Als ik dit topic over tarot lees, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat occultisme in al zijn heftige of minder heftige veschijningsvormen zwaar onderschat wordt, en me net iets te snel afgedaan wordt als bijgeloof of iets waar ook nog wel goede kanten heeft. Iets wat me doet huiveren.
De bijbel lijkt me hier erg duidelijk over. God waarschuwt hier in de bijbel niet voor niets zo vaak tegen. En, nogmaals, God waarschuwt niet tegen sprookjes. Als God iets al niet onderschat, moeten wij dat al helemaal niet doen
Enkele bijbelse voorbeelden uit de (bijbelse) realiteit.
De wonderen die de tovenaars (1e hoofdstukken Exodus) in Egypte deden waren geen trucjes of zo, of bijgeloof, dit wat occultisme ten voeten uit.
Het verhaal van Saul bij de spiritiste te Endor. Een sprookje? Nee, occulte realiteit die vandaag weer steeds meer de kop opsteekt. Overigens, dit kan niet afgedaan worden met de opmerking dat Samuel als gelovige die bij God is niet op te roepen zou zijn. Het betreft hier het in de occulte wereld bekende verschijnsel van een demon die verschijnt in de gedaante van Samuel.
Daniel 10:10-13:
10 En ziet, een hand roerde mij aan, en maakte, dat ik mij bewoog op mijn knieen, en de palmen mijner handen.
11 En Hij zeide tot mij: Daniel, gij zeer gewenste man! merk op de woorden, die Ik tot u spreken zal, en sta op uw standplaats, want Ik ben alnu tot u gezonden; en toen Hij dat woord tot mij sprak, stond ik bevende.
12 Toen zeide Hij tot mij: Vrees niet, Daniel! want van den eersten dag aan, dat gij uw hart begaaft, om te verstaan en om uzelven te verootmoedigen, voor het aangezicht uws Gods, zijn uw woorden gehoord, en om uwer woorden wil ben Ik gekomen.
13 Doch de vorst des koninkrijks van Perzie stond tegenover Mij een en twintig dagen; en ziet, Michael, een van de eerste vorsten, kwam om Mij te helpen, en Ik werd aldaar gelaten bij de koningen van Perzie.
Hier wordt een tipje van de sluier van de voor ons onzichtbare werkelijkheid opgelicht.
Handelingen 8, over Simon de tovenaar, lijkt me duidelijkt. Zou nu bij ons waarschijnlijk vallen onder de categorie witte magie. De bijbel keurt dit zonder meer af, en het wordt ook niet afgedaan als een sprookje of als bijgeloof, nee, dit is realiteit.
Dan een laatste voorbeeld (dit is maar een bloemlezing hoor) uit Hand. 16, over het meisje met de waarzeggende geest:
Hand. 16:16-18
16 En het geschiedde, als wij tot het gebed heengingen, dat een zekere dienstmaagd, hebbende een waarzeggenden geest, ons ontmoette, welke haar heren groot gewin toebracht met waarzeggen.
17 Dezelve volgde Paulus en ons achterna, en riep, zeggende: Deze mensen zijn dienstknechten Gods des Allerhoogsten, die ons den weg der zaligheid verkondigen.
18 En dit deed zij vele dagen lang. Maar Paulus, daarover ontevreden zijnde, keerde zich om, en zeide tot den geest: Ik gebied u in den Naam van Jezus Christus, dat gij van haar uitgaat. En hij ging uit ter zelfder ure.
Wat is er nu nog mooier dan een meisje dat zegt "deze mensen dienstknechten Gods de Allerhoogste zijn". Toch weet Paulus hier een boze geest te ontmaskeren. Boze geesten kunnen komen als waarheid sprekende engelen des lichts.
Juist deze geschiedenis heeft me geleerd zeer negatief tegenover dergelijke dingen te staan Ik weet haast wel zeker dat dit meisje vandaag de dag veel positiever beoordeeld zou worden dan in Hand. 16 het geval is. Bijgeloof, sprookje, witte magie? Nee, occulte realiteit.
Tenslotte: In Ef. 6:12 waatschuwt Paulus ons: "Want wij hebben den strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de geweldhebbers der wereld, der duisternis dezer eeuw, tegen de geestelijke boosheden in de lucht." Een mooie tekst, alleen heb ik er nog nooit een predikant concreet over horen preken. Angst? Onkunde? Ongeloof in occultisme?
Ps. 122vs6: Bidt om de vrede van Jeruzalem; wel moeten zij varen, die u beminnen.
