T.A.F. schreef:die ik-heb-niemand-nodig-houding is nou PRECIES waar de kern van het probleem zit.
Vrouwen weest uw mannen onderdanig, helder, toch?
Staat wel tegenover dat ik als man ook nog wat ontwikkeling moet doorgaan voor ik ook de leiding over een vrouw/gezin als dat aankan.
maar idd als een vrouw een ik-heb-niemand-nodig houding heeft.. ben ik strenger geworden en wijs ik ze tegenwoordig direct het gat van de deur. Niemand nodig, ok doei dag en de mazzel!
Het is bij jou echt zwart of wit, iets er tussenin, bestaat niet...
Ik ben kostwinner in dit gezin. Mijn man runt dit gezin. Ik heb hem echt nodig. Dat heeft namelijk niets te maken met wie welke taken heeft in het gezin. Hij heeft mij namelijk ook nodig. Ik zou er niet aan moeten denken om een gezin in mijn eentje te moeten onderhouden en runnen. Maar samen zijn we een supergoed team. En toch ben ik een onafhankelijke vrouw. En verre van onderdanig. Wanneer ik kijk naar hoe het hele onderdanig zijn steeds wordt uitgelegd op dit forum, dan ben ik het niet, maar mijn man ook niet. En alles loopt hier op rolletjes en we zijn dol op elkaar, een liefdevol gezin. Verre van traditioneel, maar ja, dat is logisch, want dat zijn we allebei gewoon niet. We zijn niet zwart, we zijn niet wit. We zijn vooral gewoon onszelf.
En volgens mij is dat in jouw beeld niet echt mogelijk. Jij lijkt mij een beeld te hebben over je toekomstige vrouw en hoe dat leven met elkaar eruit ziet, en daarin spelen jullie dan allebei een 'rol'. Een rol spelen in een relatie lijkt me dodelijk vermoeiend. Jezelf zijn is zoveel fijner... en dan gaat het allemaal vanzelf.
En o ja, je zei ooit iets over het je man voelen. Mijn man is dan wel geen kostwinner, maar toch echt een man. Hij voelt zich niet in zijn mannelijkheid aangetast, ofzo. Lijkt me ook niet nodig, want hij is nog steeds degene die onder de auto kruipt om hem te repareren, leidingen aanlegt, zaagt, timmert en boort. Maar toevallig ook heel goed weet, hoe de wasmachine werkt en echt superlekker kan koken. Ik heb het echt getroffen, hoor - en hij vindt datzelfde van mij: we boffen met elkaar!
Ik blijf me daarom ook verbazen over het zwart-wit beeld dat je hebt over het huwelijk en over het vormen van een gezin. En over verstandshuwelijken. En over afhankelijkheid. En over het nodig hebben. Je hebt zelf al een bepaalde leeftijd, dus je zult niet zo snel een meisje van 18 treffen, dat net de wereld ontdekt, ofzo. Maar een vrouw van in de 20 of 30, die al een heel eigen bestaan heeft opgebouwd. Die heeft jou niet nodig om te overleven, hoor. Maar ze heeft wel iemand nodig om liefde mee te delen, enzo. Liefde delen in je eentje is namelijk best eenzaam...
