Hoi Calvin
Je zegt moe te zijn van deze discussie. Persoonlijk ben ik ook niet gek op discussies over uiterlijkheden. Er zijn zaken die ik veel belangrijker vind.
Jij bent echter degene die nogal veroordelend overkomt t.a.v. mensen die geen problemen hebben met een tattoo. Je gebruikte termen als 'volgeling van de tegenstander' die ik persoonlijk nogal heftig vind. Ik vind dan ook dat je je er nogal gemakkelijk vanaf maakt. Je oordeelt, kunt vervolgens dat oordeel niet onderbouwen en gooit dan de handdoek in de ring. Zo'n houding vind ik nou één van de dingen die ik veel belangrijker zijn dan uiterlijkheden.
Ik kom dan nl. uit bij Rom. 14 waar Paulus schrijft over 'sterken' en 'zwakken' in het geloof. In zaken die niet de kern van het geloof raken dienen we elkaar vrij te laten. De zwakken dienen de sterken niet te veroordelen en de sterken dienen de zwakken niet te minachten.
Deze (wat mij betreft) laatste bijdrage is niet bedoeld om jou persoonlijk aan te vallen. Ook wil ik je niet de maat nemen t.a.v. je mening over tattoo's. We hebben elk onze mening daarover gegeven en zijn blijkbaar op een punt gekomen waar we niet nader tot elkaar kunnen komen. Kan gebeuren toch?
Wat ik wel jammer vind is dat de veroordeling die jij uitsprak t.a.v. hen die meenden dat tattoo's ok zijn gewoon blijft staan. Wellicht dat het afbreken van de discussie jouw manier is om aan te geven dat je de ander hierin vrij wilt laten en hem/haar niet veroordeelt. Als dat zo is dan moeten we hier verder geen woorden meer aan vuil maken. Als dit echter niet zo is lijkt dit me niet de juiste manier om een discussie als deze af te sluiten.
Groet,
Klaas
Hierbij nog een link (voor alle geïnteresseerden) naar een uitstekend artikel over Rom. 14:
http://www.studiebijbel.nl/gewetensvrijheid.htm
Het artikel geeft trouwens ook prima handreikingen hoe je met vragen als "tattoeages kan dat?" moet omgaan.