wat dat betreft verschillen we van mening.
Allereerst heeft geen van ons het er werkelijk zo over gehad dat Judas naar beneden viel, daar openbarstte en voor de aardigheid aldaar nog even de akker betaalde
dat is van jouw hand volgens mij (geen onaardige fantasie trouwens).
Daarnaast zie ik weer een "drogreden/doorgeschoten uitspraak". Kennis van de bijbel, bijbelstudie en er over nadenken wordt door jou/u (ouder dan ik) gezien als eigenwijsheid. Waarom direct het voorvoegsel "eigen"?
anyway, worden als kinderen wil niet direct betekenen dat je eventuele fouten en tekortkomingen in je religieuze manuscript kan negeren. Wat als er werkelijk "fouten" in staan? Wat als het werkelijk niet klopt? Dan kan je er niet op vertrouwen, zelfs niet kinderlijk, want dan is je geloof gebaseerd op onwaarheden. Daarom vind ik het zo belangrijk dat dit soort vraagtekens opgelost worden. Uitleg! Want op het eerste gezicht zijn dit kritieke fouten. Vooral in omgang met niet-christenen. Ik heb tot hoofdpijn toe op een filosofisch forum gediscussieerd met iemand (laat ik hem "geniaal maar/en toch gestoord" noemen) over God, geloof en de bijbel. Hij noemde hele goede dingen, maar noemde ook dit soort "fouten". Zelf heb ik er een aantal kunnen uitleggen, waardoor zijn "lijst" korter werd, maar ik kwam niet overal uit, zelfs niet met hulp van vrienden en familie (een van mijn broers is dominee en helpt me soms met sommige vraagstukken).
Maar voorbij komen aan zulke bijbelstukken kan mijns inziens alleen als je je erin vastbijt en diep graaft. Je moet natuurlijk ook weer niet teveel tever doorschieten en zwaar kabbalistisch gaan bijbellezen, maar een beetje diepgang en achtergrond is niet verkeerd. Ik noem dat niet direct "eigen"wijs. Je kunt niet leven van brood alleen, en Gods woord is uniek en waardevol. Er staan geweldige dingen in, in de grondtekst, met woordspelingen, woordbetekenissen etc etc. En de uitdaging en geweldigheid van bijvoorbeeld evangelie-en is dat je dit soort dingen tegenkomt: Mattheus geeft je een puzzelstukje, en Handelingen ook en jij "moet" (kan) dan gaan kijken of de puzzelstukjes in elkaar passen.
Bijbelstudie, nadenken over wat er staat. Een onpeilbare wereld van kennis is de bijbel. Maar je moet wel kennis hebben om de bijbel goed te begrijpen. Zoals al aangehaald in andere topics door anderen: sommige brieven (en bijvoorbeeld ook de brieven uit Openbaring) moet je in hun context lezen. Zo heeft een uitspraak als "maar u bent lauw en ik spuw u uit mijn mond" meer impact als je weet dat de betreffende stad bekend stond om haar warmwaterbronnen, die echter buiten de stad lagen. Als je als gewoon mens daar naar toe liep om warmwater te halen, en uiteindelijk terugkwam in de stad, was het water lauw en niet meer lekker drinkbaar. Het was niet warm (lekker warm) en ook niet koud (koel), maar lauw. Vies. Smerig. En je spuugt het uit. Zo komt er ineens een geografische diepgang in de tekst, en begint het ook meer te leven.
Maar daarvoor moet je wel kennis hebben. Wijsheid zeg maar. Inderdaad: oppassen dat het geen eigenwijsheid wordt, maar nadenken over wat er staat is niet altijd direct eigenwijsheid. Dat maak ik uit je woorden op: zodra je nadenkt over iets wat er wel staat, maar je zet vraagtekens bij een (schijnbaar) ontbrekend puzzelstukje is het eigenwijsheid? Ben ik het niet mee eens
