Beste aart,
U hebt dit verhaal al eens eerder verteld, maar ik blijf het moeilijk vinden om te geloven. Ik ken zelf veel mensen uit de NGK en ik herken het beeld dat je van hen schetst absoluut niet. Van alle orthodox gereformeerde kerkgenootschappen moet de NGK wel de lichtste en meest progressieve zijn. Volgens mij is de NGK juist van deze gereformeerd kerkgenootschappen de enige waar men vaak een meer genuanceerde mening over homoseksualiteit heeft (zie bijv. http://www.kerknieuws.nl/nieuws.asp?oId=15738), het is de enige waar vrouwen ouderling en dominee mogen worden, etc. Bovendien hebben ze zich in 1967 helemaal niet van 'vrijzinnig gereformeerden' afgescheiden, maar van de 'vrijgemaakt gereformeerden' (of eigenlijk GKV, 'gereformeerde kerken (vrijgemaakt)'). De NGK is eerder meer vrijzinnig dan de GKV, waar ze zich van afgesplitst hebben!
Ik wil niet zomaar uw verhaal in twijfel trekken, maar ik kan me simpelweg niet voorstellen dat ze bij een NGK gemeente zo doen. Weet je zeker dat je het niet verward met een ander kerkgenootschap (bijvoorbeeld de 'Gereformeerde Gemeenten in Nederland')? Zeker als je het bijvoorbeeld hebt over 'zwarte kleding' of iets dergelijks, dat doen ze simpelweg gewoon niet in de Nederlands Gereformeerde Kerken, maar dat kun je al wel tegenkomen in de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, wat twee heel verschillende kerkgenootschappen zijn.
Maar ik vind het erg om te horen dat het contact met uw kinderen zo moeilijk loopt. Hoewel ik natuurlijk niet de details van het verhaal ken, lijkt de houding van uw zoon en schoondochter, zoals die uit uw verhaal op mij overkomt, mij niet erg christelijk. De Bijbel zet juist sterk in op familiebanden.
De Bijbel zegt immers:
"Wie niet voor de eigen familie zorgt, zelfs niet voor huisgenoten, heeft het geloof verloochend en is slechter dan een ongelovige." (dit staat in 1 Timoteüs 5:8)
sterkte,
Maarten