Elke nieuwe vertaling betekent weer nieuwe verdeeldheid. Laten we de vrede toch bewaren.
Dat vat ik op als een pleidooi voor een status quo. Maar als dat HET argument was van alle tijden, was er nu geen vertaling geweest in de volkstaal, zaten we nu nog met de Vulgaat en bestond er geen Reformatie etc.
Juist de verdienste van de Reformatie is dat de Bijbel in de volkstaal toegankelijk was.
Talen veranderen nu eenmaal: maar door alles bij de SV te laten verliest de inhoud van de Bijbel zijn toegankelijkheid.
Bovendien kun je de SV nauwelijks nog volkstaal noemen.
1) Hebreeuws was ooit de volkstaal waarin het Woord direct te begrijpen was.
2) Koinè-Grieks was ooit de omgangstaal waarin de Bijbel voor de gewone man toegankelijk was.
3) Door het Latijn werd de Bijbel toegankelijk in het Laat Romeinse Rijk.
Maar wat gebeurt er: na een tijd treedt een proces van fossielvorming op: het Latijn werd niet meer begrepen: en een vertaling in de volkstaal was noodzakelijk en gewenst.
Nu zijn we op een punt aangekomen dat 17e eeuws NLs ook na wat stop- en lapwerk niet meer zonder grondige bepreking te begrijpen is.
Het lijkt me een niet meer dan logische stap dat de NBV er komt. Of de GBS dat nou wil of niet: net zozeer dat de SV destijds gewenst was: of de RKK dat nou wilde of niet.
Sterker durf ik het zelfs te stellen: het is in de geest van de Reformatie dat elke generatie een leesbare en toegankelijke vertaling tot z´n beschikking heeft.
