Green schreef:try schreef:Als je als kind in de GG opgroeit weet je één ding zeker: je bent niet bekeerd en d'r is heel wat voor nodig om bekeerd te worden.
try
Mijn predikant zegt dat je met je armen over elkaar bekeerd kunt worden. Als dat niet eenvoudig is!
En het kan zelfs al een ongeboren kind zijn wat bekeerd is.
(Hij is nog lid van het curatorium ook.)
Makkelijk hoor om je gal te spuwen en iedereen in de GG over 1 kam scheren.
Als je predikant zegt, dat je met je armen over elkaar bekeerd kunt worden, wil hij er alleen maar mee benadrukken, dat er geen enkele werkzaamheid van jou nodig is om bekeerd te worden. En dat zou dan eenvoudig zijn.
Maar het suggereert iets vreselijks. Namelijk, dat je met hetzelfde gemak ook verloren gaat. Immers, uit de hele praktijk van de GG blijkt, dat mensen denken, dat er maar weinig mensen zalig worden. Die wetenschap (of die aanname, wat mij betreft) geeft een bitter smaakje aan de gedachte, dat bekeerd worden zo gemakkelijk is. De normale gang van zaken lijkt immers te zijn, dat je helemaal niet bekeerd wordt. Dat zalig worden dus helemaal geen vanzelfsprekendheid is en dus verre van een eenvoudige zaak. En dat lijkt me ook geen gemakkelijk te verteren gedachte.
Dus, met de wat populaire, zgn. geruststellende gedachte, dat het zo eenvoudig is om bekeerd te worden, blijven degenen die tobben en worstelen met angst en onzekerheid over hun eigen eeuwig wel of wee mooi in de kou staan. Voor hen blijken die vragen helemaal niet zo eenvoudig te zijn. Niet zelden pijnigen ze zich met vragen of ze nu wel of niet genade hebben ontvangen. Niet zelden blijft de troost van de zekerheid achterwege. Het is toch om razend te worden, wanneer zo'n predikant dan pseudo-op-z'n-gemak zegt: het is zo eenvoudig om bekeerd te worden. Voor die tobbers het zoveelste teken, dat ze toch weer op een doodlopend spoor zitten.
De werkelijkheid is natuurlijk (Goddank) precies andersom: de predikanten schetsen een bijna onmogelijk te bewandelen geloofsweg, vol standen, fasen en noodzakelijk te kennen delen.
De weg van het geloof in Christus is daarentegen die van de ongecompliceerde overgave. Zich laten vallen en rusten op het werk van Jezus Christus en dan ook ervaren, dat dat geloof niet ijdel was, maar dat ze welkom worden geheten en dat de zware last van zonde, angst en schuld van hun schouders getild wordt.
Het is dus eenvoudig, maar niet omdat je je armen over je heen slaat en niets meer doet, denkt of zegt, maar het is eenvoudig, omdat er in elke situatie een warm welkom bereid wordt voor vermoeide en berooide reizigers op de levensweg, die het leven helemaal niet hebben ervaren als niets doen of als 'met de handen over elkaar' afwachten.
try
) dat het dus helemaal van God afhankelijk is. Ja, gedeeltelijk mee eens.
