Art Girl: hoeveel weet je van haar verleden af?
Zoals Ansje al zegt: dat ze een afkeer heeft van seksualiteit is iets waar je je zorgen om kunt gaan maken. Want dat komt vooral voor... bij mensen die een verkrachting hebben meegemaakt, en er nooit mee hebben leren leven. Of mensen die sowieso nooit hebben geleerd om met andere mensen te leven.
Jaloezie? Of radeloosheid? Wat je omschrijft klinkt niet als iemand die verder een normaal leventje heeft; dit gaat veel dieper dan alleen jij en je vriend. Je slaat je ouders niet zomaar, dan moet je relatie met hen al wel zwaar ontwricht zijn. In elk geval voor haar gevoel.
Je vertelt dat ze op haar verjaardag en die van je vriend, weigerde te feliciteren of gefeliciteerd te worden. Maar wat is het waar ze zich eigenlijk voor afsluit? Voor het ouder worden? Voor het omgaan met anderen? Of voor het feest, vrolijke mensen om je heen zien terwijl je zelf niet meer vrolijk kan zijn, is moeilijk, pijnlijk.
Wat je vertelt dat ze zegt over haar collega's. Ik denk dat het LAATSTE wat je tegen depressieve mensen moet zeggen, is, dat het aan hun zelf ligt. Ze hebben al haast geen gevoel van eigenwaarde, vaak al veel zelfhaat. Om dan nog eens daar iets bij op te gooien (zeker als ouders nota bene) in plaats van een schouder te bieden waarop iemand zijn frustraties kwijt kan... dat breekt af, en hard ook.
Misschien helpt een gedwongen opname. Misschien ook niet, en in dat laatste geval ben je nog verder van huis. Het meest belangrijke denk ik voor haar om te kunnen veranderen, is dat mensen haar accepteren, zoals ze is. Dan pas kan ze eraan gaan werken om haar gedrag te veranderen.
Gelukkig is de gemiddelde wachttijd daar 2 of 3 jaar voor een flat en 4 jaar voor een eengezinswoning.
