Ellende-Verlossing-Dankbaarheid

[just_mary]

Wat ik wil aangeven: E-V-D, daar sta ik helemaal achter. Maar ik denk dat het genuanceerder ligt dan wanneer mensen de ellende als lostaand iets voor de bekering zien, als een drempel voor je Jezus mag zoeken. Een beleving voor je naar Jezus mag gaan, en bekeerd kan worden. ik denk dat je ellende juist echt zichtbaar is in het reine licht van Jezus. Ik denk dat je met een onrustig hart , je niet meer thuis voelen in deze wereld, al tot Jezus mag komen. En dat Hij je zal leren wie je bent, en je wil verlossen.

Ben het met je eens.
Je mag gaan tot Jezus zoals je bent, Hij wil zelfs dat je komt zoals je bent. Je mag altijd komen wanneer je maar wilt, daar zijn geen voorwaarden aan verbonden (bijv. ellende voelen). En in als je de Heere Jezus leert kennen, dan ga je pas echt zien wie je bent. Een soort polarisatie effect... hoe dichter je bij het licht komt, hoe beter je de duisternis gaat zien waarin je leefde.

Het maakt me heel bang, het idee dat ik alleen naar God zou mogen gaan als ik heel veel zondekennis/besef heb. Want dat heb ik niet (sorry, ik ben geen modelchristen ).
Natuurlijk weet ik dat ik zondig ben, met mijn verstand. Dat ik God nodig heb voor vergeving van die zonden. Dat ik veel verkeerde dingen doe en daar heb ik ook spijt van en probeer dat niet meer te doen. Maar hele nachten huilen omdat ik me zo ellendig voel? Ik dacht het niet. Heel lang heb ik het proberen te faken, die zondekennis en dat ellendige gevoel (want ja, dat MOET je toch hebben als je bekeerd wilt worden en bekeerd worden, dat wil ik graag). Maar daar ben ik maar mee opgehouden. Ik ben denk ik van nature gewoon te positief ingesteld om lang bij de pakken neer te zitten en het zit helemaal niet in mn aard om me ellendig te voelen.
Zijn er meer mensen op refoweb die dit herkennen?

Maar God, God brengt je daar, waar Hij je hebben wilt. Daar vertrouw ik op. Ik kan niet anders dan naar God toe gaan en op Hem vertrouwen, want zelf breng ik er in ieder geval NIKS van terecht. Als ik me nu nog erg ellendig zou voelen, dan had ik misschien nog zoiets gehad van: k zit op de goede weg, t komt wel goed met mij. Maar ja, aangezien ik dat niet (genoeg) heb, ben ik geheel afhankelijk van een Ander.

[Marnix]

Nog voordat je bestond,
kende Hij je naam.
Hij zag je elk moment
en telde elke traan.
Omdat Hij van je hield,
gaf Hij zijn eigen Zoon.
Hij wacht alleen nog maar
totdat je komt.

En wat je ook doet,
zijn liefde blijft bestaan.
Ook niets wat jij ooit deed,
verandert daar iets aan.
Omdat Hij van je houdt,
gaf Hij zijn eigen Zoon.
En nu is alles klaar
wanneer jij komt.

Kom tot de Vader,
kom zoals je bent.
Heel je hart, al je pijn
is bij Hem bekend.
De liefde die Hij geeft,
de woorden die Hij spreekt.
Daarmee is alles klaar,
wanneer jij komt.

[alex leusink]

Wat ik wil aangeven: E-V-D, daar sta ik helemaal achter. Maar ik denk dat het genuanceerder ligt dan wanneer mensen de ellende als lostaand iets voor de bekering zien, als een drempel voor je Jezus mag zoeken. Een beleving voor je naar Jezus mag gaan, en bekeerd kan worden. ik denk dat je ellende juist echt zichtbaar is in het reine licht van Jezus. Ik denk dat je met een onrustig hart , je niet meer thuis voelen in deze wereld, al tot Jezus mag komen. En dat Hij je zal leren wie je bent, en je wil verlossen.

Ben het met je eens.
Je mag gaan tot Jezus zoals je bent, Hij wil zelfs dat je komt zoals je bent. Je mag altijd komen wanneer je maar wilt, daar zijn geen voorwaarden aan verbonden (bijv. ellende voelen). En in als je de Heere Jezus leert kennen, dan ga je pas echt zien wie je bent. Een soort polarisatie effect... hoe dichter je bij het licht komt, hoe beter je de duisternis gaat zien waarin je leefde.

Het maakt me heel bang, het idee dat ik alleen naar God zou mogen gaan als ik heel veel zondekennis/besef heb. Want dat heb ik niet (sorry, ik ben geen modelchristen ).
Natuurlijk weet ik dat ik zondig ben, met mijn verstand. Dat ik God nodig heb voor vergeving van die zonden. Dat ik veel verkeerde dingen doe en daar heb ik ook spijt van en probeer dat niet meer te doen. Maar hele nachten huilen omdat ik me zo ellendig voel? Ik dacht het niet. Heel lang heb ik het proberen te faken, die zondekennis en dat ellendige gevoel (want ja, dat MOET je toch hebben als je bekeerd wilt worden en bekeerd worden, dat wil ik graag). Maar daar ben ik maar mee opgehouden. Ik ben denk ik van nature gewoon te positief ingesteld om lang bij de pakken neer te zitten en het zit helemaal niet in mn aard om me ellendig te voelen.
Zijn er meer mensen op refoweb die dit herkennen?

Maar God, God brengt je daar, waar Hij je hebben wilt. Daar vertrouw ik op. Ik kan niet anders dan naar God toe gaan en op Hem vertrouwen, want zelf breng ik er in ieder geval NIKS van terecht. Als ik me nu nog erg ellendig zou voelen, dan had ik misschien nog zoiets gehad van: k zit op de goede weg, t komt wel goed met mij. Maar ja, aangezien ik dat niet (genoeg) heb, ben ik geheel afhankelijk van een Ander.

Weet je wat mij bang maakt? Dat ik zoveel zonden heb, en dat God zo eeuwig rechtvaardig en barmhartig is, dat ik bang ben dat Hij mij niet zien zal, en terecht, want dat heb ik niet verdiend.

Maar ook ik ben JUIST geen modelchristen, maar zij die zeggen kunnen dat ze zondekennis niet nodig hebben!

[Cavecracker]

Weet je wat mij bang maakt? Dat ik zoveel zonden heb, en dat God zo eeuwig rechtvaardig en barmhartig is, dat ik bang ben dat Hij mij niet zien zal, en terecht, want dat heb ik niet verdiend.

Maar ook ik ben JUIST geen modelchristen, maar zij die zeggen kunnen dat ze zondekennis niet nodig hebben!

Mag ik je wijzen op het bericht wat ik geplaatst bij een ander topic? http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?p=390492#390492

[jas]

Nog voordat je bestond,
kende Hij je naam.
Hij zag je elk moment
en telde elke traan.
Omdat Hij van je hield,
gaf Hij zijn eigen Zoon.
Hij wacht alleen nog maar
totdat je komt.

En wat je ook doet,
zijn liefde blijft bestaan.
Ook niets wat jij ooit deed,
verandert daar iets aan.
Omdat Hij van je houdt,
gaf Hij zijn eigen Zoon.
En nu is alles klaar
wanneer jij komt.

Kom tot de Vader,
kom zoals je bent.
Heel je hart, al je pijn
is bij Hem bekend.
De liefde die Hij geeft,
de woorden die Hij spreekt.
Daarmee is alles klaar,
wanneer jij komt.

Ik dacht dat jij niet in de uitverkiezing, zoals hierboven beschreven, geloofde???

[alex leusink]

Weet je wat mij bang maakt? Dat ik zoveel zonden heb, en dat God zo eeuwig rechtvaardig en barmhartig is, dat ik bang ben dat Hij mij niet zien zal, en terecht, want dat heb ik niet verdiend.

Maar ook ik ben JUIST geen modelchristen, maar zij die zeggen kunnen dat ze zondekennis niet nodig hebben!

Mag ik je wijzen op het bericht wat ik geplaatst bij een ander topic? http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?p=390492#390492

Mag ik je vragen wat de uitverkiezing hiermee te maken heeft?

[Cavecracker]

Mag ik je vragen wat de uitverkiezing hiermee te maken heeft?

Het heeft meer te maken met waar jij bang voor bent:

Weet je wat mij bang maakt? Dat ik zoveel zonden heb, en dat God zo eeuwig rechtvaardig en barmhartig is, dat ik bang ben dat Hij mij niet zien zal, en terecht, want dat heb ik niet verdiend

Daarvoor plaatste ik deze link: http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?p=390492#390492

Je mag zelf uitmaken wat dat met de uitverkiezing te maken heeft: wat mij betreft alles!

[alex leusink]

In deze discussie niet, het ging om ellendekennis, jij deed alsof dat oor modelchristenen is, maar het is net andersom. Echte christenen zien hun ellende wel, maar hangen niet steeds aan de grote klok hoe groot hun ellendekennis wel niet is. Modelchristenen zeggen steeds dat ze echt wel weten dat ze zondig zijn, en het ondertussen alleen belijden, maar het niet beleven.

[meschianza]

Wat ik wil aangeven: E-V-D, daar sta ik helemaal achter. Maar ik denk dat het genuanceerder ligt dan wanneer mensen de ellende als lostaand iets voor de bekering zien, als een drempel voor je Jezus mag zoeken. Een beleving voor je naar Jezus mag gaan, en bekeerd kan worden. ik denk dat je ellende juist echt zichtbaar is in het reine licht van Jezus. Ik denk dat je met een onrustig hart , je niet meer thuis voelen in deze wereld, al tot Jezus mag komen. En dat Hij je zal leren wie je bent, en je wil verlossen.

Ben het met je eens.
Je mag gaan tot Jezus zoals je bent, Hij wil zelfs dat je komt zoals je bent. Je mag altijd komen wanneer je maar wilt, daar zijn geen voorwaarden aan verbonden (bijv. ellende voelen). En in als je de Heere Jezus leert kennen, dan ga je pas echt zien wie je bent. Een soort polarisatie effect... hoe dichter je bij het licht komt, hoe beter je de duisternis gaat zien waarin je leefde.

Weet je wat mij bang maakt? Dat ik zoveel zonden heb, en dat God zo eeuwig rechtvaardig en barmhartig is, dat ik bang ben dat Hij mij niet zien zal, en terecht, want dat heb ik niet verdiend.

Maar ook ik ben JUIST geen modelchristen, maar zij die zeggen kunnen dat ze zondekennis niet nodig hebben!

En dat wilde ik nou niet aankaarten met mijn stuk over Zacheus: of je zondekennis nodig hebt. Natuurlijk heb je dat nodig om te weten wie je bent en waarom je verlossing nodig hebt.
''Alleen die ziek zijn hebben de heelmeester nodig'' (woorden van Jezus)

Maar het gaat mij om de plaats in de bekering.
Soms lijkt het een grote drempel, zoals het wordt voorgesteld in preken...eerst moet je zo diep in ellende en schuld zitten voor je naar Jezus mag gaan.
maar als ik naar Zacheus kijk, lijkt het of het soms ook anders gaat....dat je Jezus mag zoeken (zoals Zacheus deed) Dat je Jezus vind (Doordat Jezus naar jou toekomt (zie weer verhaal Zacheus) En wanneer je naar Jezus luistterd, Hij in je huis komt.....dat je dan ziet hoe zondig je bent en dat je die zonden gaat beleiden.

Dus laten we andere christenen niet gaan beschuldigen van het niet nodig hebben van zondekennis..alsjeblieft, daar is het een te gevoelig punt voor.

Vanuitgaand dat het hebben van zondekennis even geen discussiepunt is...
wil ik graag praten over:
Is de zonderkennis een gevolg van het ontmoeten van Jezus...dus nadat je naar Hem gegaan bent, en Jezus je leert (middels de HeiligeGeest) wie jij bent.... waarna verlossing volgt.
Of is de zondekennis een voorwaarde om naar Jezus te mogen gaan, waarna Jezus je kan verlossen.

In het verhaal van Zacheus lijkt dus het eerste plaats te vinden.
Of ligt het genuanceerder, en overlapt het elkaar.

[Cavecracker]

In deze discussie niet, het ging om ellendekennis, jij deed alsof dat oor modelchristenen is, maar het is net andersom. Echte christenen zien hun ellende wel, maar hangen niet steeds aan de grote klok hoe groot hun ellendekennis wel niet is. Modelchristenen zeggen steeds dat ze echt wel weten dat ze zondig zijn, en het ondertussen alleen belijden, maar het niet beleven.

Ik weet niet of je het hier over mijn reactie hebt? Ik heb in ieder geval niets over zgn. 'Model-christenen' gezegd. Model-christenen bestaan volgens mij ook niet. Ik probeerde alleen bij jou de angst weg te nemen omdat jij dacht dat God jou niet zou zien staan. Ik wilde aangeven dat God iedereen ziet staan die met zijn of haar zonden naar HEM toe komt.

[meschianza]

In deze discussie niet, het ging om ellendekennis, jij deed alsof dat oor modelchristenen is, maar het is net andersom. Echte christenen zien hun ellende wel, maar hangen niet steeds aan de grote klok hoe groot hun ellendekennis wel niet is. Modelchristenen zeggen steeds dat ze echt wel weten dat ze zondig zijn, en het ondertussen alleen belijden, maar het niet beleven.

Ik weet niet of je het hier over mijn reactie hebt? Ik heb in ieder geval niets over zgn. 'Model-christenen' gezegd. Model-christenen bestaan volgens mij ook niet. Ik probeerde alleen bij jou de angst weg te nemen omdat jij dacht dat God jou niet zou zien staan. Ik wilde aangeven dat God iedereen ziet staan die met zijn of haar zonden naar HEM toe komt.

En eigenlijk is dat, persoonlijk, de vraag waar ik erg mee worstel.
Mijn leven is leeg zonder God, ik kan niet zonder Hem leven. de bijbel is mij dierbaar en ik wil niets anders dan Jezus volgen.
Ik zie mijn zonden....ik zie hoe ik mensen heb gekwetst en hoe vaak ik het goede met mezelf voor heb, mezelf op de eerste plaats stel.
Hoe vaak ik arrogant ben en trots, mn eigen ik boven staat. Hoe ik tegen Gods wet zondig op allerlij manieren.
Ik zie het, en ik wil het niet, ik wil God dienen.
Maar beleef ik ook de zonden als diepe ellende? Nee.....ik kan me niet voorstellen dat ik de eeuwige straf heb verdient omdat ik tegen een heilig God heb gezondigd.
Maar moet ik nou doorwandelen naar de eeuwigheid en geen gehoor geven op Jezus roep: Kom tot Mij?
mag ik naar Hem gaan? Jezus was toch ook een leermeester? Hij kan mij toch leren wie ik ten diepste ben en waarom Hij mijn straf moest dragen?

[Cavecracker]

Vanuitgaand dat het hebben van zondekennis even geen discussiepunt is...
wil ik graag praten over:
Is de zonderkennis een gevolg van het ontmoeten van Jezus...dus nadat je naar Hem gegaan bent, en Jezus je leert (middels de HeiligeGeest) wie jij bent.... waarna verlossing volgt.
Of is de zondekennis een voorwaarde om naar Jezus te mogen gaan, waarna Jezus je kan verlossen.

In het verhaal van Zacheus lijkt dus het eerste plaats te vinden.
Of ligt het genuanceerder, en overlapt het elkaar.

In veel bijbelse voorbeelden van ontmoetingen met Jezus ging het helemaal niet in de eerste plaats om vergeving van zonden. Vaak kwamen mensen naar Hem toe met lichamelijke nood. Het belangrijkste in deze ontmoetingen is het geloof van diegenen die naar Hem toekwamen. Zij geloofden in Jezus als de Zoon van God machtig om te doen wat zij Hem vroegen. Het lijkt vaak haast en passant dat Jezus zegt: uw zonden zijn u vergeven. Ik denk dan ook dat je eerst Jezus leert kennen als Zoon van God en dat je pas daarna echt gaat zien dat je zelf zondig bent en Zijn hulp en vergeving niet verdient hebt, dat dat puur genade is. Pas als het licht door een vies raam valt, zie je pas echt dat het glas smerig is.

[Cavecracker]

20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.
21 En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
22 Maar de vader zeide tot zijn dienstknechten: Brengt hier voor het beste kleed, en doet het hem aan, en geeft hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan de voeten;

Ik heb het al vaker geciteerd maar in dit verband wil ik uit het verhaal nog een mooi element halen. De zoon komt en als hij nog ver was, nog voordat hij kan zeggen wat hij fout gedaan heeft, is de Vader al naar hem toegekomen! De Vader is met innerlijke ontferming bewogen! Hij valt de zoon vies en zondig als hij is om de hals en kust hem! Wat een barmhartigheid!
Wat ik hier ook uit wil halen: je zondekennis moet voldoende zijn om door te hebben dat je naar de Vader moet gaan (door Christus), dat je je leven wilt overgeven. Dus als je beseft Christus is ALLES wat ik in mijn leven nodig heb, dan heb je genoeg zondekennis! Het gaat dus niet zozeer om wat die zonde nu precies is maar het gaat erom dat je de kloof voelt tussen God en jou en dat je graag wilt dat deze kloof overbrugt wordt! Je hoeft niet precies te weten wat er allemaal voor rommel te vinden is in de kloof en hoe zwart en donker het daar is, je moet de Brug hebben!!

[Marnix]

Nog voordat je bestond,
kende Hij je naam.
Hij zag je elk moment
en telde elke traan.
Omdat Hij van je hield,
gaf Hij zijn eigen Zoon.
Hij wacht alleen nog maar
totdat je komt.

En wat je ook doet,
zijn liefde blijft bestaan.
Ook niets wat jij ooit deed,
verandert daar iets aan.
Omdat Hij van je houdt,
gaf Hij zijn eigen Zoon.
En nu is alles klaar
wanneer jij komt.

Kom tot de Vader,
kom zoals je bent.
Heel je hart, al je pijn
is bij Hem bekend.
De liefde die Hij geeft,
de woorden die Hij spreekt.
Daarmee is alles klaar,
wanneer jij komt.

Ik dacht dat jij niet in de uitverkiezing, zoals hierboven beschreven, geloofde???

Ik geloof er wel in. Alleen niet in de visie die hierin ook niet naar voren komt maar veel mensen wel zeggen.... dat je het niet eens aan kan nemen of afwijzen, dat zelfs dat ingeprogammerd zit... Hij wacht alleen nog maar totdat je komt. Doe je dat?

Weet je wat mij bang maakt? Dat ik zoveel zonden heb, en dat God zo eeuwig rechtvaardig en barmhartig is, dat ik bang ben dat Hij mij niet zien zal, en terecht, want dat heb ik niet verdiend.

Maar ook ik ben JUIST geen modelchristen, maar zij die zeggen kunnen dat ze zondekennis niet nodig hebben!

Zondekennis is iets anders dan angst. In mijn bijbelse dagboek van vandaag stond een mooi stuk.... het ging over een bijbeltekst waarin Paulus zegt dat Hij bidt dat we zonder angst de dag van het oordeel tegemoet mogen zien.

Als zondekennis met angst samengaat... wordt het tijd dat je verlossingskennis gaat opdoen... Dat is geen tegenovergestelde van zondekennis maar een gevolg er van.

[just_mary]

In deze discussie niet, het ging om ellendekennis, jij deed alsof dat oor modelchristenen is, maar het is net andersom. Echte christenen zien hun ellende wel, maar hangen niet steeds aan de grote klok hoe groot hun ellendekennis wel niet is. Modelchristenen zeggen steeds dat ze echt wel weten dat ze zondig zijn, en het ondertussen alleen belijden, maar het niet beleven.

Ik weet niet of je het hier over mijn reactie hebt? Ik heb in ieder geval niets over zgn. 'Model-christenen' gezegd. Model-christenen bestaan volgens mij ook niet. Ik probeerde alleen bij jou de angst weg te nemen omdat jij dacht dat God jou niet zou zien staan. Ik wilde aangeven dat God iedereen ziet staan die met zijn of haar zonden naar HEM toe komt.

En eigenlijk is dat, persoonlijk, de vraag waar ik erg mee worstel.
Mijn leven is leeg zonder God, ik kan niet zonder Hem leven. de bijbel is mij dierbaar en ik wil niets anders dan Jezus volgen.
Ik zie mijn zonden....ik zie hoe ik mensen heb gekwetst en hoe vaak ik het goede met mezelf voor heb, mezelf op de eerste plaats stel.
Hoe vaak ik arrogant ben en trots, mn eigen ik boven staat. Hoe ik tegen Gods wet zondig op allerlij manieren.
Ik zie het, en ik wil het niet, ik wil God dienen.
Maar beleef ik ook de zonden als diepe ellende? Nee.....ik kan me niet voorstellen dat ik de eeuwige straf heb verdient omdat ik tegen een heilig God heb gezondigd.
Maar moet ik nou doorwandelen naar de eeuwigheid en geen gehoor geven op Jezus roep: Kom tot Mij?
mag ik naar Hem gaan? Jezus was toch ook een leermeester? Hij kan mij toch leren wie ik ten diepste ben en waarom Hij mijn straf moest dragen?

En dat is precies wat ik ook bedoelde. Daarom maakt het me bang dat ik alleen naar God zou mogen gaan als ik de E van de drie ken. Want ja, dat is dus juist het probleem. Je beseft het gewoon niet. En juist door naar God te gaan, brengt Hij je waar Hij wil dat je komt. En laat Hij je zien wie je bent voor Hem.