Teus schreef:
Las dit in het boek van v/d Groe, “Toetssteen van de ware en valse genade”
@JCA, Ik hoop echt dat hier een drukfout staat. “door de genade van de Heilige Geest”
oordeel zelf:
Veel kritischer uitte J. A. de Ruiter uit Giessen zich. Dr. J. Exalto kapittelt in het nieuwe boek een publicatie van De Ruiters hand over Van der Groe uit de jaren zeventig als komend uit de pen van hen „die zich koesteren in een romantiek van exclusiviteit, gegrond op een verborgen, esoterisch en gnostisch concept van de mythe van de laatste ziener.”
De Ruiter, die aangaf de oudvader inmiddels anders te waarderen, reageerde ironisch: „Je waant je echt in de sfeer van ”De Da Vinci Code” van Dan Brown.”
In antwoord op de vraag of het licht na Van der Groe echt was gedoofd, reageerde De Ruiter ontkennend. Zijn felle uitlatingen riepen protest op bij sommige aanwezigen.
Van der Groe is voor De Ruiter „een wat zonderlinge predikant, die vaak een te grote broek dan wel profetenmantel aantrok.” Zijns inziens is het een dwaling te menen dat Christus’ kerkvergaderend werk ophoudt als een predikant wegvalt.
„Zijn toenemende somberheid en negatieve houding hadden alles te maken met karakter, milieu en aanleg. Van der Groe had evangelische momenten, maar toch over het geheel genomen een sterk voorwaardelijke en descriptieve prediking, waarin uiteindelijk de echte christelijke hoop en liefde gingen ontbreken. In vergelijking met Whitefield, Boston en Edwards moeten we helaas constateren dat Van der Groe hout, hooi en stoppels heeft gebouwd op het fundament Christus.”
De Ruiter meent dat er bij Van der Groe geen sprake was van een bijzondere verlichting en profetische bediening in Bijbelse zin. „Alle profetie heeft als doel de verheerlijking van Christus en het uitzien en verlangen naar Zijn toekomst. En die focus missen we in de bekende biddagpreken van de oudvader.
En sloot hij het hekje toe? Christus’ vergaderend werk is ook na zijn dood doorgegaan. Van der Groe zei dat God met kerk en volk in Nederland weldra een gehele voleinding zou maken en geen zondaren meer tot bekering zou roepen. Met zijn vergaande uitspraken over de toekomst van de kerk in Nederland, overschreed de oudvader nieuwtestamentische grenzen en betrad hij heilig land, waartoe hij als dienaar van het evangelie niet was geroepen.
Van der Groes negatieve toekomstvisie heeft voor vele vromen het afscheid van de kerk betekend, met soms heel kwalijke gevolgen voor hun gezinnen.”
Bron:RD