De computergestuurde versnellingsbak
(Als antwoord op een vraag.)
Klein verhaaltje
Heel lang geleden (als veertienjarige?) zat ik een Dafje.
Een beetje met het gas spelen, en opeens reed hij vooruit.
Want een Daf heeft een variomatic. Die werken anders dan gewone automaten,
en "kruipen" niet. Dus kunnen gewoon stilstaan en stationair
draaien. Als het toerental toeneemt wordt er een verbinding gemaakt,
door de centrifugaalkoppeling, en gaat hij rijden.
Tevens hebben ze een heel aparte overbrenging,
nl. 2 riemen die over riemschijven lopen, de zg. variomatic, zodanig
dat de vertraging onder het rijden aangepast wordt.
Hierdoor is het mogelijk constant de ideale overbrengverhouding
te realiseren. Echter, er is een groot nadeel, het heeft veel verlies.
Daarom, jaren zat ik na te denken over hoe je 2 tandwielen
aan elkaar kon koppelen, en daarbij de overbrenging varieren.
Geen oplossing kunnen bedenken.
Totdat een afstudeerwerkstuk gemaakt moest worden.
Het volgende ontwerp. Een computer die de koppeling bedient,
en de versnellingsbak, en het toerental van de motor regelt.
A.d.h.v. gaspedaalstand, snelheid, belasting, en keuzeprogramma
(economisch of snel). Dan is schakelen overbodig, en kan telkens het
meest ideale schakelmoment gekozen worden.
Dit is op papier gezet, uitgewerkt, en gepresenteerd.
Later nooit meer aandacht aan besteed.
Nu blijkt dat het, al wel 15 jaar denk ik, wordt toegepast.
In Opel als Easytronic. Ook gebruikt door o.a. VW, Ford, Saab, Renault.
Bewijzen dat het overgenomen is, kan ik niet.
Het is echter exact hetzelfde principe.
Het principe van de continu variabele transmissie wordt
anno 2008 toegepast in de CVT, met duwband.
