brusjes

[*Annet*]

Annet, hoe gaat het nu met je zoon op school? Heeft hij het nog naar zijn zin?
Heeft hij ook een eigen kamer of slapen ze samen op 1 kamer. Hier slapen ze samen en mij lijkt het goed dat hij alleen een kamer heeft, is rustiger en overzichtelijker maar we hebben geen kamer over.

Hij roept nog steeds dat hij het niet naar zijn zin heeft op school, maar dat relativeren we wel. Hij moppert graag. Hij komt best vrolijk uit school en vertelt leuke verhalen. Hij zei juist dat vandaag een vrouw vroeg op school of hij het daar leuker vond als op zijn vorige school Hij zei: dat hij het er niet leuk vond. Toen pakten ze hem op en gingen met hem jonassen en hielden hem boven de prullenbak tot hij zei het wel leuk te vinden op school. Vond ik een leuke en ontspannen manier. De maatschappelijk werkster (van school) had juist vanmiddag gebeld dat ze langs wilde komen voor een huisbezoek. Wij denken dat die vrouw de MW is.

Hij slaapt samen met de 3e op een kamer en dat gaat prima. Voor die tijd sliep hij met nummer 2 op kamer maar dat ging wat minder op gegeven moment. Ze ergerden zich steeds aan elkaar: de een snurkte, de ander praat in de slaap of laat een scheet en weet ik veel wat. Ze liggen op stapelbed en af en toe slapen ze samen op het bovenste bed. Hij aan de buitenkant zodat zijn kleine broertje niet kan vallen.

Kun je niet met een kamerscherm de kamer in tweeën delen?

[Gerdien B.]

Ik bedoel meer van een gerichte opdracht als speelgoed opruimen en dat niet doen. En dan finaal door het lint gaan als er iets van gezegd word en er straf op volgt.
Waar het kan draaien wij het om naar het positieve maar gewoon luisteren omdat iets hoort moet hij ook kunnen. Nu maar ook als hij ouder is. Dan kunnen wij niet meer alles voor hem gaan sturen.

Dat hoort heel sterk bij autisme. Niet direct om kunnen schakelen naar opruimen. Dan klopt hun programma, zoals zij het bedacht hadden in hun hoofd niet meer.

Ik weet niet hoe oud hij is en of hij bijv. benul van tijd heeft. Je zou hem dan voor kunnen bereiden op de overgang door te zeggen: over 10 minuten gaan we opruimen. Dan kan hij in zijn hoofd alvast gaan voor bereiden. Dan komt hij niet onder het opruimen uit, dan moet hij als nog doen wat jij zegt.



Ik heb een vrouw met autisme is horen zeggen: als we boos worden/ door het lint gaan, dan zijn wij niet boos op die persoon, maar enkel op de situatie. Wij hebben dan erge moeite met die situatie, dat die zomaar op z'n kop wordt gegooid.

Daar moest ik aan denken toen ik jou stukje las.

[Acire]

Ik bedoel meer van een gerichte opdracht als speelgoed opruimen en dat niet doen. En dan finaal door het lint gaan als er iets van gezegd word en er straf op volgt.
Waar het kan draaien wij het om naar het positieve maar gewoon luisteren omdat iets hoort moet hij ook kunnen. Nu maar ook als hij ouder is. Dan kunnen wij niet meer alles voor hem gaan sturen.

Zou het kunnen dat hij de opdracht 'speelgoed opruimen' niet overziet?
Op m'n werk overzien jongens van 18 soms de afwas niet (ookal is het maar weinig). Ze gaan dan in verzet enzo.
Misschien kun je de opdracht kleiner maken, bv: Eerst alle lego opzoeken. Dan alle lego in de bak doen. Dan alle autotjes, dan de autotjes in de bak doen.
Misschien eens het proberen waard. Kijken of hij dat gezag wel accepteert...?

Ik bedoel het trouwens niet om me met jouw opvoeding te bemoeien, jij kent je zoon het beste....

[Gerdien B.]

Ik bedoel het trouwens niet om me met jouw opvoeding te bemoeien, jij kent je zoon het beste....

dat is ook absoluut niet mijn intentie!!!

het moeilijke met autisme is dat het zoveel kan zijn. Het zou ook maar zo zijn dat het begrip opruimen niet concreet genoeg voor hem is bijvoorbeeld.

Het is zo moeilijk om er steeds weer achter te komen waar het hem in zit.


Sterkte iig bij het zoeken naar de juiste weg.

[rosekapje]

Ik zag vandaag voor het eerst het wordt Brusjes. Er hing in de spreekkamer bij de huisarts een biljet waarop een avond werd aangekondigt voor Brusjes. En daar werden dan inderdaad broertjes en zusjes van iemand met een handicap mee bedoeld.
Had er nog nooit van gehoord.

Maar goed, ik ben niet een brusje dus. Wel een moeder van, maar dat is geen brusje.

In dat geval ben je waarschijnlijk een voeder of een mader? Of een pamma of een mappa?

ons oudste zoontje noemt ons ook weleens mappa of pamma, maar volgens mij zit daar ook gemakzucht bij, omdat we ons dan allebei aangesproken voelen en dus reageren.

[Memmem]

Annet, hoe gaat het nu met je zoon op school? Heeft hij het nog naar zijn zin?
Heeft hij ook een eigen kamer of slapen ze samen op 1 kamer. Hier slapen ze samen en mij lijkt het goed dat hij alleen een kamer heeft, is rustiger en overzichtelijker maar we hebben geen kamer over.

Hij roept nog steeds dat hij het niet naar zijn zin heeft op school, maar dat relativeren we wel. Hij moppert graag. Hij komt best vrolijk uit school en vertelt leuke verhalen. Hij zei juist dat vandaag een vrouw vroeg op school of hij het daar leuker vond als op zijn vorige school Hij zei: dat hij het er niet leuk vond. Toen pakten ze hem op en gingen met hem jonassen en hielden hem boven de prullenbak tot hij zei het wel leuk te vinden op school. Vond ik een leuke en ontspannen manier. De maatschappelijk werkster (van school) had juist vanmiddag gebeld dat ze langs wilde komen voor een huisbezoek. Wij denken dat die vrouw de MW is.

Hij slaapt samen met de 3e op een kamer en dat gaat prima. Voor die tijd sliep hij met nummer 2 op kamer maar dat ging wat minder op gegeven moment. Ze ergerden zich steeds aan elkaar: de een snurkte, de ander praat in de slaap of laat een scheet en weet ik veel wat. Ze liggen op stapelbed en af en toe slapen ze samen op het bovenste bed. Hij aan de buitenkant zodat zijn kleine broertje niet kan vallen.

Kun je niet met een kamerscherm de kamer in tweeën delen?

De kamer heeft een rare vorm dus een kamerscherm is wat moeilijk. Wel wil ik hun bedden binnenkort weer op elkaar zetten.
Is de maatschappelijk werkster al geweest of komt ze nu binnenkort? Als ik het zo lees is het gewoon een hele leuke school.

[Memmem]

Ik bedoel het trouwens niet om me met jouw opvoeding te bemoeien, jij kent je zoon het beste....

dat is ook absoluut niet mijn intentie!!!

Dan moet ik niets meer op het forum gaan vragen.

het moeilijke met autisme is dat het zoveel kan zijn. Het zou ook maar zo zijn dat het begrip opruimen niet concreet genoeg voor hem is bijvoorbeeld.

Het is zo moeilijk om er steeds weer achter te komen waar het hem in zit.


Sterkte iig bij het zoeken naar de juiste weg.

We puzzelen gewoon verder met hem.

Zou het kunnen dat hij de opdracht 'speelgoed opruimen' niet overziet?
Op m'n werk overzien jongens van 18 soms de afwas niet (ookal is het maar weinig). Ze gaan dan in verzet enzo.
Misschien kun je de opdracht kleiner maken, bv: Eerst alle lego opzoeken. Dan alle lego in de bak doen. Dan alle autotjes, dan de autotjes in de bak doen.
Misschien eens het proberen waard. Kijken of hij dat gezag wel accepteert...?

De opdrachten zijn al kleiner gemaakt door iedereen 1 soort op te laten ruimen maar stel je voor dat je iets moet opruimen waar je bijna niet mee gespeeld hebt. Dat een ander ook jouw zooi wel eens op moet ruimen is niet erg. Met heel veel geduld komen we wel waar we willen zijn, begin vaak al 10 tot 15 minuten eerder dan nodig is. En dan is het soms met 5 minuten al klaar moet je ze weer anders bezig houden.

[Acire]

Volgens mij ben je gewoon hartstikke goed bezig met die zoon van je;)

[parkiet]

De opdrachten zijn al kleiner gemaakt door iedereen 1 soort op te laten ruimen maar stel je voor dat je iets moet opruimen waar je bijna niet mee gespeeld hebt.

Haha, daar zijn kinderen echt wel heel erg gevoelig voor he. Net als wanneer ik ze met z'n allen de tafel laat opruimen, dan zijn er altijd bij die alleen hun eigen bord en bestek mee willen nemen.

[Gerdien B.]

Dat gaat dnek ik wel goed komen Memmem als ik dat zo lees.

Gisteren zag ik een advertentie van kinderthuiszorg. Ze zoeken mensen die vanaf 4 uur per week voor kinderen met autisme en/ of ADHD.

Als het lukt, vandaag maar is even bellen. Lijkt mij wel heel gaaf en dan op mijn huidige baan net even een tikkie minder gaan werken.