Mortlach schreef:Dat staat natuurlijk wel weer op gespannen voet met het idee dan de Bijbel als het ware uit de hemel is komen vallen, en dat het door God zelf in een vacuüm is geschreven. Het idee dat je hem moet lezen in het licht van het culturele, politieke en fysieke klimaat van het Midden-Oosten (plus Egypte) uit die tijd wordt niet door iedereen geaccepteerd.
Inderdaad, en daar ligt voor mij een interessant spanningsveld.
Het christendom als een gesloten zichzelf bevestigend systeem op basis van een door een god geopenbaarde ultieme waarheden waarop niets af te dingen valt vind ik niet zo interessant. Dat is meer het warme vuurtje waar streng christenen zich aan kunnen warmen. En zolang ze er niemand (meer) kwaad mee doen, heb ik er geen problemen mee. Dat geloof je, of je geloof het niet, zoiets als sinterklaas. Die discussies zijn voor mij een beetje tijdverspilling.
Wat ik wel interessant vind is de mystieke ervaringen die ook binnen het christendom bestaan. Principes van overgave en vertrouwen bijvoorbeeld, of lijden, opoffering en verlichting. Dat lijken toch een soort algemeen geldende menselijke spirituele principes. Mijn eigen (niet religieuze) ervaringen op dat gebied hebben me wel meer inzicht gegeven in hoe christenen wellicht hun religie ervaren. En die overeenkomsten vind ik interessant.
Iets anders dat meespeelt is dat onze voorouders toch allemaal stevig christelijk waren en onze maatschappij ook op 1000 jaar christendom is gebouwd. Ik probeer ook te begrijpen wat dat voor gevolgen heeft, ook voor de manier hoe ik zelf de wereld bekijk. Want ondanks dat ik nooit christelijk ben geweest zit die christelijke moraal en levensvisie waarschijnlijk ook via onze maatschappij in mij ingebakken. Dat probeer ik te herkennen.
De meeste christenen die ik gesproken heb blijft toch een beetje hangen in de details van dat gesloten systeem. Meestal snel te herkennen omdat ze met bijbelteksten smijten zonder te beseffen dat die voor niet-christenen gewoon niet relevant zijn. Maar sommigen kijken daar wel degelijk buiten, en dan wordt het interessanter voor mij.
In ierland ben ik trouwens wel eens tegen een prachtig samenspel van christendom en de oude keltische mythologie aangelopen. Bij een 'heilige bron' uit onze eigen traditie (de bron van de Boyne) trof ik een groepje katolieken die rond die bron een ritueel deden dat zo uit ons (neo)druidisme weggelopen leek, dat was een fascinerende ontmoeting.