paprikameisje2 schreef:Nietzche is een filosoof en zegt dit:
Nietzsche verwerpt daarnaast op een hartgrondige manier dat er naast de waarneembare werkelijkheid nog een andere geestelijke werkelijkheid bestaat. Da zijn allemaal illusies, het zijn hersenschimmen van zwakkelingen die niet tegen het aardse leven zijn opgewassen. Ze zoeken hun toevlucht tot een eigen ik en tot het wezen van de werkelijkheid omdat ze hun gewone ik en de gewone werkelijkheid niet kunnen accepteren. Ze scheppen zich een wereld van idiaalbeelden, van eeuwiege en onverandelijke essentie, alleen omdat ze niet tegen de eindigheid van het bestaan, tegen wanorde, het lijden en de doelloosheid kunnen. Daarom hebben ze de eeuwigheid verzonnen en het geluk van een God die de wereld zin geeft.
hoe kan ik tegen deze gedachte ingaan????? met argumeten?
Niezsche constateert dat mensen God gebruiken omdat ze niet zijn opgewassen tegen het aardse leven. Of, eigenlijk, omdat ze het aardse leven niet begrijpen.
Toch neemt iedereen dingen aan die je eigenlijk niet begrijpt. Weet jij bijvoorbeeld hoe een auto precies werkt? Die kans is niet zo groot, maar toch maak je gebruik van die auto. Het werkt, dat is realiteit en dat ervaar je. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden te noemne. Je hoeft niet alles te begrijpen wat je ervaart.
Ander punt is de kentheorie. Wat kunnen we kennen en wat niet? Als we niet alles kunnen begrijpen met ons verstand, simpelweg omdat het teveel is of odmat het te moeilijk is, wil dat niet zeggend at het niet waar is. Als we iets niet waarnemen is dat geen bewijs van het niet zijn. Het is een tekortkomen van onze zintuigen, die ook op veel punten in het dagelijkse leven tekort komen. (vergelijk ons reukorgaan eens met dat van een hond, dat van een hond is veeeeel beter, zij nemen reuksporen waar, die wij niet waar nemen.)
