Kwam net dit stukje tegen:
Slechthorendheid komt heel veel voor. Het wordt wel eens de verborgen handicap genoemd omdat een slechthorende of dove nog goed lijkt te functioneren. Maar schijn bedriegt: wie slechthorend wordt en niet op tijd maatregelen treft, komt steeds meer alleen te staan. Men vereenzaamt....
Als ik dit een jaar geleden had gelezen was m'n eerste gedachte geweest: Vereenzamen doe je niet zomaar, en iig niet door je gehoor..
Maar nu kan ik dat bevestigen!
Als kind bleek ik slechthorend te zijn, daarmee zijn we naar een Audiologisch centrum geweest, wekelijks naar de logopedist..en naar verloop van tijd (jaren) had ik er geen 'last' meer van.. Totdat ik merkte dat ik mensen te zacht vond praten, dat ze tegenover me moesten staan wilde ik ze horen.. En zo nog meer dingen die er op wezen dat m'n gehoor niet goed was! En je vereenzaamt op die manier.. Al klinkt dat raar! Mensen reageren soms 'hard', door te zeggen: "Pff, jou moet je echt vaak hetzelfde zeggen" of "Luister dan ook eens goed..".. Dat kan echt pijn doen.. Ik heb toen voor mezelf besloten er iets aan te gaan doen.. En heb gehoortesten gedaan, en de uitslag daarvan viel me heel erg tegen! Met beide oren hoor ik (maar) 40/50%.. De enige keus die ik had was: gehoorapparaatjes.. Ik moe(s)t wel! Vaak 'schaam' ik me er voor.. En denk ik: Ik lijk wel een oud wijf met die dingen! Ik ben nog maar jong, en dan al zulke apparaten!

Ik hoop dat er meer zijn die zich hier in herkennen..en zo hun 'verhaal' hebben.. Of bijv. over de omgang met een slechthoren/doof familielid of i.d! Er valt genoeg over te zeggen!

In het volgende gedichtje heb ik m'n beleving/gedachten eens beschreven:
Woorden zeg je tegen mij...
Niet begrijpend kijk ik je aan!
Ik moet ze herhalen...
Maar ik kan het niet!
Begrijpen anderen mij?
Misschien...
Als ik bang ben, helpen ze mij!
Begrijpen ze mij?