RogerS schreef:Ik ben momenteel geen christen. Ik geloof in God, maar ik vind het moeilijk om me te laten overtuigen door de Bijbel omdat ik veel dingen die ik daar lees moeilijk vind om te geloven.
Ik kom uit een milieu waar vrijwel niemand christen is. De normen en waarden die mij zijn bijgebracht stroken ook niet altijd met de christelijke normen en waarden. Ik probeer goed voor mensen te zijn, maar ik zou het bijvoorbeeld vanuit m'n eigen normen en waarden niet slecht vinden om seks te hebben om seks te hebben met een meisje voor het huwelijk, zolang je dat maar op een verantwoorde manier doet. Zo zijn er wel meer zaken die ik zelf graag doe, maar die vanuit het perspectief van het christelijk geloof niet wenselijk zouden zijn.
Ik heb het idee dat, als er iets als een "ware religie" bestaat, ik niet zal gaan geloven puur door de tekst te lezen; iets in mij moet a.h.w. "getriggerd" worden omdat ik rationeel gezien veel dingen erg moeilijk te geloven vindt.
Mijn vraag is dan ook: wanneer laat, in jullie ogen, God zich zien? Zijn er bepaalde zaken die je kunt doen die dit proces makkelijker maken? En zijn er dingen die je juist beter kunt laten (bv. seks hebben zonder huwelijkspartner) waardoor God zich makkelijk aan je kan openbaren?
Ik zit gewoon in dubio omdat ik wel graag het geloof wil ontvangen als zoiets bestaat, maar ik vind het ook nogal radicaal om me aan de regels van een religie te houden wanneer ik nog niet een aanhanger ben van deze religie......
Goede vragen! Ik ben zelf geen wedergeboren christen maar er wel van overtuigd dat het (iig in grove lijnen) waar is. Ik herken wel wat van de fase waar je doorgaat, ben zelf Agnost geweest die ook wel in God geloofde maar geloofde niet echt in religie en in alle specifieke regeltjes die erbij kwamen kijken.
Allereerst is er niks mis met je scepticisme , je zou inderdaad niet zomaar iets wat geschreven is voor waar moeten nemen (een fout die vele christenen en religieuzen in het algemeen ook begaan).
Voordat je echter bezwaar maakt tegen allerlei specifieke regels (seks voor het huwelijk) lijkt het me verstandiger om eerst eens te kijken of de fundamentele punten van het christendom je aanspreken en je 'waar' lijken. Om te kijken of er een rationele basis is voor die claims en wat die claims nou eigenlijk precies inhouden. Ken namelijk genoeg christenen die anders denken over seks voor het huwelijk maar in mijn ogen toch zeker 'echte' christenen zijn. Het lijkt me dus verstandiger eerst uit te zoeken wat nou echt fundamenteel is om jezelf een christen te mogen noemen.
Verder geloof ik zelf (niet mainstream christelijke opinie ofzo) dat een van de redenen dat God zich verborgen houdt is omdat dit je extra vrijheid en verantwoordelijkheid geeft. Ik denk dat God niet alleen wil dat je hem zoekt, maar dat hij het ook belangrijk vindt dat je zelf vrijwillig ervoor kiest om tijd en moeite te steken in de belangrijkste vragen die er zijn; Wie ben ik, waarom besta ik, waar ga ik naartoe, en wat zou ik moeten doen?
Ikzelf besteedde nauwelijks aandacht aan deze vragen omdat ik teveel focus had op mezelf of op meer materiële, oppervlakkige dingen. Totdat ik wat nare dingen meemaakte en besloot dat ik nu definitief wou weten of er een doel zat achter mijn bestaan etc.
Dus zonder te beweren dat je te weinig moeite hebt gedaan (geen idee hoeveel tijd je erin hebt gestoken) kan het sowieso geen kwaad om je in ieder geval af te vragen wat je nog meer zou kunnen doen. Heb je bijvoorbeeld al de beste verdedigingen van het christendom opgezocht? Heb je het verhaal van Jezus al onderzocht en gekeken wat de bewijzen zijn daarvoor?
Toen ik begon aan mijn zoektocht dacht ik al te weten hoe het christendom in elkaar stak en wat de 'bewijzen' waren daarvoor, maar ik kwam erachter dat ik eigenlijk geen idee had. Als je denkt dat je nog meer kan doen, zou ik bv eens zoeken op William Lane Craig, Stephen Meyer, Hugh Ross, Rob Collins of in Nederland Emanuel Rutten. Hebben mijn beeld op het christendom echt radicaal veranderd
