caprice schreef:jas schreef:Ik gun jullie van harte de kerk, maar mensen denk toch alsjeblieft ook zelf goed na en geloof toch niet al die onzin die jullie daar wordt wijsgemaakt. Het is puur een eigengerechtigde godsdienst waarin de mens vanalles moet meenemen om gezaligd te worden. Een oud vrouwtje van 88 (thuisleester) zei pas nog tegen me; de mens heeft van zijn 'vader' direct na de val een sprinkhanennatuur gekregen. Daarmee springt hij altijd over het recht Gods heen. En zo is het in de kerken. Gods Recht en de onvoorwaardelijkheid van het Verbond, daar wordt aan getornd en daarmee betoont de kerk zich gewoon rooms. En als de kerk rooms is, kan niemand van mij verlangen dat ik er blijf.
Sion wordt door recht verlost.
De mens kan geen nagelschrapsel toedoen aan zijn zaligheid.
Alles is betaald door het volkomen borgwerk van Christus tot de laatste kwadrantpenning toe.
Dit wordt nog steeds gepredikt, hoor.
Het wordt gezegd, maar tevens ontkend. Dat soort clichés die jij hier nu plant, hoor je idd vaak in preken. Maar geïntegreerd in het geheel van wat we 'leer' noemen, passen ze niet. Integendeel, bij nadere beschouwing blijkt zelfs dat die uitspraken haaks staan op dat wat als leer gehandhaafd wordt. Maar het zwaarst weegt het stuk van de rechtvaardigmaking. Als dat maar iets bezijden Gods Woord gepreekt wordt, trekt de Heere Zijn Geest terug. Want het is juist in dat stuk dat de Drieënige op het hoogst verheerlijkt wordt. Maar dat hele stuk wordt verkracht en uit elkaar gerafeld en getrokken tot allerlei trappen en gradaties, zelfs zo dat men alreeds enkele trappen der rechtvaardigmaking bestegen kan hebben vóór men in Christus is. En men kan tegenwoordig schijnbaar onbewust geloven, onverzekerd van de zaligheid een kleintje in de genade zijn. Maar de oude leer is, dat men met enkel een zicht op Christus verloren gaat. Een zicht op Hem is niet voldoende, (het oog wordt niet verzadigd van zien) we moeten ingeplant zijn in die Wijnstok Christi. Eerder zit het om zo maar eens te zeggen voor ons niet snor. En zo zijn er veel dingen, bijv. de rechtvaardiging vóór het geloof, anderen leren weer een rechtvaardiging lange tijd na het geloof, in de vierschaar der consciëntie. Maar de rechtvaardiging in de vierschaar is niets anders dan een zeker weten uit, een vast vertrouwen op de beloften in Gods Woord dat de zonden door het volkomen Offer van Christus vergeven zijn. Het geloven bestaat er dus juist in dat men gerechtvaardigd is, niet dat men gerechtvaardigd zal worden. Natuurlijk zou ik graag naar kerk gaan. Maar het is als Naomi die terugkeert uit Moab. "Vol toog ik weg, maar ledig heeft mij de Heere doen wederkeren". Leeg, met meer geestelijke honger en dorst uit de kerk (dat is dus voor mij Moab, niet Israël) komen dan er naar toe gaan. En het is niet de honger die verzadigt, maar het voedsel. Het is niet de dorst die laaft, maar de drank. Namelijk door het Brood en het Water des Levens. Dan kom ik thuis, pak ik een oud boek en lees de kostelijkste woorden die de Heilige Geest ooit door Zijn inspiratie een trouwe knecht heeft laten opschrijven. Dat is Balsem in Gilead. Daarom ben ik toch een gelukkig mens hoor, en ook geen oude mopperpot of een kniesoor, niets van dat alles. Ik ben een optimist als Luther. Als ik wist dat morgen de wereld verging, plantte ik vandaag nog een boom.
