Omdat in deze topic nogal verschillend gedacht wordt over het naleven van de geboden, het volgende
Gods verbond en geboden zijn bedoeld voor aanbidding, gemeenschap en verborgen omgang met God, ons geluk en welzijn, ter genezing en herstel. Veel gelovigen denken dat Gods geboden ballast zijn, waarvan we bevrijd zijn of moeten worden.
In de prediking en pastoraat van ultra-gereformeerd, (post-)reformatorisch en evangelisch-charismatisch geloofsdenken wordt het prediken en doen van Gods geboden werkheilig en wettisch genoemd. De Bijbel leert ons echter heel duidelijk dat Gods geboden onze genezing zijn. De Heilige Geest wil de geboden dan ook niet voor niets in ons hart schrijven en het is daarom ook zaak ons daartegen niet te verzetten.
Als wij Gods geboden bewaren, is er tegen ons geen beschuldiging. Hoe meer wij Gods geboden overtreden in woorden, gedachten, daden, fantasieën en hoe dan ook, hoe verder wij verwijderd raken van Gods heiligende aanwezigheid in ons leven. Dat betekent niet dat we krampachtig wettisch moeten leven, maar het is voor ons eigen welzijn, vrede en geluk zaak om voortdurend gericht te zijn op wat God wil en net als de Messias als doel te stellen de Vader te behagen.
De levens van veel gelovigen zijn een aaneenrijging van zondebelijdenis op zondebelijdenis, net zolang tot er een diepe depressie op volgt. Geen enkele zondebelijdenis zal ons echter gelukkig maken, als het niet gevolgd wordt door het nalaten van de zonde. God kijkt hoe serieus onze woorden van belijdenis van zonde gevolgd worden door daden van vrucht.
Als onze woorden alleen maar woorden zijn en geen daden, liegen we tegen onze Schepper en Verlosser en dat kost ons een prijs: we blijven in zonde en blijven ongelukkig en ongezegend.
Deze tekst is over genomen van
www.gelovenisgelukkigleven.nl, waar ik het dan ook van harte mee eens ben.