Beeld van God

[Pietpiet]

Jezus spreekt hier tegen 'De Joden' en de moeilijkheid is wie hier met 'de Joden' worden bedoeld. Het is niet zondermeer heel het Joodse volk, want dat is wel duidelijk uit de manier waarop Johannes het begrip 'de Joden' gebruikt.
Ik heb er op exegetische gronden ook moeite mee om dit toe te passen op heel het menselijk geslacht. Alsof heel de mensheid van nature kinderen van de duivel zouden zijn. Let wel: ieder mens leeft wel in de wereld waar de duivel heerschappij voert / denkt te voeren, maar dat is nog wat anders dan een kind van de duivel zijn.

Ik wil eerst nog een keer onderstrepen dat noch ik noch de Heere Jezus hier doelt op het ontologisch afstammen van de duivel. Maar dat we ons zo openbaren door de werken van de duivel te doen.

U mag aan elk ouderpaar in Nederland gaan vragen of ze hun kinderen leren liegen. En het antwoord zal overal nee zijn. En toch noch voordat de kinderen echt met de wereld in aanraking komen en ze voor het eerst leren praten kunnen ze dit al als de beste. Waar zouden ze dat dan toch vandaan hebben?

En als God spreekt dat we kinderen des toorns zijn, zou Hij er dan moeite mee hebben om ons leugenaars te noemen? En is het niet waar, of denkt u dat u beter bent dan de Joden waar Jezus tot spreekt? Is onze gerechtigheid overvloediger dan die van de Farizeeërs en de Schriftgeleerden (Mat. 5:20)? Naar mijn mening niet.

Bovendien moet ik zelf de eerste Nederlander nog tegenkomen die als een agent hem op de snelweg aanhoud met de mededeling dat hij 130 kilometer per uur ging ipv het maximum 120 die dan zal zeggen: meneer u hebt ongelijk het was 135 kilometer per uur ik verdien een hogere boete (ook de waarheid achterhouden is bedriegen).

Kortom wij zijn leugenaars onze tong is een venijnig instrument (Jak. 3:8 enz.).

Ik begrijp na deze woorden dat u niet gelooft dat er nog iets goeds van het ‘beeld Gods’ in de mens is overgebleven maar dat uw geloof toch een knellend geloof is o.a. met Rom. 3. e.a. Durft u er voor uit te komen en ronduit te zeggen ‘ja’ er is nog iets goeds in de mens overgebleven na de val?

Ik denk niet dat het knelt. Laat ik een voorbeeld gebruiken om te zien of ik het duidelijker kan maken. Als we stellen dat het beeld Gods is als een prachtige vaas. Dan zien we nu dat beeld nog terug in poeder en scherven geheel en al kapot geslagen door onze val. Als u naar de scherven kijkt weet u dat er een aardewerk geweest is. U weet ook dat er een maker van dat aardewerk (een pottenbakker) is geweest. Maar dat aardewerk heeft totaal geen functie meer, het kan niets meer doen waarvoor het gemaakt is. Welke taak ook die het oorspronkelijk had kan het dan zeker niet meer vervullen. Het kan immers geen water meer houden. Ook kan het niet ter sier ergens meer geplaatst worden. Het is in één woord waardeloos geworden.

Overigens moet ik even duidelijk stellen dat ons verstand verduistert is en onze wil is verdorven. En deze twee zijn niet uitwisselbaar (dus kennis is niet gelijk aan de wil). En een verduisterd verstand wil niet zeggen dat het niets meer kan. Dat maakt ook dat we nog steeds verantwoordelijk blijven onder het horen van Gods Woord. Maar onze wil is zo totaal verdorven en dat maakt dat we niets meer willen wat werkelijk tot onze zaligheid dienen zou. En daarboven missen we de ware kennis, gerechtigheid en heiligheid om het zelf ook te kunnen.

We hebben dus een machteloos verstand wat wel kan beredeneren en horen en begrijpen dat het niet goed is. Maar het kan er uit zichzelf niets aan doen. Dat is de totale geestelijke doodstaat waarin we gevallen zijn. Om dat nog wat scherper te stellen kan men redeneren dat in de hel iedereen weet dat er een God is. Ja ze weten daar zelfs dat het een barmhartig en een genadig God is. Maar door de geestelijke doodstaat die daar verder gaat kunnen ze alleen God vloeken en nooit meer loven.

Dus er is een niet willen vanwege onze verdorven wil. En een niet kunnen vanwege het missen van de ware kennis, gerechtigheid en heiligheid. Maar dat maakt ons nog niet vrij want er is wel een kennis (die dus onderscheiden is van de ware kennis) door ons verstand.

Overigens ben ik wel even benieuwd naar de Bijbelteksten die aangeven dat we tot niets goeds in staat zijn. Ik vraag me af of die er zijn.

Wat zijn de Bijbelse gronden om te zeggen dat de mens dood is door zonden en misdaden? Wel die zijn er eigenlijk teveel om op te noemen maar laat ik er een paar nemen.

In de eerste plaats is het de bedreiging van God op de zonde in Genesis 2:17 dat we de dood zouden sterven ten dage als we van de boom der kennis des goeds en des kwaads zouden eten. Dat hier niet alleen de tijdelijke en eeuwige dood mee bedoeld wordt maar ook de geestelijke dood kunnen we oplezen uit bijvoorbeeld Efeze 2:5 waar de Apostel Paulus schrijft: ook toen wij dood waren door de misdaden. Hij schrijft dit niet aan overleden mensen maar aan levenden. Dus hij spreekt over mensen die leven en toch dood zijn geweest.

Daaruit volgt dat als we geestelijk dood zijn dat we niets kunnen. Maar mocht iemand die niet overtuigend genoeg vinden en toch denken dat een geestelijk dode nog iets uit zichzelf zou kunnen (al dan niet met de genade Gods) laat dan de Bijbel ons overtuigen dat dit werkelijk niet kan met de volgende teksten:

Romeinen 3:10-12
Gelijk geschreven is: Er is niemand rechtvaardig, ook niet één. Er is niemand die verstandig is, er is niemand die God zoekt. Allen zijn zij afgeweken, tezamen zijn zij onnut geworden; er is niemand die goed doet, er is ook niet tot één toe.

Let op dat Paulus hier spreekt tot zowel de Joden als de heidenen (Grieken)! Dus als Christenen vallen we hier ook onder voor zover dat nog niet duidelijk was door de 4x "niemand".

Maar mocht dit nog niet duidelijk genoeg zijn Gods Woord geeft ons ook een beeldende voorstelling ervan in Ezechiel 37 waar Ezechiel moet prediken voor een dal vol dorre doodsbeenderen. Daar zien we dat Ezechiel kan spreken wat hij wil maar er bekeerd zich niemand. Pas als God zelf zegt dat Hij de geest er in zal blazen dat Hij de zenuwen er op zal leggen enz. dan pas worden ze levend.

Wat dan te doen met de zoveel aanmaningen om te kloppen, om ons te bekeren, om God te zoeken, enzovoorts? Wel we moeten die eenvoudigweg opvolgen. Maar een mens is van nature zo vijandig dat hij dat nooit zal doen (Lees de geschiedenis van Jeremia maar eens met Koning Zedekia in Jer. 37-39).
Een voorbeeld wat ik wel eens hoorde maakt dat erg duidelijk: we zitten als mensen in een luie stoel van zonden in een donkere kamer. En we zien het licht door een deur in een andere ruimte en we horen de uitnodiging maar we vinden die stoel zo lekker zitten dat we er in blijven zitten. Pas als dat licht in de kamer komt waar we zitten en ons zo gaat verlichten komen we er achter dat we niet alleen daar lekker zitten (en dus niet willen) maar dat we ook nog eens vastgebonden zaten aan die stoel (niet kunnen komen). De meeste mensen leggen voor zichzelf de nadruk op het niet kunnen. Maar het is vooral niet willen. Pas als onze ogen door Gods genade na wedergeboorte daarvoor open zijn gegaan vallen al die “zogenaamde” barrières weg en gaan we tegen hoop op hoop God zoeken (Rom. 4:18)!

De roepstemmen / nodigingen zijn dus vermaningen/aansporingen en God zegt dat het voor de één een reuk des leven ten leven is en voor de ander een reuk des doods ten dode (2 Kor. 2:16). Of om het met wat puriteinen te zeggen. De zonnestralen maken boter zacht maar klei hard. En alleen God kan van ons stenenhart een vlesenhart maken (Ez. 11:19 / 36:26).

[learsi]

Ik denk dat wij het er wel over eens zijn dat een mens geen ‘beelddrager Gods’ meer is. De vraag is: in hoever (bijvoorbeeld in procent of.....) is de mens dat ‘beeld Gods’ kwijt geraakt of zijn we alles honderd procent kwijt. Er wordt hier gesproken over ‘vonken’ die nog wel zijn overgebleven van het beelddrager Gods.
Als we kunnen stellen dat het ‘beeld Gods’ - die hier in dit toppic genoemd zijn - op zich bestaat in:
Kennis,
Gerechtigheid,
Heiligheid,
Rechtvaardigheid,
Wil,
Goedheid,
Macht,
Haat- / goeddragend,
Enz……..

Welke zijn in ‘vonken’ nog overgebleven van het 'beelddrager Gods’ ?

De lijn die door Pietpiet getrokken wordt, daar kan ik me wel in vinden, ik acht het de bijbelse leer in vogelvlucht te zijn.

Het volgende zou ik daar aan toe willen voegen:........Als de Heere Jezus in Zijn gesprek met Nicodemus in het Joh. Evang. de wedergeboorte ter sprake brengt, dan wordt daar duidelijk, dat de mens het niet moet hebben van zijn eerste geboorte..........maar van een tweede geboorte. Hij zegt daar, dat het leven van de eerste geboorte(de natuurlijke mens...1Kor.2) niet in staat is het Kon. Gods te zien of in te gaan(Joh.3:1-21). Pietpiet zegt het zo: ....... ¨ ieder mens is geestelijk dood ¨.

Op zich lijkt dat tegengesproken te worden door sommige daden van de mensen.
Een mens kan ¨goed doen¨........hij kan bijv. vriendelijk tegen iemand zijn; geld geven aan een goed doel, de buurman met een klusje helpen, uit medeleven een zieke overbuurvrouw bezoeken.......enz.

Calvijn zegt:

.....Adam is , toen hij uit zijn staat viel, door die afval van God vervreemd.
......Het beeld Gods is in hem niet geheel vernietigden vernield, echter toch
zo verdorven(!), dat wat overgebleven is, een gruwelijke misvorming is.
......Paulus zegt , dat het doel van de wedrgeboorte is, dat Christus ons her-
vorme, naar het beeld Gods:.....ware kennis. ware rechtvaardigheid, ware
heiligheid, zodat het beeld Gods in de gezondheid(!) van al deze delen
zichtbaar is geweest.
.....Daar dus het beeld Gods is de ongeschonden voortreffelijkheid der
menselijke natuur, die in Adam voor de val geschitterd heeft, en daarna
zo verdorven en schier vernietigd is, dat er uit de val niets over is, of
het is verward, verminkt en besmet.
.....Ten dele(!) wordt dit beeld Gods aanschouwd in de uitverkorenen, in zo
ver als dezen naar de geest wedergeboren zijn. Het volle beeld zal eerst
te zien zijn als dezen in de hemel zijn.
.....Ik beweer , dat de gelijkheid met God nergens elders gezocht moet
worden dan in die tekenen der voortreffelijkheid, waarmee God Adam
boven de andere levende wezens gesierd had.

Ik haal Calvijn niet aan, omdat mijn denken over deze zaken door hem gevormd is. Meer
als toevoeging om ook over wat hij zegt na te denken. Dus niet als het eind van alle tegenspraak!

h.g. Learsi

[Jantjes]

Beste Pietpiet,

U geeft mooie antwoorden. Toch nog even iets over het overgebleven goede deel van het Gods beeld in de mens. Ik noemde uw rede een beknellende rede en dat vind ik nog steeds omdat u het enen deel van het Gods beeld, wat nog enigszins goed overgebleven zou zijn na de val, dood vind en het andere deel gedeeltelijk dood. Waarom zouden wij wel totaal dood zijn in onze wil en niet in ons verstand, of eventueel omgekeerd.

Ik weet dat wij in de moeilijke discussie terecht komen sinds Aristoteles over de ‘vrije wil’ maar toch wil ik het hier wel even over hebben hoe u daar dan over denkt. Ik gaat er van uit zoals de filosoof Philo van Alexandrië in zijn bewering dat de ‘vrije wil’ een karakteristiek is van de menselijke ziel en dat ‘niet menselijke’ (dieren dus), geen vrije wil hebben. Ook de Joodse theologie gaat uit dat de vrije wil een product is van de innerlijke menselijk ziel of adem (hebreeuws). In de ziel of adem (dus ook de wil) behoord nog een gedeelte dat goed is overgebleven van het Gods beeld namelijk de ‘consciëntie’ die alle mensen van naturen hebben. Die consciëntie of geweten die wij ten onrechte de ‘ingeschapen Gods kennis’ noemen omdat dat niet alleen tot de ‘kennis’ (verstand) beperkt blijft maar tot de wil (ziel) door gaat.

De mens wordt tot op vandaag de dag verantwoordelijk gesteld om te kiezen tussen goed en kwaad. Ook al is bij wijze van spreken 90% (of meer) van ons Gods beeld verdorven, goddeloos, verduisterd of in één woord ‘zondig’ blijven wij nog bij wijze van spreken voor 1% verantwoordelijk. Niet alleen verantwoordelijk dat wij God de schuld niet kunnen geven omdat wij niet wisten van het bestaan van God maar ook voor de verantwoordelijkheid om ons te bekeren naar God. In uw kringen hoor ik zo vaak dat wij dood zijn met het ach en wee erbij en geen oproep tot 'bekeer u en gelooft het evangelie' omdat wij daartoe niet in staat worden geacht (Calvijn).

Ik hoop dat u de uitleg begrepen hebt van de ‘knellende rede’ of verkeerde rede in mijn ogen niet alleen bij u maar ook in uw kringen.

[learsi]

In de ziel of adem (dus ook de wil) behoord nog een gedeelte dat goed is overgebleven van het Gods beeld namelijk de ‘consciëntie’ die alle mensen van naturen hebben. Die consciëntie of geweten die wij ten onrechte de ‘ingeschapen Gods kennis’ noemen omdat dat niet alleen tot de ‘kennis’ (verstand) beperkt blijft maar tot de wil (ziel) door gaat.

Hoi Jantjes, een vraag als het mag, om je beter te kunnen begrijpen:........
Zou je uit kunnen/willen leggen, wat jij onder de ¨conscientie¨ verstaat?....

b.v.d. Learsi

[learsi]

We zijn van nature slecht... maar dat wil niet zeggen dat we niets goeds doen.

Hoi Marnix, als wij van nature slecht zijn, dan kunnen uit die natuur toch enkel slechte daden voortkomen?
Toch lijk je met het tweede deel van je opmerking iets anders te bedoelen.
Misschien begrijp ik het beter als je het met een voorbeeld duidelijk maakt, dat we toch nog iets goeds kunnen doen.

Of bedoel je zoiets als dat de mens toch in ieder geval nog in staat is om de bijbel in de hand te nemen en die te lezen?

h.g. Learsi

[Jantjes]

In de ziel of adem (dus ook de wil) behoord nog een gedeelte dat goed is overgebleven van het Gods beeld namelijk de ‘consciëntie’ die alle mensen van naturen hebben. Die consciëntie of geweten die wij ten onrechte de ‘ingeschapen Gods kennis’ noemen omdat dat niet alleen tot de ‘kennis’ (verstand) beperkt blijft maar tot de wil (ziel) door gaat.

Hoi Jantjes, een vraag als het mag, om je beter te kunnen begrijpen:........
Zou je uit kunnen/willen leggen, wat jij onder de ¨conscientie¨ verstaat?....

b.v.d. Learsi

Natuurlijk, consciëntie <> geweten 'innerlijke ervaring van goed en kwaad'.
Mag ik het zeggen met de woorden van Timótheüs, die zei het zo:
1 Tim. 1:5 Maar het einde des gebods is liefde uit een rein hart, en uit een goed geweten, en uit een ongeveinsd geloof.
1 Tim. 1:19 Houdende het geloof, en een goed geweten, hetwelk sommigen verstoten hebbende, van het geloof schipbreuk geleden hebben;
1 Tim. 3:9 Houdende de verborgenheid des geloofs in een rein geweten
1 Tim 4:2 Door geveinsdheid der leugensprekers, hebbende hun eigen geweten als met een brandijzer toegeschroeid
2 Tim 1:3 Ik dank God, Wien ik diene van mijn voorouderen aan in een rein geweten, gelijk ik zonder ophouden uwer gedachtig ben in mijn gebeden nacht en dag

[Antoinette]

ik lees af en toe me....

[learsi]

In de ziel of adem (dus ook de wil) behoord nog een gedeelte dat goed is overgebleven van het Gods beeld namelijk de ‘consciëntie’ die alle mensen van naturen hebben. Die consciëntie of geweten die wij ten onrechte de ‘ingeschapen Gods kennis’ noemen omdat dat niet alleen tot de ‘kennis’ (verstand) beperkt blijft maar tot de wil (ziel) door gaat.

Hoi Jantjes, een vraag als het mag, om je beter te kunnen begrijpen:........
Zou je uit kunnen/willen leggen, wat jij onder de ¨conscientie¨ verstaat?....

b.v.d. Learsi[/quote]

Sorry, mijn fout dat je me verkeerd begrepen hebt, ik moet de vraag duidelijker stellen.
Opnieuw dus.....
Wat is er ¨goed overgebleven van het beeld Gods¨ aan de conscientie?
Hoe zie jij dat, dat de conscientie ook doorgaat tot de wil van de mens, hoe deze zich verhoudt tot de wil van de mens, wat het verband is tussen de conscientie en de wil van de mens?

[Jantjes]

Dat is een goede vraag learsi en ik weet daar ook geen goed antwoord op.

Een mens is geschapen met ziel en lichaam. Dat zijn, zeg maar, twee delen van de geschapen mens zoals de Bijbel het in de beginfase noem.
In de ziel zijn al de eigenschappen van: hart, verstand, kennis, kracht, wil, geest, gemoed, geweten, consciëntie, enz. Zo zou je ook eigenschappen van lichaam kunnen noemen, armen, benen, hooft, enz.

Wij christenen gaan er van uit dat de mens Gods volmaakte beeld is kwijtgeraakt maar niet voor 100%. Er is nog een klein gedeelte van de ziel over. Ik ga er dan ook van uit dat niet alleen één deel van de ziel - bijvoorbeeld kennis - goed is over gebleven nee, van al de uitgesplitste onderdelen van de ziel is ietsje overgebleven ook van de wil en de consciëntie.

Ik weet niet of de mens voor de val (Gods volmaakte beeld) een consciëntie had. Aan de ene kant zou je kunnen zeggen van niet want Gods beeld was toch volmaakt en aan de andere kant van wel want God stelde een proefgebod waarvan de mens de consequentie wist dus consciëntie ?

Ik zit daarom dan ook met de volgende Bijbel gedeelte namelijk:

Jeremia 31:32 Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage als Ik hun hand aangreep, om hen uit Egypteland uit te voeren, welk Mijn verbond zij vernietigd hebben, hoewel Ik hen getrouwd had, spreekt de HEERE; 33 Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn. 34 En zij zullen niet meer, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk zijn broeder, leren, zeggende: Kent den HEERE! want zij zullen Mij allen kennen, van hun kleinste af tot hun grootste toe, spreekt de HEERE; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hunner zonden niet meer gedenken.

Hebreeën 8:9 Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage, als Ik hen bij de hand nam, om hen uit Egypteland te leiden; want zij zijn in dit Mijn verbond niet gebleven, en Ik heb op hen niet geacht, zegt de Heere. 10 Want dit is het verbond, dat Ik met het huis Israels maken zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten in hun verstand geven, en in hun harten zal Ik die inschrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn. 11 En zij zullen niet leren, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk zijn broeder, zeggende: Ken de Heere; want zij zullen Mij allen kennen van den kleine onder hen tot den grote onder hen.12 Want Ik zal hun ongerechtigheden genadig zijn, en hun zonden en hun overtredingen zal Ik geenszins meer gedenken. 13 Als Hij zegt: Een nieuw verbond, zo heeft Hij het eerste oud gemaakt; dat nu oud gemaakt is en verouderd, is nabij de verdwijning.

Een mens had naar mijn mening in de ziel wel een ‘wil’, voor en na de val om iets te doen of niet te doen maar een consciëntie? Is die misschien later gekomen met een nieuw verbond?

Samuel Smith,predikant te Prittwel (1621) schreef:
Er is niets dat een verwonde consciëntie kan stillen, die vanwege de zonden benauwd is. Alleen de gunst en de genade van God in Christus Jezus kan dat. Veel mensen mogen in hun droefheid kiezen voor tijdverdrijf of vrolijk gezelschap, maar dit geeft de verwonde ziel geen troost. Alleen de genade van God en de smaak van Zijn liefde in Christus kan de beschuldiging van onze consciëntie stillen en bevredigen.

Johannes Carpentier, predikant te Barendrecht (1662) schreef:
U zult hier vragen: Wat is de consciëntie? Gelijk Pilatus vroeg: Wat is waarheid? Ik antwoord: Het is een kracht van de ziel, die kennis neemt van en getuigenis geeft over al onze gedachten, woorden en werken. Zij doet dit volgens Gods Wet die in ons hart geschreven is en beschuldigt, of verontschuldigt daarna de mens. Zie, dit is ons hart of onze geest die in ons is. Zij heeft haar woonplaats niet alleen in ons verstand, geheugen en wil, maar ze heeft haar zitplaats en gerichtskamer in al de delen van onze ziel. Waar zal ik heengaan voor Uw Geest, vraagt David. Waar zullen wij heen vluchten voor onze Geest?

[Pietpiet]

Beste Jantjes,

Ik moet eerst duidelijk stellen dat het niet mijn mening is dat het verduisterd verstand "iets goeds" in de mens is. Sterker nog, vergeleken met de ware kennis van God is het een uitermate slecht iets. Zoals in mijn voorbeeld de scherven wel tonen dat het een aardewerk is geweest. Maar om die scherven nog goed te noemen zou ik niet willen zeggen. Maar u moet geestelijk dood niet verwarren met lichamelijk dood. Als ik zeg dat ons verstand verduisterd is en dus geestelijk dood wil het niet zeggen dat het gestopt is met werken. Adam kon zeggen dat hij God waarlijk kende (ware kennis). De kennis die wij hebben van nature is slechts een vage schim van dat er een God is zoals de scherven ons doen herinneren aan een aardewerk.

Ik zeg met opzet een schim omdat ons idee van Wie of Wat God is zonder hart vernieuwende genade totaal verkeerd is.

Ons geweten (ook wel de stedenhouder Gods genoemd) wat gevormd wordt door onze opvoeding en bestaat dus deels uit de ingeschapen Gods kennis en deels uit kennis verkregen uit onze omgeving. Dit wordt door de Heilige Geest gebruikt om ons te waarschuwen voor zonden (God spreekt immers over het twisten met de mensenkinderen in Genesis 6:3). Ik zie daarin geen wil van de mens. Sterker nog de wil van de mens is juist altijd op de zonde gericht (Gen. 6:5) en het geweten is wat hem waarschuwt. Een onwedergeborene zoekt altijd zoveel mogelijk kwaad te doen waar hij ongestraft en zonder zelfbeschadiging mee weg kan komen. Het is dus niet zo dat onbekeerden geen goede keuzes maken. Maar dat doen ze niet uit liefde tot God of hun naaste maar omdat ze de gevolgen van hun keuzes kennen en straf of gezichtsverlies willen ontlopen (Joh. 3:19-21).

Ik weet niet zoveel van filosofen, ik laat dat voor wat het is.

Wat betreft de verantwoordelijkheid denk ik dat de Bijbel ons leert dat we 100% verantwoordelijk zijn voor onze rampzaligheid. In de eerste plaats door ons niet te bekeren. Want God eist van ons bekering en als we ons niet bekeren dan zondigen we daarmee tegen Zijn geboden wat ons 100% verantwoordelijk maakt.

En deze 100% verantwoordelijkheid om ons te bekeren kan God van ons eisen want Hij heeft ons goed en naar Zijn evenbeeld geschapen. Maar wij hebben in Adam gezondigd en daarom zijn we kinderen des toorns die niet anders verdienen dan de eeuwige straf.

Dus ik ben er zeker voor (en dat doen ze in onze gemeenten ook) om de mensen op te roepen tot bekering. Maar dat moet wel evenwichtig gebeuren, de doodstaat van de mens moet even goed gepredikt worden. En daarnaast dus moet de verlossing in Christus voluit gepredikt worden. Die twee dingen wet en evangelie, leven en dood, zonde en genade, Adam en Christus moeten in de prediking doorklinken.

Maar hoewel Gods Woord vol met beloften staat kan niemand zeggen dat er in Gods Woord een belofte staat waarmee hij of zij kan zeggen: Op grond van deze tekst in de Bijbel moet God mij bekeren. Wie God wel of niet bekeerd is een soevereine beslissing van God die zegt: Ik zal Mij ontfermen, diens Ik Mij ontferm, en zal barmhartig zijn, dien Ik barmhartig ben. (Rom. 9:15)

Dat plaatst ons geheel buitenspel in de werkelijke verlossing. Maar God geeft wel hoop en bind ons ook aan de middelen die Hij in Zijn voorzienig bestel wil gebruiken om ons te bekeren, onze Dortse Leerregels hebben een mooi artikel daarover waar ik het eerste gedeelte van citeer:

DL Hfst. I-16
Die het levend geloof in Christus, of het zeker vertrouwen des harten, den vrede der consciëntie, de betrachting van de kinderlijke gehoorzaamheid, den roem in God door Christus, in zich nog niet krachtiglijk gevoelen, en nochtans de middelen gebruiken, door welke God beloofd heeft deze dingen in ons te werken, die moeten niet mismoedig worden, wanneer zij van de verwerping horen gewagen, noch zichzelven onder de verworpenen rekenen, maar in het waarnemen der middelen vlijtig voortgaan, naar den tijd van overvloediger genade vuriglijk verlangen, en dien met eerbiedigheid en ootmoedigheid verwachten.

Maar stel dat we zouden geloven dat er nog een "menselijke wil" is die wat zou moeten en het ook zou kunnen... zou dat geen arm evangelie geven? Dan zou God afhankelijk wezen van onze wil. Als ik het niet wil dan kan God doen wat Hij wil maar ik zal dan niet bekeerd worden. Dan is God niet meer soeverein maar afhankelijk van de wil van mensen.

[learsi]

Een mens is geschapen met ziel en lichaam. Dat zijn, zeg maar, twee delen van de geschapen mens zoals de Bijbel het in de beginfase noem.
In de ziel zijn al de eigenschappen van: hart, verstand, kennis, kracht, wil, geest, gemoed, geweten, consciëntie, enz. Zo zou je ook eigenschappen van lichaam kunnen noemen, armen, benen, hooft, enz.

Ik kan het als je het zo zegt, best wel met je eens zijn. Zelf zeg ik het, als ik het uit moet leggen iets anders. De mens is een drie-eenheid:...... lichaam , ziel en geest
Het lichaam spreekt voor zich, dat is het deel, dat we gekregen hebben, waarmee we in de door God geschapen(zichtbare) wereld kunnen leven. De ziel is ons ik-bewust zijn, dit maakt ons tot een persoon, onderscheiden van andere personen. Jij bent Jantjes en Jantjes verschilt van Learsi, want dat is een andere persoon. Toch heb jij een ziel en ik heb er ook een. De geest van de mens is dat deel, dat de Heere voor Zich als Zijn woonplaats van Zijn Geest bepaald heeft. Van den beginne is het Gods bedoeling geweest, dat de mens door Zijn Geest bewoond zou worden! Dat Hij in ons zou wonen.
Onze geest is dus dat deel van de mens, waar God(God is Geest!) en de mens elkaar
kunnen ontmoeten. Zo is het duidelijk, waarom wij ook een geest hebben, zelfs moeten hebben. Als je deze gegevens op een verticale lijn uit zou zetten,dan staat de geest
boven de ziel(de plaats waar de Heere wil wonen) en de ziel staat dan in tussen die geest en het lichaam. In die zin is de ziel dus de verbinding tussen de geest en het lichaam.

De ziel drukt zich uit in de zichtbare wereld door daden, door dat wat wij doen. Het is Gods bedoeling, dat de ziel zich afhankelijk opstelt van de Heere. Zich laat leiden door Zijn Geest, zodat wij doen wat God ons ingeeft. Als ik (het ik is het samenstel van de vermogens van mijn ziel) mijzelf overgeef aan de leiding van Gods Geest, dan dan voer ik op die wijze Gods wil uit in de zichtbare wereld.

De eerste vraag die we nu moeten stellen, is of Adam en Eva in het paradijs een geweten hadden of niet.
Daar de mens geschapen is(zowel man als vrouw), opdat Gods Geest erin wonen zou,
en de Heere Zijn Geest de mens ingeblazen had, zo werd de mens een levende(!) ziel, lijkt het mij aannemelijk ,dat zij geen geweten hadden. God en mens hadden in het paradijs een directe omgang met elkaar. Als ik dan de uitdrukking¨directe omgang¨
gebruik, dan wordt ook duidelijk, dat het geweten in zekere zin een indirecte omgang is tussen God en de mens.
Waar kreeg de mens een geweten?
Na de overtreding in het paradijs! Gen3:7....en zij werden gewaar......
Het Hebreeuwse woord betekent hier:...constateren, opmerken,zich realiseren(!),terugkaatsen(het geweten kaatst de daden terug naar de mens),weten,
door mondelinge mededeling bekend maken(het geweten ¨spreekt¨).
Er wordt als het ware een oog geopend, dat eerst(voor de zonde!) gesloten was.

Calvijn zegt dan ook niet zonder grond het volgende:......het geweten staat tussen God en de mens,het griekse woord betekent¨medeweten¨, ¨samen weten¨, het is een toegevoegde getuige, die niet toestaat dat de zonde verborgen blijft, het trekt als het ware de mens voor de rechterstoel,het geeft een besef van Gods oordeel, het staat niet toe dat de mens onderdrukt wat hij weet, het vervolgt de mens zo lang tot het hem tot erkenning van zijn schuld brengt, het geweten neemt de geheimen(die hij voor God denkt te kunnen verbergen) van de mens waar, opdat niets in de duisternis bewaart worde.....

In het paradijs hadden God en de mens direct contact. Toen Gods Geest de mens verliet
liet God de Heere op de plaats en in de plaats van Zijn Geest het geweten achter in de mens om diens daden te oordelen.

[Jantjes]

Beste Pietpiet,
Even een nieuwe onderwerp i.v.m. offtoppic. >>> viewtopic.php?f=30&t=23919

[Jantjes]

Mooi verwoord learsi.

Ik heb je betoog verschillende malen door gelezen en tot mijn laten doordringen.

Wat dat betreft (geweten/consciëntie) heeft de mens nog een groot deel van Gods beeld overgehouden.

Vind je de door mij hier bovengenoemde teksten uit Jeremia 31:32-34 en Hebreeën 8:8-13 ook op het geweten/consciëntie van toepassing?

[learsi]

Wat dat betreft (geweten/consciëntie) heeft de mens nog een groot deel van Gods beeld overgehouden.

Hoi Jantjes, je trekt hier een conclusie, zonder dat je die van argumenten voorziet.
Voor mij gaat dat te snel. Zou je uit kunnen leggen,wat jij verstaat onder een ¨groot deel¨?

h.g. Learsi

[learsi]

Vind je de door mij hier bovengenoemde teksten uit Jeremia 31:32-34 en Hebreeën 8:8-13 ook op het geweten/consciëntie van toepassing?

In het vervolg van de Hebr.(hoofdstukken 8 en 9) brengt de schrijver een aantal malen het
¨geweten¨ ter sprake. Ik kan me daarom niet aan de indruk onttrekken, dat er op zijn minst een verband moet zijn tussen de genoemde teksten en het noemen van het geweten!

Een tijd geleden heb ik het Johannes evangelie bestudeerd(de eerste 11 hoofdstukken).
In hoofdstuk 8:1-11 wordt het geweten ook genoemd. In mijn ogen de belangrijkste tekst
m.b.t. het ¨geweten¨, omdat hier de Heere Jezus, het Levende Woord Gods, spreekt, en er direct(!) een reactie van het geweten komt.

Het heeft mij geleerd,dat als een mens nadert tot het Levende Woord Gods het geweten op zijn duidelijkst spreekt. Dat kan ook niet anders, want Hij is de van God gegeven mogelijkheid voor een rein geweten!
Wil de Heere in ons kunnen wonen, dan zal Hij eerst Zijn werk doen in het geweten van
de Zijnen. Er is dan ook een verband tussen Zijn kostbaar bloed en vers 22 uit Hebr.10.


h.g. Learsi