De zegen van een predikant.

[benefietdiner]

Naar aanleiding van de topic die boer startte: ‘een zegen vragen voor het eten, onbijbels?’ vroeg ik mij af hoe het zat met de zegen van een predikant die hij op de gemeente legt.

Onder het oude verbond, onder de wet, moest een priester namens de Here God het volk zegenen. Dit was de "opdracht" voor de nakomelingen van Aäron.

Maar door het offer van de Heer Jezus Christus is er een nieuw verbond ontstaan,

Matthéüs 26:26-28;
26 En terwijl zij aten, nam Jezus het brood en toen Hij het gezegend had, brak Hij het en gaf het aan de discipelen en Hij zei: Neem, eet, dit is Mijn lichaam. 27 Hij nam ook de drinkbeker en nadat Hij gedankt had, gaf Hij hun die, en zei: Drink allen daaruit, 28 want dit is Mijn bloed, het bloed van het nieuwe verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden.

Zie ook: Hebreeën 8:13.

In dit nieuwe verbond is elke gelovige door genade gelijk, en nu vraag ik mij af wáárom een predikant, als een priester uit het oude verbond onder de wet, met opgeheven handen, de gemeente "zegent" Kán dat zo maar?

In de Herziene Staten Vertaling lees ik in Hebreeën 7:7 het volgende:

“7 Nu is het ontegenzeglijk zo dat wat minder is, gezegend wordt door wat meer is. "

In de NBG '51 wordt het alsvolgt beschreven:

"7 Nu is het onwedersprekelijk, dat het mindere door het meerdere wordt gezegend."

Nu is het mijn vraag; wáárom stelt een predikant of voorganger zich dan als een “meerdere” terwijl in Christus iedere gelovige gelijk is?

Op de keeper beschouwd voeren voorgangers en predikanten in mijn ogen een (leeg) ritueel uit dat van oorsprong wél aan priesters was opgedragen.

Wie laat hier het licht over schijnen?

[elbert]

“7 Nu is het ontegenzeglijk zo dat wat minder is, gezegend wordt door wat meer is. "

De kanttekeningen bij de SV zeggen het volgende:

Hij spreekt hier van een plechtige en priesterlijke zegening, waardoor iemand als een priester en gezant Gods een ander zegent, gelijk hier Melchizedek aan Abraham heeft gedaan. Want anders kan ook een mindere wel een meerdere zegenen, of voor hem bidden.

We moeten ons bedenken dat Melchizedek hier een type is van Christus, die onze meerdere is. In dit verband wordt over meerderen en minderen gesproken.

Nu is het mijn vraag; wáárom stelt een predikant of voorganger zich dan als een “meerdere” terwijl in Christus iedere gelovige gelijk is?

Een predikant is niet een meerdere, maar is uit hoofde van zijn ambt wel woordvoerder van Christus, die onze meerdere is. De zegen komt dan ook niet van een predikant, maar van God. Een predikant spreekt trouwens een zegenbede uit, de zegen zelf komt van God.
Met een onderscheid tussen oude en nieuwe verbond heeft dit verder niets van doen.

Over het algemeen spreken predikanten 2 zegenbedes uit, eentje uit het oude en eentje uit het nieuwe testament.
1. De hogepriesterlijke zegenbede:
Numeri 6:24 De HEERE zegene u
en behoede u!
25 De HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten
en zij u genadig!
26 De HEERE verheffe Zijn aangezicht over u
en geve u vrede!

met als verklaring:
27 Zo moeten zij Mijn Naam op de Israëlieten leggen; en Ík zal hen zegenen.

2. De zegenbede van de apostel Paulus:
2 Kor. 13:13 De genade van de Heere Jezus Christus, de liefde van God en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen. Amen.

Overigens is een zegenbede geen onzekerheidje of een wens: de zegenbede wordt uitgesproken in het geloof dat God die zegen ook daadwerkelijk geeft.

[elbert]

Om nog even in te gaan over meerderen en minderen, volgens mij spreekt de Bijbel over meerderen en minderen in deze volgorde (van meerdere naar mindere):
- Christus (Hoofd)
- de gemeente (lichaam)
- de individuele gelovige (deel van het lichaam).
In die volgorde moeten we ook de zegening zien: de zegen komt tot ons van Christus, via de bediening in de gemeente.

[benefietdiner]

Kan je het een 'zegenbede' noemen als Paulus zelf in 2 Kor.13:12 zegt dat het een 'kus' is. Hij gaat niet boven de gemeente staan.
En is het ook niet zo dat er in Mattheus 23:8 staat: Maar u mag zich geen rabbi laten noemen, want Eén is uw Meester, namelijk Christus; en u bent allen broeders (HSV).

Met andere woorden, jullie zijn allemaal broeders, dus gelijk, idem abtsdragers.

[mohamed]

@ Benefietdiner, dat we allemaal gelijkwaardig zijn heeft Jezus inderdaad duidelijk gezegd, maar dat betekent niet dat we allemaal dezelfde bediening hebben, want Paulus noemt zichzelf onze paus (1 Kor 4,15) wat toch echt vader betekent.

[Trajecto]

benefietdiner schreef:
Kan je het een 'zegenbede' noemen als Paulus zelf in 2 Kor.13:12 zegt dat het een 'kus' is.
(...)

Hij zegt toch niet dat die kus een zegebede is?
In het volgende vers komt de zegenbede. Jij legt nu een verbinding tussen de twee die er niet staat.

[Wilsophie]

Ik vraag me toch af, als Paulus in de Efezebrief schrijft dat wij "Gezegend zijn met alle Geestelijke zegeningen IN Christus".
Welke zegen er dan nog ontbreekt?

[Wilsophie]

="Elbert"Over het algemeen spreken predikanten 2 zegenbedes uit, eentje uit het oude en eentje uit het nieuwe testament.
1. De hogepriesterlijke zegenbede:
Numeri 6:24 De HEERE zegene u
en behoede u!
25 De HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten
en zij u genadig!
26 De HEERE verheffe Zijn aangezicht over u
en geve u vrede!

In de taal is dit dus duidelijk een hendiadys, ..De Heere zegene u namelijk Hij behoedt U.
De Heere doe Zijn aangezicht over u lichten namelijk Hij is u genadig.
De Heere verheffe Zijn aangezicht over u namelijk Hij geeft U vrede.
Het zijn letterlijk de zegeningen die wij ontvangen hebben in Christus.

Elke groet in het NT begint met genade en vrede dus eerst de groet van de heidenen en dan het shalom van de Joden, de volgorde lijkt mij veelzeggend. Eerst genade en dan vrede die wij al ontvangen HEBBEN.

[elbert]

Ik vraag me toch af, als Paulus in de Efezebrief schrijft dat wij "Gezegend zijn met alle Geestelijke zegeningen IN Christus".
Welke zegen er dan nog ontbreekt?

Dus Gods genade, vrede en nabijheid zijn een gepasseerd station? Zo van: "dat is alvast binnen en daar hoeft niet meer om gevraagd te worden".
Maar de werkelijkheid is dat de apostel Paulus dezelfde brief als volgt afsluit:
Ef.6:23 Vrede zij de broeders, en liefde met geloof, van God de Vader en van de Heere Jezus Christus.
24 De genade zij met allen die onze Heere Jezus Christus in onvergankelijkheid liefhebben. Amen.

Ik neem aan dat dit voor de apostel Paulus geen loze wens is, maar dat het hem ernst was dat de gelovigen de vrede en genade (hier dus in omgekeerde volgorde ) van God zouden blijven ontvangen.

In de taal is dit dus duidelijk een hendiadys, ..De Heere zegene u namelijk Hij behoedt U.

Een hendiadys verbindt 2 woorden aan elkaar, maar maakt van een onvoltooide tijd (die hier gebruikt wordt) nog geen voltooide tijd.

[Trajecto]

Inderdaad en er wordt ook nog de aanvoegende wijs gebruikt.
Je schrijft:
Dus Gods genade, vrede en nabijheid zijn een gepasseerd station? Zo van: "dat is alvast binnen en daar hoeft niet meer om gevraagd te worden".

Ja, ga het niet beschouwen als een gepasseerd station.


@ Wilsophie
Beschouw niet alles als voltooid en klaar.
Het leven is een weg van vallen en opstaan.

[Wilsophie]

Inderdaad en er wordt ook nog de aanvoegende wijs gebruikt.
Je schrijft:
Dus Gods genade, vrede en nabijheid zijn een gepasseerd station? Zo van: "dat is alvast binnen en daar hoeft niet meer om gevraagd te worden".

Ja, ga het niet beschouwen als een gepasseerd station.


@ Wilsophie
Beschouw niet alles als voltooid en klaar.
Het leven is een weg van vallen en opstaan.

Inderdaad , het moet zijn Hij behoede U als aanvoegende wijs, maar dat doet verder nergens iets aan af.
Door hier het accent op te leggen, terwijl ik mij gewoon vergis in het woordje behoede heb ik geen antwoord op mijn vraag. Welke zegening ontbreekt er dan?
De hendiadys betreft altijd zelfstandige naamwoorden en hebben geen invloed op het werkwoord.
Geest en Waarheid kun je ook stellen als Geestelijke Waarheid en zo maak je van een zelfstandig naamwoord een bijvoegelijk naamwoord.

Het beschouwen als een gepasseerd station,( niet genoemd door mij, maar door Elbert) of een beroep doen op de belofte uit Efeze 1 vers 1 vind ik twee heel verschillende zaken.

De groet is namelijk: "Genade zij u en vrede van God, onze Vader en de Here Jezus Christus en dan nog een keer de lof aan God : "Gezegend zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, Die ons gezegend HEEFT met ELKE ( staat er in de grondtekst) geestelijke zegening in de hemel in Christus.
En dan volgen er nog 7 zegeningen waarmee de gelovigen zijn gezegend, maar tot eer van Christus. Daarom blijf ik zeggen dat het zegeningen zijn die we al ontvangen hebben en dus vandaar uit mogen leven tot prijs Zijner Heerlijkheid.
De predikant hoeft of kan daar niets aan toe of afdoen. Misschien is het zo duidelijker.
De voglende zegeningen zijn:
Namelijk de uitverkiezing van voor de nederwerping van de kosmos opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde.
Die ons verordineerd heeft ( pro-orizo) tot aanstelling tot zonen ( huothesia)
Hij heeft ons begenadigd in de Liefde.
En in Christus hebben wij de verlossing door Zijn bloed ( 4) ( natuurlijk de 4e bedeling waarin dit voltrok)
Dan heeft Hij ons bekendgemaakt de verbogenheid van Zijn wil. (Uiteraard de huidige bedeling waarin de verborgenheid tot stand komt n.l. de Gemeente)
Dan de 6e zegen, dat wij een erfdeel geworden zijn, wij die tevoren verordineerd waren naar het voornemen van Desgenen Die alle dingen werkt naar de raad van Zijn wil
Opdat wij zouden zijn tot prijs Zijner heerlijkheid ( koninkrijk)
En dan de 7e zegen namelijk de verzegeling met de Heilige Geest der belofte, die het onderpand is van onze erfenis, tot de verkregene verlossing tot prijs Zijner heerlijkheid.

Dus alle zegeningen zijn bestemd tot eer van God en niet tot eer van ons. Er is geen sprake van een gepasseerd station, er is sprake van zegeningen die zijn tot prijs Zijner heerlijkheid en daarom zouden we niet ophouden te danken voor deze zegeningen in Christus.
Het is een enorme zekerheid van beloften waarop wij mogen gaan staan.
De aanstelling tot zonen is juist geen gepasseerd station, het is nog toekomst.
Er zijn nog meer zegeningen die gestalte krijgen in de toekomst.
We hebben wel het onderpand ontvangen.

[Trajecto]

Wilsophie schreef:
Trajecto:
Inderdaad en er wordt ook nog de aanvoegende wijs gebruikt.
Je schrijft:
Dus Gods genade, vrede en nabijheid zijn een gepasseerd station? Zo van: "dat is alvast binnen en daar hoeft niet meer om gevraagd te worden".

Ja, ga het niet beschouwen als een gepasseerd station.


@ Wilsophie
Beschouw niet alles als voltooid en klaar.
Het leven is een weg van vallen en opstaan.

Inderdaad , het moet zijn Hij behoede U als aanvoegende wijs, maar dat doet verder nergens iets aan af.
Door hier het accent op te leggen, terwijl ik mij gewoon vergis in het woordje behoede heb ik geen antwoord op mijn vraag. Welke zegening ontbreekt er dan?
De hendiadys betreft altijd zelfstandige naamwoorden en hebben geen invloed op het werkwoord.
Geest en Waarheid kun je ook stellen als Geestelijke Waarheid en zo maak je van een zelfstandig naamwoord een bijvoegelijk naamwoord.

Oké, dat met hendiadys is dan duidelijk. Die was hier dan niet.

Wat betreft de kwestie aanvoegende wijs:
Die haalt toch wel het vaststellende weg wat jij doet. Bij jou ontstaat gauw de indruk van een kwestie van gebeurd en klaar.

Het beschouwen als een gepasseerd station,( niet genoemd door mij, maar door Elbert) of een beroep doen op de belofte uit Efeze 1 vers 1 vind ik twee heel verschillende zaken.

De groet is namelijk: "Genade zij u en vrede van God, onze Vader en de Here Jezus Christus en dan nog een keer de lof aan God : "Gezegend zij de God en Vader van onze Here Jezus Christus, Die ons gezegend HEEFT met ELKE ( staat er in de grondtekst) geestelijke zegening in de hemel in Christus.
En dan volgen er nog 7 zegeningen waarmee de gelovigen zijn gezegend, maar tot eer van Christus. Daarom blijf ik zeggen dat het zegeningen zijn die we al ontvangen hebben en dus vandaar uit mogen leven tot prijs Zijner Heerlijkheid.
De predikant hoeft of kan daar niets aan toe of afdoen. Misschien is het zo duidelijker.

Ja, duidelijk denk ik. Maar...
"Genade zij u en vrede van God,..."
In de aanvoegende wijs zit toch hier de hoop en/of wens, zou ik zeggen. Waarom wil je dat zien?

De volgende zegeningen zijn:
Namelijk de uitverkiezing van voor de nederwerping van de kosmos opdat wij zouden heilig en onberispelijk zijn voor Hem in de liefde.
Die ons verordineerd heeft ( pro-orizo) tot aanstelling tot zonen ( huothesia)
Hij heeft ons begenadigd in de Liefde.
En in Christus hebben wij de verlossing door Zijn bloed ( 4) ( natuurlijk de 4e bedeling waarin dit voltrok)
Dan heeft Hij ons bekendgemaakt de verbogenheid van Zijn wil. (Uiteraard de huidige bedeling waarin de verborgenheid tot stand komt n.l. de Gemeente)
Dan de 6e zegen, dat wij een erfdeel geworden zijn, wij die tevoren verordineerd waren naar het voornemen van Desgenen Die alle dingen werkt naar de raad van Zijn wil
Opdat wij zouden zijn tot prijs Zijner heerlijkheid ( koninkrijk)
En dan de 7e zegen namelijk de verzegeling met de Heilige Geest der belofte, die het onderpand is van onze erfenis, tot de verkregene verlossing tot prijs Zijner heerlijkheid.

Dus alle zegeningen zijn bestemd tot eer van God en niet tot eer van ons. Er is geen sprake van een gepasseerd station, er is sprake van zegeningen die zijn tot prijs Zijner heerlijkheid en daarom zouden we niet ophouden te danken voor deze zegeningen in Christus.
Het is een enorme zekerheid van beloften waarop wij mogen gaan staan.
De aanstelling tot zonen is juist geen gepasseerd station, het is nog toekomst.
Er zijn nog meer zegeningen die gestalte krijgen in de toekomst.
We hebben wel het onderpand ontvangen.

Oké de zegeningen:
1e zegening: wij zijn uitverkoren
2e zegening: wij zijn gepredestineerd, voorbestemd
3e zegening: wij hebben genade ontvangen
4e zegening: wij zijn verlost
5e zegening: God heeft Zijn wil aan ons bekendgemaakt
6e zegening: wij zijn een erfdeel geworden
7e zegening: wij hebben de Geest ontvangen

Tsja onderpand... .
13 In Welken ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte;
14 Die het onderpand is van onze erfenis, tot de verkregene verlossing, tot prijs Zijner heerlijkheid.

Maar we moeten ons niet te veel op recht op inlossing van belofte en dergelijke beroepen of beroemen. We moeten de weg gaan in toewijding en verdieping en niet versagen en bij jou klinkt het toch wel gauw als een gepasseerd station in de zin van "dat was toch al binnen dus, niet meer mee bezighouden".
Neem het toch ook als een abstracte manier van duidelijk maken van geestelijke zaken en niet alleen als eens reeks van transacties die contractueel geregeld zijn.
Nou moet je niet direct doorslaan in een richting van "dus ik mag nergens op vertrouwen"; dat bedoel ik niet. Maar als een predikant de zegeningen opnoemt en daarin zit een vleugje van dat het ook in ieder geval hoop is dan vind ik dat prima en niet iets waarvan ik zeg: "Dat moet hij helemaal zo niet doen; dat hebben we allang binnen en daar kan hij verder niets aan toevoegen dus: hij zwijge liever!"
Ook in Efeziërs 1 begint Paulus in het tweede vers met "Genade zij u en vrede van God, onzen Vader, en den Heere Jezus Christus."
Als alles een gepasseerd station zou zijn kan hij dat wel weglaten. Al stelt Paulus het wat betreft de zegeningen inderdaad of het allemaal reeds gebeurd is, toch geven zulke verzen zoals ik net noem aan dat Paulus het niet echt als zaak beschouwt die "rond" is.
Beschouw niet alles als afgedane zaak en gelopen race:
Mat 24:13 Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.
Je kunt het ook zien als een groeiproces en wat we misschien dan reeds ontvangen hebben moet zich toch nog meer ontplooien en versterken in ons. Zie het wat "vloeiender" zou ik zeggen en niet als een postpakket wat is aangekomen of misschien niet aangekomen maar waar een "beetje aangekomen" wat raar is.

[mohamed]

Mat 24:13 Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.

Als ik hier even op in mag haken. Dit vers gaat duidelijk niet over een persoonlijk einde (v. 14) noch een situatie na de dood. Daarom denk ik dat je dit vers geen recht doet door hem bij je betoog te betrekken. Wij hebben volgens de Hebreeën schrijver een sterke troost door twee onveranderlijke dingen (Heb 6,18) doch als dat allemaal nog niet zeker is, dan is die troost toch maar wat schraal nietwaar?

[Wilsophie]

De tekst "Wie volhardt tot het einde ( van deze bedeling n.l. de Grote Verdrukking) zal zalig worden.
Dit geldt absoluut niet voor ons als gelovigen uit de genade bedeling, maar binnen de context gelezen gaat het over de gelovigen in de Grote Verdrukking en zij hebben het heel zwaar in het volhouden.

Overigens vind ik het heel vreemd dat je spreekt over een gepasseerd station van een soort berusting als ik uitleg dat wij zouden opgroeien van de melk tot het vaste voedsel, danwel je noemt zelf een groeiproces.
In relatie tot elke zegening die ons is gegeven wat je mooi samenvat Trajecto, met dank, wil ik benadrukken dat je dan ook de belofte van eeuwig leven of de belofte van je behoud of je getuigenis van je doop in alle opzichten eeuwigheidswaarde heeft.
Een zekerheid waar je niet steeds om hoeft te vragen. En als de zegen elke zondag op je hoofd neerdaalt vanaf een kansel en ik weet dat alles gegeven is van Godswege dan is het eerder een twijfel of zoiets dan de zekerheid van Zijn beloften.
En dat begrijp ik niet.
Waarom elke zondag iets vragen wat je al ontvangen hebt. Dan is het geen gepassioneerd station, maar staat de trein gewoon stil met wat pech ofzoiets en wacht hij weer op een beetje benzine of whatever.
Dat schiet niet op m.i.
Daar zit helemaal geen groei of doelbereik in.
Wij zouden optrekken naar het hemels Sion met alle zegeningen die ons gegeven zijn in Christus Jezus.

Als ik een kado vraag voor mijn verjaardag en ik heb het gekregen dan ga ik daarna toch niet weer steeds datzelfde kado vragen, integendeel ik ga van het kado uitdelen of het gebruiken.

[Trajecto]

mohamed schreef
Mat 24:13 Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.

Als ik hier even op in mag haken. Dit vers gaat duidelijk niet over een persoonlijk einde (v. 14) noch een situatie na de dood. Daarom denk ik dat je dit vers geen recht doet door hem bij je betoog te betrekken. Wij hebben volgens de Hebreeën schrijver een sterke troost door twee onveranderlijke dingen (Heb 6,18) doch als dat allemaal nog niet zeker is, dan is die troost toch maar wat schraal nietwaar?

Ja, dat vers was te ver buiten de context erbij gehaald, Je hebt gelijk.
De Hebreeënverzen die je noemt zijn op zich prima maar ik vind er niet in weerspiegeld dat je niet volledig moet gaan afdwalen.
Ik denk niet dat je kunt stellen "de zegeningen zijn uitgedeeld en nu kan ik me van alle geestelijkheid afkeren en een alles gaan doen wat verderfelijk is want het maakt niet uit; de zegeningen zijn uitgedeeld en het zit wel goed." Dat is extreem gesteld natuurlijk, maar ik proef toch die mogelijkheid wanneer iemand stelt "de zegeningen HEBBEN we ontvangen, klaar uit!"