Hoe zie jij je Evangelisch mede-christen?

[Marnix]

Christenen die een evangelische gemeente bezoeken zijn net zo goed mijn broeders en zusters als ieder ander christen.

Amen.

Maar hebben we wel genoeg contact met die mensen? We leven zo vaak in ons kerkwereldje... zouden we elkaar als christenen dan niet wat meer op moeten zoeken als we inderdaad broers en zusen van elkaar zijn?

[joris]

nee, dat is weer krampachtig. laat ieder nu blij zijn in zijn eigen toko. Ieder op zijn manier de wereld voor Jezus winnen. En dan komen die contacten vanzelf. Die zitten immers ook gewoon in de christelijke deugden: vriendelijkheid, vrede, gerechtigheid ingebakken> Dus doe aardig tegen je buurman en de cassier dan zul je zien dat activiteiten steeds meer interkerkelijk worden. Want dan ligt Gods zegen erop.

[Marnix]

Ja maar ja, ik vind het zo onefficient.... dat elke kerk zijn eigen evangelisatiecommissie heeft met activiteiten... terwijl je met samenwerken misschien veel meer mogelijkheden hebt....

Ik bedoel niet dat je moet forceren, direct als kerken moet gaan fuseren.... Maar nodig elkaar es uit voor activiteiten... Ga eens wat samen doen... in plaats van langs elkaar heen te leven...

Er zijn genoeg christenen met allerlei ideeen... maar zolang ze dat puur vanuit eigen kerk organiseren kom je niet in contact met anderen...

[FlirrieSun]

Ik vind je initiatief zo mooi, maar ik denk dat hoe we hier ook zullen streven en ons best er voor willen doen, dat het nooit zal lukken,d at we allen één worden.... Ik denk ook niet meer dat het helpt om daar je energie in te steken. Ik denk dat het heel belangrijk is, dat je in elk geval in vrede met je naaste leeft en zoveel mogelijk voor hem/haar overhebt. Dat kan in elk geval wel en dat je respect hebt voor elkaar en elkaar ook nog in liefde onderwijst over de dingen die misschien verkeerd zijn/gaan.

[Marnix]

Totale eenheid lukt idd denk ik niet... maar de vraag is of we ons daar niet te gemakkelijk bij neerleggen...

Het lukt vast niet dus laten we het ook maar niet proberen...

Dat is een verkeerde houding... dat het niet lukt wil niet zeggen dat je er niet naar moet streven (het luktook nooit om helemaal geen zonden meer te doen maar dat wil niet zeggen dat je het dus niet hoeft te proberen)

Ik heb het idee dat we beseffen dat het nie tlukt, en we daarom passief zijn geworden en geen moeite meer doen voor eenheid... We kijken vaak niet verder dan tegen onze kerkmuren aan...

Daar heb ik wel moeite mee.

[Lindal]

Sinds een paar jaar heb ik hiermee in de directe omgeving mee te maken: Het is voor mij een openbaring! Omdat je er niet mee bent grootgebracht, is je kennis over deze kerk-kring vrij beperkt.
Maar nu ik ze beter ken, kan ik zeggen: Fantastisch! Hoe deze mensen over God en God's werk praten! Daar kan geen (zwaar) gereformeerd persoon tegenop!
Onvoorwaardelijk de waarheid van de Bijbel en van God inzien, terwijl zoveel anderen verstandelijk zoveel te redeneren hebben, vertrouwen zij op Hem, en dat Zijn weg nooit fout kan zijn.
Dit is misschien wel vrij eenzijdig, er zijn ook natuurlijk nog andere kanten van het geloof, maar deze eigenschap vind ik echt goed van hun!

[FlirrieSun]

Totale eenheid lukt idd denk ik niet... maar de vraag is of we ons daar niet te gemakkelijk bij neerleggen...

Het lukt vast niet dus laten we het ook maar niet proberen...

Dat is een verkeerde houding... dat het niet lukt wil niet zeggen dat je er niet naar moet streven (het luktook nooit om helemaal geen zonden meer te doen maar dat wil niet zeggen dat je het dus niet hoeft te proberen)

Ik heb het idee dat we beseffen dat het nie tlukt, en we daarom passief zijn geworden en geen moeite meer doen voor eenheid... We kijken vaak niet verder dan tegen onze kerkmuren aan...

Daar heb ik wel moeite mee.

Misschien is dat over heel mijn leven een beetje mijn instelling. Ik geef dingen al gauw op, omdat ik in mijn eentje toch neit zoveel kan bereiken. Als er op mijn werk iets veranderd gaat of kan worden, maak ik me daar ook heel niet druk om, als het gaat gebeuren, gebeurt het toch wel en daar kan ik in mijn eentje niks aan doen.
En ik probeer wel zo min mogelijk zonde te doen,d at wel, maar dat is iets waar ik in mijn eentje iets aan kan doen, gelukkig. (Of nou ja, zonder God lukt dat natuurlijk nooit!))

[Flappie]

Ik zie mijn evangelische mede-christenen gewoon als mede-christenen of broeders en zusters (hoe je het maar wilt noemen). Ik heb zo'n idee dat men halve klas zelfs evangelisch is dus dan is het zelfs een beetje praktisch dat te vinden Maar alle gekheid ik heb altijd enorm goede gesprekken met evangelischen, ga ook wel eens mee naar een dienst. Alhoewel ik er niet aan zou moeten denken daar elke zondag te zitten, maar dat is weer een ander verhaal. Een beetje variatie tussen christelijke erediensten is niet zo erg natuurlijk.
Binnenkort gaan ik samen met een evangelische klasgenoot van me zelfs eens kijken bij een andere klasgenoot van ons die kerkt in de gergem in NL in Opheusden (de tempel dus zoals wij dat altijd noemen )
Ik ben er al een keer eerder geweest maar die evangelische vriend van me nog niet, we zullen zien wat ie er van vind .
Maar om het kort samen te vatten ik heb er geen problemen mee ze als broeder of zuster te beschouwen. Ik zou zelfs zeggen ze staan denk ik nog dichter bij me qua geloofs standpunten dan sommige in mijn eigen kerk, de hervormde dus (nu dan pkn).

[Marnix]

Precies, zo ervaar ik het ook...

(als ik trouwens de plaatsnaam zie en je beschrijving lees vermoed ik dat je ook op het CHE zit? )

[Flappie]

ja dat laat zich dan wel raden he, dat heb je goed vermoed

[Marnix]

Tja dan zitten we bij elkaar op school... Maar ja, snel weer on topic

[Lalage]

Wat ik zie: vrijgemaakten hebben vooroordelen over evangelischen, mijn ouders (pkn'ers) hebben vooroordelen over vrijgemaakten enzovoorts... Dat vind ik erg jammer. Maar ik merk het bij mezelf soms ook. Daarom ben ik blij dat ik bij een interkerkelijke studentenvereniging zit. Eigenlijk zou je als jongere af en toe naar een andere kerk moeten gaan om daar een dienst mee te maken en met de mensen te praten, dan ben je al snel van een aantal vooroordelen af. Maar ik moet zeggen dat refoweb daar ook een hoop aan bijdraagt!

[martinm81]

De vraag luid, hoe zie jij je evangelische medechristen. even zomaar een vraagje, wat is het verschil ubehaupt tussen een christen en een medechristen, want zo zie je dat tog?

Beetje flauw misschien. ik denk wel dat die vraag eigenlijk overbodig is. God vraagt tenslotte, als je van Hem houd, en Hem wilt volgen ook je medemens lief moet hebben. staat niks in van begrijpen ofvan accepteren in doen en laten, maar eigenlijk bedoelt Hij, denk ik, dat je respect moet hebben voor een ander. Zo ik respect heb voor het gereformeerde, en jullie respect moeten hebben voor het evangelische gedeelte. en omdat dat respect nog wel eens zoek geraakt was, zijn er ook oorlogen door gekomen. je kan zeggen wat je wilt, maar ook wij als christenwereld kon er wat van!

Hoe ik reformatrische mensen ziet. ik zie mensen die zoveel eerbied hebben voor God, dat ze allerlei tradities, of denkwijzes of wat dan ook blijven volgen. kleding bijvoorbeeld. ik ga geen discussie houden hierover. maar ik denk dat door steevast een rok te dragen of een hoed te dragen, aantoont dat je eerbied heb met een machtige God, zonder, (wel volgends mijn mening, respect voor de ander) het eigenlijk hoeft. het gaat tenslotte niet om uiterlijk vertoon.

Hoe ik tegen de katholieken kijk? met respect. zij geloven in beeldjes en heilige Maria. ze geloven in kettingtjes en allerlei andere tradities. prima toch!

Hoe ik tegen de hervormde kijk? met respect, ze doen hun best, ze doen goede werken, ze zijn bezig met niet al te streng te zijn, maar wel bepaalde dingen moet gebeuren! prima toch!

Hoe ik tegen de evangelische kerken kijk? met respect. springen en juichen omdat ze blij zijn dat ze een levende God heb. dat ze klappen voor hun God. dat ze teksten zingen, die te herhalend zijn. prima toch!

Hoe ik tegen pinksterkerken kijk? Met hun gevoel, emoties, tongentaal, onbegrijpelijke vertrouwen in God. hoe ze juichen, springen om God. prima toch!

Ik denk niet dat het gaat om de soort van denkwijze, maar om de manier die je het doet, waar jij denkt dat het GOED gaat, en dat jij denkt de verantwoording durft te nemen om bepaald zo of zo te doen. en dat alles vanuit je harty gaat met de liefde van de Heer.

En zodra je denk te weten hoe goed je voelt bij een kerk of gemeente, en je heb het idee dat je dichter bij God komt, en je bent dichter bij God. dan maak het niks meer uit naar welke kerk je kan gaan. respect, geloof in dezelfde God, liefde voor God en je medemens, en vertrouwen in elkander.

Het draait om jou. het draait om dat jij, als indivivudeel kan zeggen, ik houd van je, niet omdat je het zelfde geloof-denk-wijze heb, maar omdat we beide in dezelfde God geloven.

En als dat zo is, dan proef je een heel heel klein stukje, als God terug komt op de aarde, dat iedereen elkaar ziet en kent. geen discussie meer om een traditie, maar een gesprek over liefde voor elkaar.

Martin

[Lalage]

Hmz Martin, nu sla je mijns inziens door naar de andere kant: alles is wel best. Het is wel belangrijk of in een kerk Jezus de meeste eer krijgt of de dominee, Jezus of de traditie. Als Jezus niet op nummer 1 staat, zit er volgens mij iets niet goed. Dat geldt zowel voor kerken als voor christenen.

[meschianza]

Sinds een paar jaar heb ik hiermee in de directe omgeving mee te maken: Het is voor mij een openbaring! Omdat je er niet mee bent grootgebracht, is je kennis over deze kerk-kring vrij beperkt.
Maar nu ik ze beter ken, kan ik zeggen: Fantastisch! Hoe deze mensen over God en God's werk praten! Daar kan geen (zwaar) gereformeerd persoon tegenop!

DAt vind ik dan ook wel erg stellig.
JE zou eens met mn (zwaar) gereformeerde opa moeten praten
Ik ben het er zeker mee eens dat ik vaak een voorbeeld mag nemen aan evangelische-christen, hun vrijmoedigheid waarmee ze tegen de ''buitenwereld'' over het geloof praten en ook het praktisch-christendom wat bij het soms veel meer aanwezig lijkt.