Independed schreef:Het klopt inderdaad dat ik erg gefrustreerd ben en heel erg boos, vooral op de thuis situatie en andere hierom heen maken het er ook niet beter op in mijn eigen. Overigens ben ik heel erg druk bezig met mijn eigen plekje alleen wilt dit totaal NIET lukken
](./images/smilies/eusa_wall.gif)
..
De klussen gaan om de raarste dingen hoor, helpen dingen sjouwen (verhuizing), ellendig lange gesprekken (die in mijn ogen nergens over gaan) en die ook best op een ander tijdstip kunnen. Helpen met huiswerk en op zich heb ik daar totaal geen problemen mee maar het gaat mij wel irriteren als dit het hele weekend duurt (wat overigens niet de 1e keer is).. En ga zo maar verder. Er is altijd wel IETS dat hij moet doen..
Sorry, maar ik begrijp het nog steeds niet helemaal
Als je nu eens ALLEEN met je ouders/famillie praat, wat gebeurt er dan ? En nu zeur ik misschien in jouw ogen

maar verhuizen is toch 1 x ? En ellendig lange gesprekken, waar jij niet of wel bij zit ? Niemand zegt dan: zo, we zijn uitgepraat.
Het lijkt erop of jouw ouders zo verschrikkelijk in hun knollentuin zijn met jouw vriend, dat ze hem willen houden als zoon
Ik zou bijna zeggen: geweldig !
Hij komt op mij over als een ontzettend lieve jongen, maar een beetje een "doetje", wat zoek jij voor man ? Iemand tegen wie je op wilt kijken, een rots in de branding ? Dan zou ik denk ik nog 2 x nadenken als ik jou was.