Berichtdoor cornelis » 30 aug 2010 20:48
Het grootste probleem,is dat ik grote moeite heb met homo predikanten.
En met het Zegenen van hun relatie;twee mensen van het zelfde geslacht.
Ook heb ik moeite,met de kaarsen.
Ik zie het nut er niet van in.
Pas nog heb ik ervaren,dat een predikant,die van een buurtgemeente kwam,bad,dat homo,s hun plek moge vinden.
Ik kreeg de vrijmoedigheid om deze predkant,die bij de uitgang stond,te zeggen,dat ik het jammer vind,dat hij bad voor homo,s.
Waarop de man mij antwoorde:Het zijn toch ook mensen.
Maar Leviticus leert ons anders,antwoorde ik.
Toen zweeg de dominee.
Ik heb niets tegen homo,s als mensen.
Het zijn ook God schepselen.
Maar heb grote moeite met de daad.
Gelukkig weet ik,dat ik in de Gemeente,er niet allleen voor staat,er zijn er meer,die er moeite mee hebben.
Ik blijf,omdat ik hier ooit door God zelf geplant ben.
En er zijn gelukkig ook goede dingen.
Ook kan ik maar slecht tegen vernieuwingen,want een Kerkdienst is GEEN evenement,maar een Ere dienst.
Omdat we toch graag willen horen,wat onze Goede God ons te zeggen heeft.
Zelf heb ik graag,een kerkdienst als Goddienstoefening.
Ook zijn er die het Heilig Avondmaal anders willen.
Zoals het nu gaat,zou ik graag houden,gewoon aan tafel gaan.
Weg gaan uit deze Gemeente is voor mij een wat gemakkelijke weg.
En ik heb het gevoel,dat de Here het ook niet wil,maar dat ik gewoon op mijn plek moet blijven.
En mijn eigen mening houden.
Zo is mijn mening,als een mens sterft,dan is het hemel of hel.
Een broeder antwoorde hier eens op,maar zo wordt hier niet meer zo gedacht.
Ja,ik voel mij vaak een vreemdeling,maar is dit zo vreemd?
Ik hoop,dat ik het nu duidelijk heb kunnen maken,waarom ik mij niet altijd op mijn plek voel.
Daarom vertrouwen op U wie U naam kennen,want Gij hebt nooit verlaten wie U zoeken,o HERE.
Psalm 9 vers 11.
Een vriendelijke groet van Cornelis