NOG een nieuwe kerk erbij?

[Boekenlezer]

Ik heb er wel zo mijn gedachten over:
De Reformatorische hoek is een doorn in de ogen van de duivel.
Leuk als je daar verdeeldheid kan zaaien.

Een echte dwaalleer, zoals in de Roomse kerk, vindt hij prima.
Daar hoeft voor hem niets aan te gebeuren.

Als je niet al te breed kijkt, is de Rooms-Katholieke Kerk een ver-van-je-bed-show. Dan is het ook niet moeilijk om erover te denken als een plek waar God niet meer is. Maar ik denk niet dat dat klopt, want ik herinner mij bijvoorbeeld dat Wilhelmus à Brakel (Redelijke Godsdienst) schreef dat er ook daar ware gelovigen kunnen voorkomen, ondanks gruwelijke dwalingen die er heersen. En bovendien kun je je afvragen of de dwalingen die in reformatorische kring voorkomen minder ernstig zijn. (Heb je bijvoorbeeld Ultra-gereformeerd en vrijzinnig van A.A. van Ruler wel eens gelezen?)
Maar het valt natuurlijk ook niet mee om de héle kerkgeschiedenis te lezen. Het is gemakkelijker om die in 1517 te laten beginnen. Net zoals het niet meevalt om de héle Bijbel te lezen. Alleen het Nieuwe Testament is veel overzichtelijker.

[Bambi]

=

[Boekenlezer]

Oké, sorry. Die laatste regels van mij waren niet erg aardig. Maar dat heeft weer te maken met eenzijdigheden in aandacht van mensen die ik opmerk, maar die ik bij deze dan niet op jou van toepassing zal maken.

Het zijn inderdaad ernstige zaken, die in de Rooms-Katholieke Kerk spelen. Als Maria zo'n plek inneemt dat Jezus Christus onderhand niet meer gezien wordt, dat is wel heel ernstig.
Al komt de verduistering van Christus helaas ook voor in reformatorische kring, bijvoorbeeld als mensen gaan denken dat het heil waarschijnlijk voor hen niet is, of er moet een heel bijzonder wonder gebeuren waarvoor je stomtoevallig als enkeling uitverkoren moet zijn... Dat uiterst rechtse, daar gaat A.A. van Ruler op in. Dat zet je wel met beide benen op de grond, mocht iemand zich enigzins tot die richting aangetrokken voelen.

[Bambi]

=

[Boekenlezer]

Ik vrees dat de gevolgen in veel gevallen nog wel een stuk ernstiger zijn. Wat bijvoorbeeld te denken van iemand die God en kerk de rug toekeert, omdat hij denkt dat daarvan toch geen heil te verwachten is? Ik meen wel eens gehoord te hebben dat die extreme vorm van 'bevindelijkheid' aardig wat secularisatie veroorzaakt heeft.

[Bambi]

=

[1a2b3c]

Er mogen bepaalde verschillen zijn inderdaad, en daar moet je dan goed mee omgaan. Maar 1 Korinthiërs 1:10 staat ook in de Bijbel: "Maar ik roep u ertoe op, broeders, door de Naam van onze Heere Jezus Christus, dat u allen eensgezind bent in uw spreken, en dat er onder u geen scheuringen zijn, maar dat u hecht aaneengesmeed bent, één van denken en één van gevoelen."
Het Commentaar op het NIeuwe Testament zegt daarover: Dit gaat er niet zozeer om dat men elk verschil beslecht opdat bij elk onderwerp dezelfde mening gedeeld wordt, maar dat men zich leert richten op wát er gezegd behoort te worden en dáár als eenheid voor uitkomt.
In zo'n situatie zul je toch ook fysiek kerkelijk een zijn?

In 1 Kor. 1 wordt opgeroepen tot eensgezindheid, de gezindheid van Christus hebben. Ze moeten één van denken en gevoelen zijn nl. zoals Hij ons een voorbeeld heeft nagelaten: leer van Mij dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart. Dat is niet afhankelijk van een bepaald kerkverband.
En de verdeeldheid in 1 Kor.1 ging niet over verschil van inzicht in een bepaald leerstuk, maar er hadden zich partijschappen gevormd. Ze maakten zelfs van Christus een partijhoofd: Ik ben van Paulus, ik van Apollos, ik van Kefas, en ik van Christus.

Het gaat nu om een leerverschil, de refo-baptisten zijn overtuigd dat de geloofsdoop de Bijbelse is (m.i. terecht) en in refo-kerken is geen ruimte om dat te praktiseren, zeker geen 'over'doop.

Een zekere terughoudendheid met het woord sekte wil ik best betrachten. Ik zal het niet zo gauw gaan toepassen op een kerk die uit een andere kerk is ontstaan door een leergeschil o.i.d. Maar een of andere gemeente die zo ergens 'voor de gein' wordt opgericht, daar heb ik helemaal niks mee.

Wat je onder een gemeente verstaat die 'voor de gein' wordt opgericht is mij niet duidelijk.

Verder lees ik in de NGB een zin die aangeeft dat er zich ten onrechte kerk noemen: "Wij geloven dat men wel naarstiglijk en met goede voorzichtigheid, uit den Woorde Gods, behoort te onderscheiden welke de ware Kerk zij; aangezien alle sekten die heden ten dage in de wereld zijn, zich met den naam der Kerk bedekken." (art. 29)
Dat dat zo is geloof ik zeker.

En wat is de ware kerk dan wel? En wie gaat dat onderzoeken? Sorry hoor, maar hier kan ik niets mee.

[mealybug]

Ik vrees dat de gevolgen in veel gevallen nog wel een stuk ernstiger zijn. Wat bijvoorbeeld te denken van iemand die God en kerk de rug toekeert, omdat hij denkt dat daarvan toch geen heil te verwachten is? Ik meen wel eens gehoord te hebben dat die extreme vorm van 'bevindelijkheid' aardig wat secularisatie veroorzaakt heeft.

Als je het al als een gigantisch wonder beschouwt wanneer er een mens bijkomt weet je , heel bevindelijk, precies hoe God dus werkt, ik vind dat ongehoord.
Zo kunnen er dan ook nooit meer dan een beperkt aantal bekeerd worden, anders is het niet echt.

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... t_1_769732

Geen wonder dat je dan een kerk opzoekt waar de toegangsdeur wat verder openstaat.

[1a2b3c]

Al komt de verduistering van Christus helaas ook voor in reformatorische kring, bijvoorbeeld als mensen gaan denken dat het heil waarschijnlijk voor hen niet is, of er moet een heel bijzonder wonder gebeuren waarvoor je stomtoevallig als enkeling uitverkoren moet zijn... Dat uiterst rechtse, daar gaat A.A. van Ruler op in. Dat zet je wel met beide benen op de grond, mocht iemand zich enigzins tot die richting aangetrokken voelen.

Ik heb zelf God een tijd de rug toegekeerd, maar God laat zijn verdwaalde schapen niet los hè?

Jij denkt wel erg makkelijk over wat er mis is bij refo-rechts. Waarom zou God de verdwaalde schaapjes van refo-rechts niet loslaten en de roomse schaapjes wel?

Mensen gaan ook niet verloren, als ze denken dat het heil niet voor hen is weggelegd.
Ze zullen er alleen een moeilijk leven door hebben.
Daar is de gelijkenis van de verloren zoon in Lukas 15 een mooi voorbeeld van.
Daar denkt de zoon ook, dat hij het niet waard is, om een kind van de vader genoemd te worden.
En kijk hoe de vader reageert.

Als mensen denken dat het heil niet voor hen is weggelegd, dan staan ze doorgaans niet op om naar de vader te gaan. Lijdelijkheid en afhaken is een grote realiteit o.a.

[Bambi]

=

[Janvanverweg]

@ boeken lezer,

ik heb nog een vraag aan je die je niet beantwoord hebt.
"worden de gelovigen op geroepen om een te zijn of de kerken?"

[rotterdam]

Ik herken hier veel in van hoe ik er 20 jaar geleden in stond.
Traditie mag belangrijk zijn. Net zoals wat de familie ervan vindt etc. etc. Uiteindelijk moet het in de prioriteitstelling echter wijken als we trouw willen zijn aan wat God in zijn Woord van ons vraagt. Kan je daarmee instemmen?

Dank janpep voor je uitvoerige antwoord, volgens mij voel je dat je een echte missie hebt.
Ik zal je boek zeker lezen.

Om je laatste vraag te beantwoorden "Traditie, familie en trouw aan Gods woord".
Wat de kerkelijke gemeente, mijn familieleden enz. ervan vinden is niet zo belangrijk.
Maar weet je, de traditie is niet "zomaar" ontstaan.
Integere Christenen - onze voorouders (zusters en broeders) hebben deze leer "niet zomaar" geformuleerd.

Ik begrijp en weet dat de betreffende bijbelteksten niet 100% duidelijk zijn "hij en zijn huis" was dat met de kinderen, het was 's-avonds, lagen ze al op bed, en de slaven werden die ook gedoopt ?
Als het een geloofsdoop was is het dan denkbaar dat "het hele huis op hetzelfde moment" tot geloof kwam.

De traditie van de kinderdoop is heel oud.
Origenes schrijf bijvoorbeeld in de derde eeuw dat: “volgens de gewoonte der Kerk geven we de Doop ook aan baby’s” (Preek over Leviticus 8:31:11). Het concilie van Carthago (253 na Chr.) veroordeelde de mening dat de Doop aan kinderen van minder dan 8 dagen oud onthouden moet worden. Later leerde Augustinus dat “De gewoonte van de kerk om kinderen te dopen zeker niet te weerspreken is. . . noch is het te geloven dat deze traditie niet apostolisch zou zijn” (Letterlijke interpretatie van Gen. 10:23:39, 408 na Chr.).

Traditie wordt ook niet gehandhaafd om andere "dwars te zitten".
Het is ook de leer van mijn, reeds overleden, ouders en grootouders.
Dat zet je niet zomaar "opzij". Dan moeten er 100% bewezen en dringende redenen zijn.
Het is mijn droom dat er ooit een kerk ontstaat die echt ruimte bied voor mensen.
Concreet wil dat zeggen dat ik pleit voor een kerk die ruimte biedt voor "beide dopen".

Ik stem, in dit verband, van harte in met de beschrijving van Paus Fransiscus.
De kerk moet een huis zijn voor en van iedereen, niet een kapelletje voor beperkte opvattingen en doctrines.

[Boaz]

Rotterdam schreef:

Als het een geloofsdoop was is het dan denkbaar dat "het hele huis op hetzelfde moment" tot geloof kwam.

Ja, dat is het zeker:
* Hand 10:44 'Terwijl Petrus deze woorden nog sprak, viel de Heilige Geest op allen die het Woord hoorden'
En Hand 10: 47 'Kan iemand soms het water weren, zodat deze mensen, die evenals wij de Heilige Geest
ontvangen hebben, niet gedoopt zouden worden?'
* Hand 18: 32 'En zij spraken het Woord van de Here tot hem en tot allen die in zijn huis waren.'
Hand 18:34 'En hij verheugde zich dat hij met al zijn huisgenoten tot geloof in God gekomen was.'

[Boekenlezer]

Ik heb zelf God een tijd de rug toegekeerd, maar God laat zijn verdwaalde schapen niet los hè?
Ach, de kloosters zijn onstaan door secularisatie in de oudheid.

Ik herken best, dat God een mens met zijn Geest niet zomaar loslaat. Maar dan spreken wij voor onszelf. Ik weet niet hoe Hij met ieder ander handelt.

[Boekenlezer]

Als je het al als een gigantisch wonder beschouwt wanneer er een mens bijkomt weet je , heel bevindelijk, precies hoe God dus werkt, ik vind dat ongehoord.
Zo kunnen er dan ook nooit meer dan een beperkt aantal bekeerd worden, anders is het niet echt.

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieu ... t_1_769732

Geen wonder dat je dan een kerk opzoekt waar de toegangsdeur wat verder openstaat.

Tja, in een seculiere omgeving... dan vind ik het niet zo vreemd dat de mensen niet met drommen binnenkomen, maar dat het als een wonder ervaren wordt als er één bijkomt. Ik heb zelf ook best met seculiere mensen gepraat, maar die heb je echt niet maar zo tot geloof gebracht (om het nog zwak uit te drukken). Dat is ploegen op rotsen. Ik ervaar dat als een ander onderwerp dan een kerk met weinig avondmaalgangers, dus die titel verontrust mij niet bepaald. Integendeel, daar kan ik wel inkomen.