catechismus van belang?

[Riska]

Schelpje: het zou een fantastische stap zijn!
Het lijkt mij echt heel goed!

[1a2b3c]

Ik zeg nergens, dat het niet het middel is dat God bepaald heeft. Ik zeg, dat het het middel is, en dat Hij dit zelf in de mens werkt(....dit is het werk Gods, dat gij gelooft....)

Jij schreef: Je noemt het het ingestelde middel. De Schrift leert, dat het geloof Gods eigen werk in de mens is. Het is dus niet maar een door Hem ingesteld middel. Het is Zijn activiteit in de mens......

De schrift leert evengoed: UW GELOOF heeft u behouden. Als ik de oproepen tot geloof lees in de Bijbel zie ik duidelijk dat er een activiteit van de mens wordt geëist.
Ik vind het ongepast om dat te negeren en het alleen over Gods kant van de zaak te hebben.
Verhoudingsgewijs spreekt de Bijbel, m.b.t. geloof en bekering veel meer over de menselijke verantwoordelijkheid dan dat het gaat over Gods kant daarvan.
De oproep tot geloof en bekering moet niet beantwoord worden met een dogma, hoe waar die dogma's op zichzelf genomen ook zijn.
"Die wil die kome" - "kom tot Mij" - "bekeert u en gelooft het evangelie" enz. Daar past geen dogmatisch antwoord op.
Uiteindelijk zijn daar maar twee antwoorden op mogelijk: "ja of nee" - "geloof of ongeloof" - "komen of wegblijven" - "willen of niet willen".
Dus geen dogmatische uitvlucht "God moet het doen" daarmee schuift de mens zijn verantwoordelijkheid af (ik zeg niet dat jij dat doet, maar in die theorie komt het daar op neer).

Ik heb het voorbeeld wel eens meer gebruikt en ik doe het nog maar eens: stel dat ik meneer X een boek aanbied, en hij neemt het aan.
Dan kan hij oprecht zeggen dat hij het gekregen heeft terwijl hij het toch aangenomen heeft.
Als ik jou goed begrijp zou jij m.b.t. dit voorbeeld zeggen: God moet hem eerst handen geven om het boek aan te nemen, kracht in zijn handen en zijn handen leiden ....
Het inconcequente hiervan is dat meneer X opeens wel handen heeft als het gaat om bijv. een glas bier aan te nemen, en hij mist ook de kracht in zijn handen niet om het aangeboden boek van zich af te gooien.
Even vertaald: het klopt niet als gezegd wordt dat een mens niet kan geloven. Elke dag van zijn leven gelooft hij van alles en nog wat.
Dat hij God niet gelooft komt niet omdat geloven op zich iets onmogelijks voor hem is, maar omdat hij vanuit zijn actieve ongeloof allerlei redenen haalt die hij meer gelooft dan God.
Ik ken slechts twee redenen die de Bijbel geeft waardoor een mens die onder het evangelie leeft verloren gaat: onwil en ongeloof, maar geen onmacht!
Het werk van de Heilige Geest is niet 'een geloofsvermogen scheppen' want geloven kan de mens al lang, maar Hij overtuigt van ons ongeloof.
De Bijbel leert wel Fil.1:29 Want aan u is het uit genade gegeven in de zaak van Christus niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden.
Dat is iets anders dan een vermogen krijgen om te geloven (en hier ook te lijden) en ook Efz.2:8 leert dat niet.
Veeleer gaat het om het wegnemen van alle hindernissen die we zelf opwerpen en die anderen op onze weg plaatsen. M.i. is dat de manier waarop Hij geloof geeft.

Zou je eens uit willen leggen hoe dat nu in zijn werk gaat volgens jou, dat overtuigen, dat verlichten en dat gewillig maken door God?
En doet God dat volgens jou vóór of ná de bekering van een mens?

Het lijkt het me duidelijk dat een mens eerst overtuigt is van Gods betrouwbaarheid voor hij Hem gelooft, en dat hij eerst gewillig is voordat hij komt.
Hoe Hij dat werkt? Ik geloof niet in een blauwdruk daarvan, we zijn allemaal verschillend. Ik denk ook dat het verkeerd is om Hem daarin te willen 'volgen'. De wind blaast waarheen hij wil ....

[mealybug]

Ik ben het helemaal eens met 1a2b3c en kan me niet voorstellen dat iemand het zal tegenspreken, want zo staat het toch ook meerdere malen in de Bijbel.

[Boaz]

prachtig verwoord 1a2b3c!
Kan me er helemaal in vinden.

[schaapje]

Niet alle geloof is geloof. Arglistig is het hart,meer dan enig ding. Een mens kan denken een gelovige te zijn terwijl de Heere zegt:.....Ik ken u niet.......

"Onderzoekt of gij in het geloof zijt................"

Daar kan het het mee eens zijn.
Maar als het geloof bewerkt wordt door de H.G. in het hart van de mens, dan zal de mens zich toch moeten bekeren, en laten zien dat het hem ernst is.

De Here Jezus zei, wie zijn leven wil behouden zal het verliezen, dus vraagt Hij van ons om ons armzalige zondige leven aan Hem te geven, zodat Hij mag regeren in ons hart, ons denken, en wij ons oude leven willen afleggen.

Ergens schrijf jij dat een mens pas gaat geloven na de wedergeboorte, ik lees in de Bijbel dat na geloof en doop wij de Heilige Geest ontvangen.

Wedergeboorte is iets wat God alleen kan doen, m.i. in antwoord op geloof en oprechte bekering.

[Wilsophie]

Hier ben ik het ook mee eens.

[mealybug]

Hallo Learsi, ik zie dat je er weer bent.
Zou je nog willen reageren hier in dit onderwerp, op de reacties op jouw post van een paar dagen terug?
Bvd.

[learsi]

Hallo Learsi, ik zie dat je er weer bent.
Zou je nog willen reageren hier in dit onderwerp, op de reacties op jouw post van een paar dagen terug?
Bvd.

@mealybug.....

Ik ben dik een week niet in de gelegenheid geweest om serieus te kunnen reageren.
Ik werk er echter aan.
Eén en ander kost redelijk wat tijd.
Het is mijn bedoeling uiteindelijk een reactie te geven op de post van 1a2b3c van dinsdag 28 mei.
Daar heeft ze ook recht op, alleen al omdat ze antwoordt op mijn vraag.
Er komt dus zeker een reactie, maar vanwege bezigheden op ander gebied duurt het even.
Ik hoop dat ik a.s. maandag kan reageren.
h.g.
Learsi

[Riska]

Misschien niet voor iedereen te zien op zondag, maar dan weten jullie het wel:
zondag a.s. Nederland 2 "kerkdiensten"om 11.30 uur gaat dit keer over de HC, dus niet een reguliere kerkdienst, maar de documentaire: De Heidelberger in Heidelberg kijkt of en hoe hij in 2013 wordt gebruikt. Het onderzoekje vindt plaats in verschillende "Heidelbergen": een stadje in de Amerikaanse staat Mississippi, één in de provincie Gauteng in Zuid-Afrika en in de bron van de leerregels: het Duitse Heidelberg.
Kun je het - om wat voor redenen niet op zondag zien, dan toch via uitzending gemist...

[learsi]

De schrift leert evengoed: UW GELOOF heeft u behouden

De Schrift leert dat er geloof kan zijn, zonder dat dit het(zaligmakend) geloof is. Op vele plaatsen leert de Schrift dat niet alle geloof, geloof is.
Dit "UW GELOOF heeft u behouden" wordt slechts(!) op 2 plaatsen genoemd. En het is iets dat de Heere Zelf(!)over het geloof van deze twee mensen zegt. Het is dus geen uitspraak van de ene mens over het geloof van de andere mens. Hij, die als enige het hart van de mens kent en ziet is in staat om dit te zeggen tegen een mens.
Onlosmakelijk met dit "UW GELOOF" is verbonden "HEEFT U BEHOUDEN". Hij zegt het dus van een geloof, dat in Hem behoudenis zocht en gevonden hééft. Dat geloof is het geloof. Dat geloof is geplant door Zijn hemelse Vader. Dat geloof in Christus wordt bij de vrouw vooraf gegaan door geloof in de Schrift. Ergens in die 12 jaar heeft ze de waarheid ingezien en geaccepteerd wat de Heere in Levit.15 over haar bloeden zegt. En vanaf dat moment wordt genezing van haar kwaal zo belangrijk voor haar, dat ze er zelf aan gaat werken om van deze onreinheid af te komen. Daar sprak ook geloof uit. Van dat geloof kan de Heere ook wel zeggen dat het haar geloof is, maar het is nog niet hét geloof, het zaligmakend geloof is. Dit geloof in de Schrift gaat noodzakelijk vooraf aan geloof in wat Christus zegt!
Zo is ze in zekere zin op weg tussen geloof in de Schrift(wat de Schrift over haar situatie zegt:je bent onrein) en geloof in Christus(wat Hij haar in deze situatie te bieden heeft).

De blinde bevindt zich ook in een bepaalde situatie. Hij kan niet zien. Hij kan omhoog kijken naar de zon, maar hij ziet de zon niet. Hij leeft in duisternis, 24 uur per dag leeft hij in de nacht. En in het OT(Jesaja) staat verschillende keren dat de Knecht des Heeren de blinden de ogen zal openen Zijn geloof uit zich dus daarin, dat hij zijn kwaal(!) en dat waartoe de Heere komt(Lukas4:19) met elkaar verbindt. Zo verbindt hij zijn gebrek(gevolg van de val in Adam) met de belofte van de Messias, de Knecht des Heeren, van wie hij uit de Schriften wist dat Hij zou komen(Gij Zoon van David ontferm u mijner).

De bloedvloeiende gelooft God dat het waar is wat Hij over haar bloeden zegt(die bloedt is onrein); zo ziet ze haar onreinheid, zo komt ze bij Hem uit.
Bij de blinde is zijn gebrek en waartoe Jezus komt de weg waardoor hij tot geloof in genezing door Hem.
Beiden hadden nood, beiden leren het van Hem te verwachten, beiden gebruiken Hem waartoe Hij gegeven is
De onreine wordt rein.
Die niét kan zien, die ziet(!) dat Jezus de gezondene van de vader is.

"UW GELOOF heeft u behouden" zegt de Heere hier over dat geloof, dat een verbinding is tussen de nood waarin ze verkeren en het te hulp roepen van Hem. Dat geloof is hét geloof. Door "UW GELOOF" bij deze man en vrouw te zeggen laat de Heere zien dat de mens die tot het geloof in Christus komt niet op het geloof gaat zitten wachten. Van de kant van de mens is het een strijd om in te gaan. Om te geloven Een strijd tegen zichzelf en tegen de duivel. Een strijd om God te geloven op Zijn Woord, om de poort te vinden, om tot het begrip te komen dat wat bij de mens onmogelijk is mogelijk is bij God.

Als ik de oproepen tot geloof lees in de Bijbel zie ik duidelijk dat er een activiteit van de mens wordt geëist.

Wat bedoel je met, en wat zie je als "een activiteit van de mens"?
Zo als je het zegt lijkt het er op, dat het niet zoveel uit maakt wat de mens doet.

Je gebruikt het woord eisen.
Dat doet mij aan de wet denken.
In de wet eist God van de mens om Hem lief te hebben en de naaste als zichzelf.
En wat God in de wet eist, kan de natuurlijke mens Hem dat geven?
Uit wat de Schrift over de natuur van de mens leert, wordt duidelijk, dat de natuurlijke mens de Heere niet kan geven wat Hij eist.
Toch mag de Heere eisen van ons wat Hij wil. Híj heeft ons in den beginne goed geschapen. Ook al zijn we in Adam gevallen zondaren en al kunnen we niet doen wat Hij van ons eist, dan wil dat nog niet zeggen dat Hij geen recht meer op ons hart heeft. Zijn recht op ons hart is er niet mee vervallen. Hij mag dus ook geloof en bekering eisen al worden die in/bij de natuurlijke mens niet gevonden.
De vraag is dus, waarom de Heere bekering en geloof eist, terwijl de natuurlijke mens Hem(naar de leer van de Schrift) geen van beiden kan geven.

Dat ligt net zo als bij de wet in de verkorte vorm van de 10 geboden.
Waarom eist de Heere zekere zaken in Zijn wet?
Is de natuurlijke mens in staat is de wet te doen, omdat God dat eist?
De conclusie moet zijn, dat als God iets eist, dit niet inhoudt, dat Hij dat doet omdat de natuurlijke mens kan doen wat Hij eist. Dat God eist zegt niets over onze mogelijkheid tot inwilliging van die eis.
De Schrift leert, dat de Heere die wet geeft, opdat de natuurlijke mens juist leert wat hij niet kan doen(spiegel). De Heere eist zekere zaken van de natuurlijke mens en deze(denkend dat hij het ook kan) gaat een poging ondernemen te doen wat God van Hem eist.
En wat moet die natuurlijke mens nu na kortere of langere tijd erkennen? Dat wat de Heere eist, bij hem niet gevonden wordt. Tenminste als hij eerlijk naar zichzelf is.

Waarom moet dat nu zo gaan?
Wel de Heere heeft besloten, dat het zo moet gaan.
Op die wijze leert de mens dat wat God van hem vraagt niet bij hem gevonden wordt.
Zo leert de mens dat wat bij de mens onmogelijk is mogelijk is bij God.
Zo wordt de mens op zijn plaats gezet. Zo leert de mens dat er in hem geen leven is en leert hij het te verwachten van Hem die het Leven geeft.
En de genade Gods leert zo één bidden:....Heere geef mij wat Gij eist.....


Daar waar de mens gelooft dat hij zondaar is daar ook leert de mens te zien op Hem die gekomen is om zondaren zalig te maken.
Het is dan ook duidelijk, dat de wet(God eis) een plaats heeft in de evangelie verkondiging. De wet en dat wat de wet werkt zijn een voorbereiding op de genade die in Christus is. Zo wordt de mens vatbaar gemaakt voor de genade.
De wetsprediking(dat wat de Schrift leert over de natuur van de mens) staat in dienst van de evangelieprediking. Daarom ook zet de Heere de wet op scherp in het begin van het Math. evangelie.
Opdat een ieder die Hem daarover hoort, tot het besef komt van zijn nood en zich tot Hem wendt om redding uit die nood.

De mens wordt opgeroepen tot geloof en bekering, om juist met zijn onmacht op dat gebied geconfronteerd te worden, opdat hij oog krijgt voor de beloften uit het Woord en de Heere bidt om de vervulling van die beloften.

Wat bij de mens onmogelijk is is mogelijk bij God.

Ik hoop binnen afzienbare tijd op de rest van je reactie te reageren.

h.g. Learsi

[1a2b3c]

De Schrift leert dat er geloof kan zijn, zonder dat dit het(zaligmakend) geloof is. Op vele plaatsen leert de Schrift dat niet alle geloof, geloof is.
Ik heb al herhaalde malen gezegd dat ik het heb over: Joh.7:38 Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt. Het geloof wat de schrift leert is een geloof dat Hem aanneemt als Verlosser en Heer.
Dit "UW GELOOF heeft u behouden" wordt slechts(!) op 2 plaatsen genoemd. En het is iets dat de Heere Zelf(!)over het geloof van deze twee mensen zegt. Het is dus geen uitspraak van de ene mens over het geloof van de andere mens. Hij, die als enige het hart van de mens kent en ziet is in staat om dit te zeggen tegen een mens.
Klopt dat Jezus dat twee keer zegt. Je zet een uitroepteken achter 'slechts' dan zou ik op mijn beurt een uitroepteken kunnen zetten achter geloof als 'gave' want dat staat slechts(!) één of twee keer in de Bijbel (over de tekst uit Efz. zijn de meningen verdeeld) tegenover ruim 300 keer geloof als 'doen'.
Dat het er letterlijk twee keer staat houdt niet in dat het er verder inhoudelijk niet staat: wie gelooft wordt niet veroordeeld, wie gelooft zal niet beschaamd uitkomen, wie gelooft zal zalig worden, wie gelooft heeft eeuwig leven enz. enz. En als een mens gelooft is het altijd zijn geloof, niemand kan voor een ander geloven ook God gelooft niet voor de mens.
Onlosmakelijk met dit "UW GELOOF" is verbonden "HEEFT U BEHOUDEN". Hij zegt het dus van een geloof, dat in Hem behoudenis zocht en gevonden hééft. Dat geloof is het geloof. Dat geloof is geplant door Zijn hemelse Vader. Waar staat in de Bijbel dat geloof geplant is? Dat geloof in Christus wordt bij de vrouw vooraf gegaan door geloof in de Schrift. Ergens in die 12 jaar heeft ze de waarheid ingezien en geaccepteerd wat de Heere in Levit.15 over haar bloeden zegt. En vanaf dat moment wordt genezing van haar kwaal zo belangrijk voor haar, dat ze er zelf aan gaat werken om van deze onreinheid af te komen. Daar sprak ook geloof uit. Van dat geloof kan de Heere ook wel zeggen dat het haar geloof is, maar het is nog niet hét geloof, het zaligmakend geloof is. Dit geloof in de Schrift gaat noodzakelijk vooraf aan geloof in wat Christus zegt!
Uiteraard gaat het geloof niet voorop. Er moet iets/iemand zijn waarin je gelooft. Maar over welk geloof je het ook hebt in alle gevallen is het de mens zelf die gelooft.
Het gaat er dus om wát je gelooft, en voor ons behoud moeten we geloven in de Heere Jezus Christus, op Hem je vertrouwen stellen.
Zo is ze in zekere zin op weg tussen geloof in de Schrift(wat de Schrift over haar situatie zegt:je bent onrein) en geloof in Christus(wat Hij haar in deze situatie te bieden heeft).

De blinde bevindt zich ook in een bepaalde situatie. Hij kan niet zien. Hij kan omhoog kijken naar de zon, maar hij ziet de zon niet. Hij leeft in duisternis, 24 uur per dag leeft hij in de nacht. En in het OT(Jesaja) staat verschillende keren dat de Knecht des Heeren de blinden de ogen zal openen Zijn geloof uit zich dus daarin, dat hij zijn kwaal(!) en dat waartoe de Heere komt(Lukas4:19) met elkaar verbindt. Zo verbindt hij zijn gebrek(gevolg van de val in Adam) met de belofte van de Messias, de Knecht des Heeren, van wie hij uit de Schriften wist dat Hij zou komen(Gij Zoon van David ontferm u mijner).

De bloedvloeiende gelooft God dat het waar is wat Hij over haar bloeden zegt(die bloedt is onrein); zo ziet ze haar onreinheid, zo komt ze bij Hem uit.
Bij de blinde is zijn gebrek en waartoe Jezus komt de weg waardoor hij tot geloof in genezing door Hem.
Beiden hadden nood, beiden leren het van Hem te verwachten, beiden gebruiken Hem waartoe Hij gegeven is
De onreine wordt rein.
Die niét kan zien, die ziet(!) dat Jezus de gezondene van de vader is.

"UW GELOOF heeft u behouden" zegt de Heere hier over dat geloof, dat een verbinding is tussen de nood waarin ze verkeren en het te hulp roepen van Hem.
De blinde zegt 'gij Zone Davids' waarmee hij laat zien dat hij gelooft dat Jezus de zoon van God is, dus niet alléén dat hij geloofde dat Jezus hem beter kon maken.
Toen de moorman beleed dat hij geloofde dat Jezus de Zoon van God is, werd hij door Fillipus gedoopt.
Ik zie hier aardig wat inlegkunde, met als doel het geloof dat die twee in Jezus hadden voor het gezond maken van hun lichaam, te scheiden van het zaligmakende geloof. (als ik je goed begrijp) Dat geloof is hét geloof. Door "UW GELOOF" bij deze man en vrouw te zeggen laat de Heere zien dat de mens die tot het geloof in Christus komt niet op het geloof gaat zitten wachten. Van de kant van de mens is het een strijd om in te gaan. Om te geloven Een strijd tegen zichzelf en tegen de duivel. Een strijd om God te geloven op Zijn Woord, om de poort te vinden, om tot het begrip te komen dat wat bij de mens onmogelijk is mogelijk is bij God.

Wat bedoel je met, en wat zie je als "een activiteit van de mens"?
Ik snap niet wat er onduidelijk is, geloven is niet iets passiefs iets wat je overkomt. Als de oproep tot geloof klinkt moet er een antwoord van de mens komen. En niet kiezen/antwoorden is ook een antwoord/keus, alleen wel de verkeerde.
Zo als je het zegt lijkt het er op, dat het niet zoveel uit maakt wat de mens doet.
Dat vind ik vreemd, ik snap echt niet waar je dat uit opmaakt. Het maakt juist alles uit. Wie niet gelooft gaat verloren en wie wel gelooft is behouden.

Je gebruikt het woord eisen.
Dat doet mij aan de wet denken.
Dat vind ik ook vreemd, ik heb het totaal niet over de wet maar over de eis/opdracht van geloof en bekering: bekeert u en gelooft het evangelie.
In de wet eist God van de mens om Hem lief te hebben en de naaste als zichzelf.
En wat God in de wet eist, kan de natuurlijke mens Hem dat geven?
Uit wat de Schrift over de natuur van de mens leert, wordt duidelijk, dat de natuurlijke mens de Heere niet kan geven wat Hij eist.
Toch mag de Heere eisen van ons wat Hij wil. Híj heeft ons in den beginne goed geschapen. Ook al zijn we in Adam gevallen zondaren en al kunnen we niet doen wat Hij van ons eist, dan wil dat nog niet zeggen dat Hij geen recht meer op ons hart heeft. Zijn recht op ons hart is er niet mee vervallen. Hij mag dus ook geloof en bekering eisen al worden die in/bij de natuurlijke mens niet gevonden.
Bekering is veranderingen van denken en doen (metanoia en epistrepho) De mens is niet in staat om de wet te houden op de manier die God behaagd, maar de natuurlijke mens is wel heel goed in staat zich te bekeren van veel van zijn zondige praktijken. (verandering van doen)
Niet dat hij daardoor zalig wordt, maar de keus is wel: doorgaan op de weg van de zonden of omkeren en naar Jezus gaan om alles van Hem te ontvangen.
Hij moet ook zijn denken veranderen want dat zit vol actief ongeloof.
Altijd is er iets/iemand wat hij meer gelooft dan God. Zijn gevoel en gedachten of de kerkleer en dominees ... noem maar op.
Hij gelooft gewoon niet dat hij Jezus, zonder enig 'aanknopingspunt' in zichzelf, vrij en direct mag aannemen. En daar is hij volledig verantwoordelijk voor.
De Heilige Geest overtuigt van de zonde van ongeloof Joh.16. pas dan zie je dat je niet kon geloven vanwege je eigen ongeloof.
De vraag is dus, waarom de Heere bekering en geloof eist, terwijl de natuurlijke mens Hem(naar de leer van de Schrift) geen van beiden kan geven.

Dat ligt net zo als bij de wet in de verkorte vorm van de 10 geboden.
Waarom eist de Heere zekere zaken in Zijn wet?
Is de natuurlijke mens in staat is de wet te doen, omdat God dat eist?
De conclusie moet zijn, dat als God iets eist, dit niet inhoudt, dat Hij dat doet omdat de natuurlijke mens kan doen wat Hij eist. Dat God eist zegt niets over onze mogelijkheid tot inwilliging van die eis.
De Schrift leert, dat de Heere die wet geeft, opdat de natuurlijke mens juist leert wat hij niet kan doen(spiegel
- De wet doet de zonde kennen Rom.7:7. (wat Paulus zei na zijn bekering, eertijds leefde hij naar de wet een onberispelijk leven)
- De wet is gegeven aan een verlost volk, Israël was uit Egypte uitgeleid.
- De wet is bestemd voor de onrechtvaardigen 1 Tim.1:9.
De Heere eist zekere zaken van de natuurlijke mens en deze(denkend dat hij het ook kan) gaat een poging ondernemen te doen wat God van Hem eist.
En wat moet die natuurlijke mens nu na kortere of langere tijd erkennen? Dat wat de Heere eist, bij hem niet gevonden wordt. Tenminste als hij eerlijk naar zichzelf is.

Waarom moet dat nu zo gaan?
Het KAN zo gaan maar de Bijbel leert nergens dat het zo MOET gaan, het is geen wet.
Erg jammer dat de H.C. in sommige kerken tot een schematisch bevindelijk systeem gemaakt is. Daar heb ik veel meer moeite mee dan een aantal leringen uit de H.C. die m.i. niet (helemaal) kloppen. (niet alléén de kinderdoop)

Wel de Heere heeft besloten, dat het zo moet gaan. Nee, dat heeft de mens besloten. God heeft besloten dat het evangelie vrij en onvoorwaardelijk is: 'die wil, die kome' - 'die tot Mij komt zal ik beslist niet uitwerpen' enz. God vraagt niet naar je aanleiding en motief wanneer je tot Hem komt. Als dat er voor Hem niet toe doet wat voor recht hebben mensen dan dat een ander voor te schrijven?
Op die wijze leert de mens dat wat God van hem vraagt niet bij hem gevonden wordt.
Zo leert de mens dat wat bij de mens onmogelijk is mogelijk is bij God.
Zo wordt de mens op zijn plaats gezet. Zo leert de mens dat er in hem geen leven is en leert hij het te verwachten van Hem die het Leven geeft.
En de genade Gods leert zo één bidden:....Heere geef mij wat Gij eist.....


Daar waar de mens gelooft dat hij zondaar is daar ook leert de mens te zien op Hem die gekomen is om zondaren zalig te maken.
Het is dan ook duidelijk, dat de wet(God eis) een plaats heeft in de evangelie verkondiging. De wet en dat wat de wet werkt zijn een voorbereiding op de genade die in Christus is. Zo wordt de mens vatbaar gemaakt voor de genade.
De opdracht van Jezus was Mark.16:15 het evangelie (blijde boodschap) in de hele wereld bekend te maken. Onderwijs alle volken, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Ik u geboden heb, in acht te nemen. Mat.28:19.
Ik zeg niet dat er niets over de wet gezegd mag worden, maar hier zie je dat het 'hen lerend alles wat Ik u geboden heb' (= wet van Christus) komt na het (geloofs)dopen.
Paulus wist precies wat er in de wet stond en hij leefde ernaar, onberispelijk. Toch was het niet de wet, maar een ontmoeting met Jezus Zelf die de verandering teweeg bracht.
De wetsprediking(dat wat de Schrift leert over de natuur van de mens) staat in dienst van de evangelieprediking. Daarom ook zet de Heere de wet op scherp in het begin van het Math. evangelie.
Opdat een ieder die Hem daarover hoort, tot het besef komt van zijn nood en zich tot Hem wendt om redding uit die nood.

De mens wordt opgeroepen tot geloof en bekering, om juist met zijn onmacht op dat gebied geconfronteerd te worden, opdat hij oog krijgt voor de beloften uit het Woord en de Heere bidt om de vervulling van die beloften.

Wat bij de mens onmogelijk is is mogelijk bij God.

Ik denk dat de tekst 'niemand kan tot Mij komen tenzij de Vader hem trekke' ook nog wel komt, maar dan wil ik vast zeggen dat Jezus dat pas zegt nadat de Joden Hem in ongeloof verworpen hadden.
Ook is de mens niet passief wanneer hij getrokken wordt is, want trekken betekent niet 'slepen' maar meer 'overhalen'.
God maakt zich bekent als barmhartig, genadig, geduldig en rijk aan goedertierenheid en trouw, mild om te vergeven en rijk aan goedertierenheid voor allen die Hem aanroepen.
Die al uw ongerechtigheid vergeeft, Die al uw ziekten geneest. Die uw leven verlost van het verderf. Die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheid. Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als die van een arend. Barmhartig en genadig is de HEERE, geduldig en rijk aan goedertierenheid. Hij doet ons niet naar onze zonden en vergeldt ons niet naar onze ongerechtigheden.
Neig uw oor en kom tot Mij, luister, en uw ziel zal leven; Laat de goddeloze zijn weg verlaten,
de man van ongerechtigheid zijn gedachten. Laat hij zich bekeren tot de HEERE, dan zal Hij Zich over hem ontfermen, tot onze God, want Hij vergeeft veelvuldig.
Zoals God tegen Israël zegt: Hos.2:13 Daarom, zie, Ikzelf ga haar lokken, haar de woestijn in leiden, en naar haar hart spreken.
Zo trekt God, en iedereen die er niet op ingaat wederstaat Hem. Hand.7:51.

Wat ook vaak gepreekt wordt is dat 'oprecht' inhoud dat je berouw over je zonden hebt omdat je inziet dat je met jouw zonden God onteert hebt, de hel verdient hebt. Dat het je om God te doen is enz.
Maar ‘oprecht’ betekent gewoon eerlijk, zonder schijnheiligeheid/huichelachtigheid.
Misschien zie je wel in dat iets Bijbels gezien verkeerd is maar eigenlijk vind je het niet zo erg. Je weet best van jezelf dat het je niet om God te doen is, maar om je eigen hachje.
Maar oprecht zijn vraagt geen onmogelijke dingen van ons, we kunnen Hem gewoon vertellen hoe het ermee voorstaat.
Dat we sommige zonden wel erg vinden en andere minder erg en dat er zelfs zonden zijn waar we van houden. Dat het ons niet om God te doen is, maar dat het motief ‘angst voor de hel’ is. (als dat zo is)
Hij wil dat we het Hem allemaal eerlijk vertellen, en huichelachtig zou het pas zijn als we ons in allerlei bochten gaan wringen om er een ‘vroom’ gebed van te maken.
Je weet dat je een arglistig hart hebt, dus wellicht zie je één en ander verkeerd maar dat is dan een vergissing en geen huichelachtigheid.

[learsi]

@1a2b3c

De wijze waarop wij met elkaar praten bemoeilijkt een duidelijke voortgang. Daarbij reageer jij voortdurend op misstanden die je ervaart in een bepaalde soort prediking. Jij hebt daar zo je reactie op ontwikkeld. Dat kleurt het gesprek nogal.
Jij wil bij het geloof enkel kijken naar de gerichtheid op Jezus. Op geen enkele wijze wil je iets zien van een besef van zonde voor dat Jezus aangenomen wordt. Je zegt wel " dat het zo kan gaan" maar daar moet je geen wet van maken. En ook bij de Moorman daar kijk je alleen naar zijn geloof in Jezus (geloof in de Zoon van God). Filippus heeft de Moorman onderwezen over deze Christus. Filippus heeft gesproken over het sterven van de Zoon van God voor zondaren. Wat verhindert mij gedoopt te worden. Dopen is belijden van je zonden. Die erkende de Moorman dus. Maar vergeving van zonden kan niet zonder een plaatsvervanger die in staat is Gods toorn te stillen. Daar is dus ook over gesproken....over Gods toorn over de zonde. En de plaatsvervanger moet wel Gods Zoon zijn, daar alleen Hij de Wet kan volbrengen. De Moorman geloofde dus in het evangelie , maar ook in het feit dat hij een plaatsvervanger nodig had. Dat is een notie die volkomen bij het evangelie hoort. Wordt bij de verkondiging aan hen die gedoopt willen worden de natuur en de overtreding van Gods geboden weggehouden bij de mensen ? In het Math. evangelie begint de Heere met de wet. Onder het gehoor van het evangelie zitten toch ook de onrechtvaardigen waar die wet voor bestemd is? In mijn ogen overschat je de natuur van de mens.
In mijn ogen maak jij er juist een wet van dat de mens niet eerst gelooft(inziet) dat hij in Gods ogen een zondaar is.

Gods werk aan een mensen hart is eerst een trekkend werk(naar Christus). Naar het griekse woord juist wel een slepen! Dat kan ook niet anders Er moet een dode natuur levend gemaakt worden. Het werk van de 3-enig God aan een mensen hart is een werk dat vanuit de dood tot het leven leidt. Een stenen hart moet vermorzeld worden en een nieuw levend hart moet gegeven worden. En dat werk begint bij één die dood is in zonden en misdaden. En als de Heere Zijn bediening begint, dan wordt die vooraf gegaan door Joh. de Doper. De weg wordt bereid. Hij doopt op belijdenis van zonden. Daarna komt die doopt met de Heilige Geest. De doop is niet anders dan een erkenning van zonden en een gebrek totaal gebrek aan Geest. Zalig zijn de armen van Geest. Johannes doopt tot bekering(berouw over de zonden!). Jezus doopt met de Heilige Geest. en als Hij mij gaat dopen met de H.Geest, dan is het evident duidelijk en openbaar, dat ik die Geest niet heb.
Jij vindt het gevaarlijk, om over zondenovertuiging te spreken voor het geloof in Jezus anders wordt dat een voorwaarde, voordat de mens kan komen, moet eerst die voorwaarde vervuld worden.
Daar krijg je maar mensen van die er op gaan zitten wachten. Dat is het probleem van de mens. Van de natuurlijke. Hij verstaat het evangelie niet. En als de Heere hem er geen licht over geeft, dat het juist om een verwachten van de Heere gaat, dan zal hij niet zien, dat het vrome vlees opspeelt en zegt....het moet je gegeven worden. En dat het gegeven moet worden leert de Schrift weldegelijk.
Maar die uit God geboren zijn, nemen Hem aan. De geboorte uit God staat nl. borg voor die aanname. Dat de Heere hen te eniger tijd bekering gave.
God vraagt niet naar je motief. Dat doet er voor Hem niet toe.
Dat je naar de Zaligmaker wil is omdat je zalig gemaakt wil worden omdat je een zondaar bent.
De Heere schept Zelf het motief in je hart.
We hebben met het scheppende Woord te maken. Die Hij roept(met Zijn scheppend Woord het leven geeft dat ze niet hebben) die kómen ook. Geen mens, dominee of prediking of hijzelf houdt dit roepen tegen. Souverein roept Hij hen met Zijn scheppend Woord.

Als jij spreekt over de verantwoordelijkheid van de mens lijkt het er op dat je het gered worden ziet als verantwoordelijkheid van de mens. De natuurlijke mens moet echter eerst tot leven gewekt worden. Dat is de verantwoordelijkheid die de 3-enig God op zich genomen heeft.
Door de (natuurlijke) mens op te roepen tot verantwoordelijkheid m.b.t. zijn zieleheil, geef je die natuurlijke mens de idee, dat hij daar zelf over gaat. Het "waar zijt gij" van het evangelie klinkt tot een gevallen mens die zegt "ik ben naakt" (en heb dus het kleed van Zijn gerechtigheid nodig).

In dat voorbeeld van die meneer die een boek aanneemt zeg je dat geloven op zichzelf bezien niet onmogelijk is voor een mens. Elke dag gelooft hij van alles. Echter vanuit zijn actieve ongeloof haalt hij allerlei redenen die hij meer gelooft dan God. Het is dus geen geloofsvermogen scheppen want dat kan de mens al lang, maar Hij overtuigt van ongeloof.
Er staat niet dat de Geest overtuigt van ongeloof.
Er staat dat Hij van zonde, overtuigt omdat zij in Mij niet geloven.
Hij overtuigt van zonde "omdat zij in Mij niet geloven".
Hier wordt m.i. de reden aangegeven waarom de Geest overtuigt van zonde nl. omdat zij in Mij niet geloven.
Het woordje hamartia(zonde) drukt uit wat zonde is, namenlijk een toestand, een eigenschap van de natuurlijke mens. En ongeloof(niet geloven in Christus) maakt dus deel uit van de eigenschappen van de natuurlijke mens. Dit bewijzen zal de Geest doen d.m.v. de woorden van de apostelen. Zolang de mens natuurlijk is, heeft hij geen deel aan Christus omdat hij leeft in ongeloof. Dus als de Geest komt bewijst Hij, dat buiten Christus, de zonde in de wereld de heerschappij heeft. Daarom ook staat er in het Joh. evang. ook:.......Hoofdstuk8.....gij zult Mij zoeken en in uw zonden zult gij sterven; waar Ik heen ga kunt gij niet komen.........Gij lieden zijt van beneden Ik ben van Boven gij zijt uit deze wereld Ik ben niet uit deze wereld, Ik heb u dan gezegd, dat gij in uw zonden zult sterven; want indien gij niet gelooft dat Ik (Die) ben gij zult in uw zonden sterven.........
In uw zonden sterven wil zoveel zeggen als"omringd door je zonden" straks voor de Rechter te verschijnen. En dan zal zo één naar het Woord van Christus geoordeeld worden.

Nog even over dat boek aannemen.
In mijn ogen leert de Schrift het anders.
De natuurlijke mens is geen geestelijke mens.
Enkel de geestelijke mens kan aannemen.
Die mens die geestelijk gemaakt is in de wedergeboorte heeft de hand des geloofs.
Joh1:12,13......Maar zovelen Hem aangenomen hebben......die in Zijn Naam(Zaligmaker de Josua die de Zijnen in het Koninkrijk brengt) geloven......die uit God geboren zijn.
De geestelijke mens wordt uit God geboren en die geestelijke mens heeft geestelijk leven en die mens kan Christus aannemen.
De Schrift leert (en daar verschillen wij fundamenteel over de leer van de Schrift, we hebben het er ook al eens over gehad) dat de natuurlijke mens onmachtig is om Hem aan te nemen vanwege zijn natuur.

Met de preek van Spurgeon hierover ben ik het volkomen eens. Zoek het volgende op google:

pdf Onze Onmacht CH Spurgeon bronvermelding...-Download...

h.g.
Learsi

[1a2b3c]

@learsi, ik haalde de geschiedenis van de moorman niet aan om te 'bewijzen' dat er geen zondekennis nodig is voordat iemand tot Jezus komt.
In dat geval zou ik het eerder over de stokbewaarder, Levi of Paulus hebben gehad. En over teksten als Opb.22:17.
Ik zei dat in reactie op jouw uitspraak dat het geloof van de blindgeborene 'slechts' een geloof was voor zijn gezondheid, terwijl hij Jezus 'Zone Davids' noemde.
Daarmee (h)erkende hij Jezus als Zoon van God, evenals de moorman die op die belijdenis gedoopt werd.
Ik suggereer dus helemaal niet dat de moorman geen zondekennis had, ik vind het ook wel aannemelijk dat hij en Filippus het daar over gehad hebben.

Het trekken van God is geen slepen in de zin van iemand aan zijn haren tot Jezus slepen, absoluut niet.
Het is een aantrekken, overhalen, lokken, nodigen. De Bijbel spreekt over 'komen' en 'de deur van je hart opendoen' e.d.
Wij zeggen ook wel eens dat we iemand ergens doorheen gesleept hebben, en dan bedoelen we niet dat die ander daar passief in was en geen keus had.

Evangelie betekent blijde boodschap, en ik kan me nog goed herinneren dat ik het evangelie hoe jij het beschrijft helemaal geen blijde boodschap vond, integendeel juist!
Je vermengt constant het evangelie met de dogmatiek, en het werk van God mix je met de verantwoordelijkheid van de mens.
Dat is geen blijde boodschap, en gelukkig leert de Bijbel het ook niet zo. De vragenrubriek staat vol met vragen die de uitwerking zijn van zo'n 'evangelie'.
Jij zegt: Maar die uit God geboren zijn, nemen Hem aan. De geboorte uit God staat nl. borg voor die aanname.
Maar in 1 Joh.5:1 staat het andersom: Een iegelijk, die gelooft, dat Jezus is de Christus, die is uit God geboren;

Het is mij een raadsel wat je nou precies bedoelt met: Er staat niet dat de Geest overtuigt van ongeloof.
Er staat dat Hij van zonde, overtuigt omdat zij in Mij niet geloven.
Hij overtuigt van zonde "omdat zij in Mij niet geloven"....
Eerder zei je dat de Schift leert dat de Heilige Geest overtuigde van zonden = ellendekennis (dinsdag 21 mei). Toen heb ik er zelf op gewezen dat er staat: van zonde omdat ze in Mij niet geloven. En wat is dat anders dan ongeloof? (spijkers op laag water )

We zijn het iig eens dat we het oneens zijn.

[learsi]

Hebben jullie de preek van Spurgeon gelezen?

h.g.
Learsi

[alexander91]

Hebben jullie de preek van Spurgeon gelezen?

h.g.
Learsi

Ik heb er wat doorheen gebladerd, jammer dat Spurgeon de hof van Eden verwart met het paradijs, welke de plaats na de dood is. Als theoloog moet je zaken wel zuiver houden en niet met de volksmond meegaan .

Maar meer inhoudelijk vind ik het volgende stuk een uiterst zwak antwoord op een vraag:

"Toch hoor ik iemand nog zeggen: ‘O, als ik mezelf dan niet zalig kan maken en niet tot Christus kan
komen, moet ik maar stil blijven zitten en niets doen’. Als mensen zo redeneren, halen zij hun eigen
vervloeking over zich. Wij hebben u heel duidelijk gezegd dat er een heleboel dingen zijn die u wèl
kunt doen. Het is in uw macht zoveel mogelijk in de kerk te komen. U kunt ijverig de Bijbel
bestuderen. U kunt breken met openbare zonden; de ondeugden waaraan u zich graag overgeeft,
kunt u achterwege laten. Het is in uw macht om eerlijk, eenvoudig en oprecht te leven. Daarvoor
hebt u geen hulp van de Heilige Geest nodig, u kunt dat zelf doen. Maar ‘tot Christus komen’ is
werkelijk niet in uw macht, totdat u vernieuwd wordt door de Heilige Geest. Maar let wel, uw
gebrek aan kracht is geen excuus. Wij hebben aangetoond dat u geen begeerte hebt om te komen,
maar dat u in opstand tegen God leeft. "

Je kunt dus blijkbaar Gods zaligmakend werk tegenhouden door niets te doen. Dat snap ik dus niet. Dan kun je toch Gods zaligmakend werk toelaten door wel iets te doen? Dan moet je toch juist wel iets doen om ervoor te zorgen dat je gered kunt worden? Iemand die niet gelooft (dus God geestelijk afwijst), kan toch geen goede daad doen door wel naar de kerk te gaan? Dat is de wereld op zn kop. Dat is de predikant die zegt niet eropuit te gaan om het Woord te verspreiden, maar die zegt dat de onwillige mens zelf maar naar zijn kerk moet gaan als ie gered wilt worden door God.
Hoe kan een onbekeerd mens ijverig de Bijbel bestuderen zonder slechte bedoelingen? Zonder Christus kan er niets goed uit die mens komen, en is er niets in de macht van de mens om dichter bij God te komen. In mijn ogen is het genade als een onbekeerd mens in de Bijbel terechtkomt, of in de kerk. Dan kan nog altijd de hardheid van het hart alles tegenhouden (zoals de farizeers het woord van Christus niet aannamen, maar telkens teruggrepen op de wet). Maar als de Geest begint te werken, dan wordt het hart ontvankelijk voor Christus, en zal het overgaan tot overgave aan Christus, zonder zichzelf precies te kennen. Christus kent ons, en zonder God kunnen we nooit in staat zijn om onze eigen ellende te doorgronden. Als Christus in ons leven komt, en we volgen Hem gehoorzaam (zoals de discipelen), dan zullen we in die levensweg ons eigen hart leren kennen. Maar alleen maar omdat Christus ons erop wijst, en dat kan alleen als de Geest ons hart ontvankelijk maakt. Anders wijzen we Hem af, dan is het nog niet genoeg, dan willen we eerst de Vader zien, dan willen we eerst volledige zekerheid dat het echt is. Helaas dan, want het gaat erom dat het voor God zeker is, en niet voor de slangenkuil welke ons hart is. En in die overgave zullen we zekerheid ontvangen, en zullen we merken dat dag aan dag de Heere ons hoedt en weidt, als Zijn schapen.

Ik kan me overigens in heel veel zaken vinden in de preek, maar veel mensen die dit horen worden gekwetst, omdat hen iets wordt ontnomen wat zij in geloof denken te hebben. Puur en alleen omdat ze zich een klein beetje identificeren bij de aangeklaagde partij. Maar dat is toch logisch dat ze dat voelen? Spurgeon raadt deze mensen aan in hun eigen hart te kijken. Naar hun eigen redenen te kijken. En dan is er nooit enige grond van zaligheid te vinden. Een predikant moet echter niet de focus leggen op het hart van de mensen en zorgen dat mensen weer zichzelf tot onderwerp maken, maar een predikant moet de focus leggen op Christus. Dat is het werk van de Heilige Geest. De Geest zet de schijnwerpers op Christus. En in een weerlicht zullen we onszelf ook steeds meer zien, maar alleen als de blik op Christus gericht is. Een dergelijke twijfel vind ik dan ook volledig te begrijpen, en vergelijk ik met Petrus, die bij zichzelf nagaat of hij Christus in alles zal volgen, maar in leert zien dat er dan weinig van terecht zal komen, en zo weer gedreven wordt tot Hem. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die nooit die twijfel hebben (als ze de focus op zichzelf zetten). Dan zouden die mensen beter zijn dan alle discipelen van Christus bij elkaar. Wat die aan ongeloof en menselijke afhankelijkheid van hun Meester laten zien, kan als richtsnoer dienen, als een troost, maar ook als een vermaning om maar dicht bij de Meester te blijven.

Mensen die continu alle geloofszaken in passieve werkwoordstermen beschrijven, laten (in mijn ogen) veel blijk zien van trainering en gewenning in taalgebruik dan mensen die hun harten open en eerlijk neerleggen voor de rest. Die laatsten zijn makkelijke prooien, en worden ook aangevallen, zoals in deze preek. De mensen die geleerd hebben niks van hunzelf te zeggen, maar alleen met formules en passieve werkwoordsvormen, hun harten zijn opgesloten, zoals dat ook bij de farizeers was. De farizeers wisten precies hoe God Zijn Werk deed, konden prachtige formules oplepelen, en zichzelf erg vroom en schijnheilig voordoen, maar zij konden niets met het menszijn van Christus. Hun diepste en meest slechte gevoelens waren opgeborgen achter een vrome zekerheid, en daarmee hebben zij zichzelf verraden, want het werd des te moeilijker voor hen om hun diepste innerlijk bloot te leggen voor Christus.

Als ik opgroei in een dorp, leer ik vanzelf het dialect en de woordkeuze waarmee gesproken wordt aan. Groei ik op in de ene kerk, dan ook, en in de andere kerk ook. En nu gaan we de theologie van de geredde ziel wijden aan de woordkeuze van deze mensen. Als je maar vaak genoeg zegt dat God het doet, dan ga je het uiteindelijk zelf ook zeggen en denken. Op die manier kun je jezelf ook bekering aanpraten, en dat lijkt mij even zo gevaarlijk voor de ziel. En uiteindelijk ga je je geloof goedpraten doordat je terugreflecteert en ziet dat jij zelf praktiserend bent in het toewijzen van alle zaken aan God.

Ook in de Middeleeuwen was dit een gebruik: Het is Gods Wil. Met dat zinnetje kon iedere mond worden gesnoerd, want ja, ga maar eens tegen Gods Wil in redeneren. En toch is die wijze in onbruik geraakt of sterk genuanceerd.