Overdopen en vriendschap

[Lalage]

@Haai: als je een dominee in zijn preek iets hoort zeggen waar je het niet mee eens bent, dan loop je toch ook niet weg ofzo? Verschillen van mening zijn er nu eenmaal binnen het lichaam van Christus en toch zijn we allemaal broers en zussen. Ik kijk liever naar de overeenkomsten dan naar de verschillen, al moet ik wel toegeven dat ik er soms moeite mee heb om met mijn schoonouders mee naar de kerk te gaan. Ik probeer het steeds weer, maar kom er net iets te vaak depri vandaan :-S Dus ik wil de frequentie wat verminderen. Maar als mijn neefje binnenkort gedoopt wordt, dan ga ik daar natuurlijk wel heen, ook al krijg ik soms helemaal de kriebels van wat de dominee daar allemaal verkondigt.

[Haai]

Bij zaken als huwelijk en doop zijn de aanwezigen volgens mij mede getuigen, ik zie dat dus wat anders als een 'gewone' preek van een dominee. Bij ons wordt tijdens een doopdienst de hele gemeente als getuige aangesproken, voor mij geldt dat dan dus ook voor doopdiensten in een andere gemeente.

[MissF]

Het gaat mij helemaal niet om kleine zaken waar ik het niet mee eens ben. het gaat voor mij om wezenlijke dingen.
En nee, al zou mijn zus (die is allang getrouwd, maar mijn broertje of zusje) in die ene kerk gaan trouwen (die kans zit er niet in, maar met een beetje verbeeldingsvermogen) dan zal ik er niet zijn. Ik geloof niet dat het Gods bedoeling is van Zijn Woord.
En dan gaat het wezenlijke dingen, niet om een kleine dingen.
Ik vind overdopen iets heel wezenlijks, net als dat ik bepaalde andere dingen als Christen niet doe.

Ik wil gewoon ook graag aangeven: laten we als christenen eindelijk eens gaan staan voor wat we zijn: namelijk kinderen van God. En niet van die halve meningen en er een beetje met zijn allen omheendraaien. We hebben iets keigaafs te vertellen aan de wereld! En al vraagt mijn collega dan of ik geloof dat je alleen in de hemel komt als je in God gelooft, dan ga ik niet zeggen:''Ach, dat weet ik niet' of 'ach, dat zal wel meevallen'. Dan is het keihard, maar dan zeg ik toch (mits het in een goed gesprek is, wat ik gelukkig vaak zat heb met ongelovige collega's), dat ik dat geloof.

Ik heb niks met van dat halve geloven. Of misschien is het mijn achtergrond, ik heb een tijd wel zo geleefd, en ben erachter gekomen dat God dat van mij (persoonlijk dus!) niet vraagt. Hij vraagt wel radicaal te zijn: of in Hem geloven of niet. En niet een vage tussenweg.

Dus eigenlijk vind ik het niet erg om daar radicaal in te zijn (maar ach, in de ogen van refo's ben ik weer een halve Christen, dus ieder zijn ding )

[Liarose]

En nee, al zou mijn zus (die is allang getrouwd, maar mijn broertje of zusje) in die ene kerk gaan trouwen (die kans zit er niet in, maar met een beetje verbeeldingsvermogen) dan zal ik er niet zijn.

Dat meen je niet? Dit is nou precies waarom ik kan begrijpen dat mensen niets begrijpen van christenen!

[liefie]

Het gaat mij helemaal niet om kleine zaken waar ik het niet mee eens ben. het gaat voor mij om wezenlijke dingen.
En nee, al zou mijn zus (die is allang getrouwd, maar mijn broertje of zusje) in die ene kerk gaan trouwen (die kans zit er niet in, maar met een beetje verbeeldingsvermogen) dan zal ik er niet zijn. Ik geloof niet dat het Gods bedoeling is van Zijn Woord.
En dan gaat het wezenlijke dingen, niet om een kleine dingen.
Ik vind overdopen iets heel wezenlijks, net als dat ik bepaalde andere dingen als Christen niet doe.

Ik wil gewoon ook graag aangeven: laten we als christenen eindelijk eens gaan staan voor wat we zijn: namelijk kinderen van God. En niet van die halve meningen en er een beetje met zijn allen omheendraaien. We hebben iets keigaafs te vertellen aan de wereld! En al vraagt mijn collega dan of ik geloof dat je alleen in de hemel komt als je in God gelooft, dan ga ik niet zeggen:''Ach, dat weet ik niet' of 'ach, dat zal wel meevallen'. Dan is het keihard, maar dan zeg ik toch (mits het in een goed gesprek is, wat ik gelukkig vaak zat heb met ongelovige collega's), dat ik dat geloof.

Ik heb niks met van dat halve geloven. Of misschien is het mijn achtergrond, ik heb een tijd wel zo geleefd, en ben erachter gekomen dat God dat van mij (persoonlijk dus!) niet vraagt. Hij vraagt wel radicaal te zijn: of in Hem geloven of niet. En niet een vage tussenweg.

Dus eigenlijk vind ik het niet erg om daar radicaal in te zijn (maar ach, in de ogen van refo's ben ik weer een halve Christen, dus ieder zijn ding )

kijk jij kan het tenminste beter verwoorden dan mij. Er zijn maar 2 wegen en niet meer dus iets is goed of het is gewoon echt fout

[Liarose]

Er zijn maar 2 wegen en niet meer dus iets is goed of het is gewoon echt fout

Ja, twee wegen. Met of zonder Jezus. Maar wat in vredesnaam heeft dat te maken met het soort kerk? Je denkt toch niet echt dat er straks in de hemel alleen maar mensen uit één of twee kerkgenootschappen zijn of zo!?

[Gershwin]

Amen.

[MissF]

En nee, al zou mijn zus (die is allang getrouwd, maar mijn broertje of zusje) in die ene kerk gaan trouwen (die kans zit er niet in, maar met een beetje verbeeldingsvermogen) dan zal ik er niet zijn.

Dat meen je niet? Dit is nou precies waarom ik kan begrijpen dat mensen niets begrijpen van christenen!

]
En wat ik al eerder zei: dat is dus helemaal niet zo! Ik werk in een wereld met totaal ongelovige mensen, en ik hoor steeds vaker, dat ze het fijn vinden als mensen ergens voor staan, in plaats van met alle winden mee te waaien. Dus dat is gewoon een gekke illusie van ons Christenen, dat wij denken dat de wereld zo tegen ons aankijkt....

En nogmaals: het gaat me niet om kleine dingen, maar wel om wezelijke dingen.
En ik heb geen familie die in die kerk zal trouwen, dus het gaat gelukkig niet op voor mij. Maar ik wil er wel van tevoren over nagedacht hebben, waar ik voor wil staan. En ik wijs iemand die er wel heen gaat absoluut niet af, maar ik weet zeker dat het niet mijn plek is, niet een plek waar God mij wil hebben, alleen al omdat ik me dan continu ga ergeren, wat al niet goed is.

[Liarose]

En nee, al zou mijn zus (die is allang getrouwd, maar mijn broertje of zusje) in die ene kerk gaan trouwen (die kans zit er niet in, maar met een beetje verbeeldingsvermogen) dan zal ik er niet zijn.

Dat meen je niet? Dit is nou precies waarom ik kan begrijpen dat mensen niets begrijpen van christenen!

]
En wat ik al eerder zei: dat is dus helemaal niet zo! Ik werk in een wereld met totaal ongelovige mensen, en ik hoor steeds vaker, dat ze het fijn vinden als mensen ergens voor staan, in plaats van met alle winden mee te waaien. Dus dat is gewoon een gekke illusie van ons Christenen, dat wij denken dat de wereld zo tegen ons aankijkt....

En nogmaals: het gaat me niet om kleine dingen, maar wel om wezelijke dingen.
En ik heb geen familie die in die kerk zal trouwen, dus het gaat gelukkig niet op voor mij. Maar ik wil er wel van tevoren over nagedacht hebben, waar ik voor wil staan. En ik wijs iemand die er wel heen gaat absoluut niet af, maar ik weet zeker dat het niet mijn plek is, niet een plek waar God mij wil hebben, alleen al omdat ik me dan continu ga ergeren, wat al niet goed is.

Dat laatste begrijp ik op zich wel. Ik heb soms ook een huwelijks-, doop- of belijdenisdienst in een gemeente waar ik me verre van thuis voel en waarin soms ook echt moeite moet doen om me niet vreselijk te ergeren. Ik weet dan ook echt dat dat niet Gods plek voor mij is. Maar omdat familie of vrienden daar trouwen of hun kindje laten dopen of belijdenis doen, ga ik wel. Want ik wil delen in hun gevoel daarin. Zij kiezen daar voor God, en wie ben ik dan om te zeggen: joh, ik kom niet! Daarmee zou ik hen absoluut pijn doen. En ik weet: ondanks dat het niet mijn plek is, vind God het ook niet okee als ik het maar laat afweten aan familie of vrienden.

Wat betreft het punt hoe niet-christenen aankijken tegen christenen: natuurlijk heb je niet-christenen die christenen gewoon accepteren etc. Maar ik ken zo veel mensen die zich afvragen: waarom doen christenen dit, of dat? Toen de ouders van kennissen van ons niet naar hun huwelijksdienst gingen omdat het 'hun kerk' niet was (zelfde soort reden als wat jij noemt) waren het de niet-christelijke vrienden die daar echt niets van snapten! Als je toch van elkaar houdt, dan wil je dat toch samen meemaken, ookal zou het niet jouw keuze zijn om daar te trouwen?!

[MissF]

Als je een beetje een band hebt, kun je dat toch eerlijk vertellen?
Ik kan prima aan mijn onchristelijke vrienden vertellen waarom ik liever niet naar die kerk ga (en dat is maar 1 soort zware gemeente hoor, verder ben ik totaal niet kerks ofzo, maar kan ik best heel breed denken hierin).
En natuurlijk, als je er niet met elkaar over praat, dan is het logisch dat mensen gaan denken: waarom doen ze dat?
Dat doe ik ook bij vrienden die zich in koninginnenacht platzuipen. Ik vind het juist interessant om daarover van gedachten te wisselen. he, waarom doen jullie dat, en waarom die ik dat dan anders?

[Marnix]

Christus staat er centraal of Hij staat er niet centraal. (en Hij is het levende Woord dus als Hij niet centraal staat staat het Woord niet centraal. Als dat tweede het geval is kan ik me goed indenken dat je wegblijft.

[Galateia]

Ik kon aan mijn vrienden en ongelovige familie (wij zijn de enige in mijn familie die geloven) niet uitleggen, waarom de ouders van mijn man er zo'n drama van maakten toen hij gedoopt werd en toen we gingen trouwen. Ik schaamde me echt kapot. Die moeder maar drama maken, janken, kuchen, de wereld verging... zelfs na onze trouwdienst durfde ze het uit te brengen, dat ze zo teleurgesteld was dat het niet een dienst was zoals zij hem graag had gezien. Met de nodige tranen erbij.

Mijn vriendin stond echt met open mond te luisteren en hoppa, ze had weer een reden om negatief over christenen te denken. We hebben het er nog vaak over gehad en ze zei letterlijk, dat als Liefde zo belangrijk is in het Christendom, ze mijn schoonmoeder dus geen christen vindt.

Dus MissF, misschien dat het in jouw wereld gewaardeerd wordt, maar in de mijne dus echt niet.

[Galateia]

Overigens bedoelde ik 'scherp' positief, Galateia

Ik reageerde ook op MissF, niet op jou

[MissF]

Dat zijn ook van die extreme gevallen.
Mijn oma is ook best streng. En zegt dat ik niet in de hemel zal komen.
Ze heeft tijdens onze bruiloft twee dingen gezegd en naar 1 ding gekeken: mopperdemopper over de kerkdienst, en waarom ik amper aandacht aan haar had besteed, en ze vond mijn jurk veel te bloot.

Ik kan prima aan mijn ongelovige collega's uitleggen waarom ze zo deed hoor. En hoe zij denkt. En dan zeg ik ook eerijk dat ik het niet met haar eens ben, maar dat ik wel respecteer wat zij gelooft, en dat ik van haar hou, en er dus geen stampei over maak. Al was het echt niet zo leuk, en heb ik haar express niet de hele dag gevraagd, omdat ik dan wist dat ik verdrietig zou worden als ze meteen mijn jurk af zou kraken.

Maar als je met veel liefde uitlegt hoe het zit, snappen mensen het vaak wel.
Al is het natuurlijk anders als mensen het op die manier in bijzijn van anderen doen. Dat vind ik sowieso niet goed. Dus dan is het volgens mij ook niet nodig om het goed te praten, maar wel om met liefde over mensen te praten.

[Jo'tje]

Als je als christenen onder elkaar al zoveel zeurt en veel onenigheid hebt, zelfs binnen families etc, dan begrijpen niet christenen daar gewoon geen snars van. En dan ben jij misschien de gelukkige die een ontzettend goed-begrijpende niet-christelijke omgeving heeft, maar de kritische mensen die ík spreek begrijpen er gewoon niets van.