elbert schreef:Het woordje dat wij met gemeente vertalen heet in het Grieks ekklesia. Dit woord is afgeleid van het woordje kaleo, wat bijeenroepen betekent. De gemeente is dus een aantal mensen die bijeengeroepen zijn door de Heere.
Nou vind ik het altijd raar dat als deze mensen bijelkaar komen (geroepen worden), dat er dan mensen zijn die daarbij een lampje willen gebruiken, alsof er bepaalde mensen voorrang hebben. Is er dan onderscheid in roeping? Zo van: de vaste gemeenteleden (of nog erger: de leden die voor hun plekkie betaald hebben) hebben voorrang bij deze samenroeping? Wat heeft Luk. 14:7-11 ons daarbij te zeggen? Hoe meer ik er over nadenk hoe vreemder ik het vind.

Ik vind het nogal hypocriet en kortzichtig dat er zo stigmatiserend over 'kerken met lampjes' gedacht wordt. Het lampje dient geen ander doel dan e.e.a. ordelijk te laten verlopen. Gastvrijheid wordt immers
door de mensen gemaakt, en niet door een al dan niet aanwezig lampje. Ons kerkgebouw heeft al jaren zo'n lampje. We hebben echter een kei van een koster, die er zondag aan zondag voor zorgt dat gasten zich welkom voelen, eventueel vroegtijdig een plaatsje krijgen of als gezin toch bij elkaar kunnen zitten. Het lampje heeft op die gastvrije onthaal geen enkele invloed!
Enkele weken geleden was ik in een gemeente met vrije zitplaatsen. Hoewel ik ruim op tijd (een half uur van te voren) ter plaatse was, stond het parkeerterrein reeds mudvol, en waren alle plekken behalve de voorste paar banken al volledig bezet.
Ik vraag me toch af wie er nu beter aan toe is: zij die in alle rust naar de kerk kunnen komen, zonder zich druk te hoeven maken of ze wel een geschikt plekje kunnen bemachtigen, of zij die zich gehaast en gespannen naar het bedehuis spoeden, zenuwachtig zoekend naar een parkeerplaats en het meest comfortabele plekje in de kerk.
Ik denk dat ik het wel weet...