand raak', hoewel je zelf ook al aangeeft ervanuit te gaan dat ik het zo niet bedoel.
Het klopt inderdaad dat ik het zo niet bedoel, maar dat ik alleen maar uit eigen ervaring spreek.
Gezien het relatief kleine aantal predikanten in het bewuste genootschap en het aantal wat ik er inmiddels van heb beluisterd heb ik het idee dat ik toch wel een redelijk beeld heb van de denominatie in het algemeen, en de stijl van spreken (vooral bidden) van de predikanten in deze denominatie in het bijzonder.
Als je je gekwetst voelt door mijn waarnemingen: excuses, iemand kwetsen is totaal niet mijn bedoeling...
