frekje schreef:PeterD schreef:frekje schreef:De leer van de GKV komt exact overeen met de leer van reformatorische huize. Daarom snap ik nooit zo goed waarom er vaak gerekend wordt met de volgende kerken:
* Protestantse Kerk in Nederland
* Hersteld Hervormde Kerk
* Gereformeerde Gemeenten
* Oud Gereformeerde Gemeenten (in Nederland)
* Gereformeerde Gemeenten in Nederland (binnen/buiten verband)
* Christelijk Gereformeerde Kerken
Mijns inziens hoort de GKV daar ook gewoon bij aangezien ze ook de Drie Formulieren van Enigheid onderschrijven (meestal)....
Sorry frekje, maar volgens mij vergeet je dat er wel wat leerverschillen zijn tussen de door jou genoemde kerkverbanden hoor!
Maar dat is off-topic
Jazeker zijn er verschillen, maar allen horen onder reformatorische huize... Ik reken eigenlijk vanuit mijn school die alleen deze kerkverbanden toelaat als zijnde reformatorisch...
Leerverschillen tussen de GKV, en de door frekje genoemde kerkverbanden betreffen met name de kijk op Gods verbond.
Er zit best wel waarheid in wat frekje schrijft. De GKV onderschrijven de belijdenisgeschriften, inclusief de 3 Formulieren van Eenheid, en daarin zijn ze reformatorisch.
Het verschil in benadering van de gereformeerde leer heeft zijn historische achtergronden.
Zoals de door frekje opgesomde kerkverbanden dat benaderen, heeft zijn wortels in de Nadere Reformatie. (En gedeeltelijk ook in het gezelschapsleven van de 19de eeuw.)
In de Gereformeerde Kerken van begin 20ste eeuw was die invloed ook volop aanwezig. Toen was er een zgn. Reformatorische Beweging binnen de GKN, die weer opnieuw op een frisse manier vanuit de Bijbel wilden denken. (Die had zijn wortels in een bepaalde stroming binnen de kerken van de Afscheiding.) Niet zoals de Beweging der Jongeren, waarin modernistische tendenzen speelden, maar echt gereformeerd. Die Reformatorische Beweging had bezwaren tegen bepaalde nadelen van het denken zoals dat vanuit de Nadere Reformatie ontstaan was, zoals: twijfel aan eigen behoud, of men wel uitverkoren was, het zoeken in zichzelf naar geloofszekerheid (subjectivisme). Voor geloofszekerheid moest je niet bij jezelf zijn, maar bij Gods rostvaste beloften, in de doop gegeven. (Dat was ook contra A. Kuyper, wiens leer van de veronderstelde wedergeboorte ook als subjectivistisch werd afgewezen.)
De Reformatorische beweging kwam tegenover de traditionele beweging te staan, en de spannigen werden steeds groter, totdat er in 1944 een scheuring ontstond.
Kijk je naar de laatste 15 jaren, dan zijn er wel aanzienlijke veranderingen te constateren in de GKV. Veranderingen, waardoor naar mijn idee het verschil met de reformatorische kerken groter is geworden. Er is ook een sterke invloed van de evangelische beweging.
Pieter schreef:Ik heb kennissen in de GKV en ik verbaas me eerlijkgezegd wel over hun levensstijl. Ze leven absoluut niet naar Gods Woord. Toen ik ze daar eens op aansprak, zeiden ze: Och, als je na een avondje uitbundig stappen God weer om vergeving vraagt en je zonden belijdt, kun je gewoon weer verder.
Hoewel dit vast niet stereotyp is voor de GKV, blijf ik het merkwaardig vinden.
Dat komt inderdaad voor. Ik denk ook best veel.
Dit is een veel te gemakkelijk denken over vergeving. Op de roomse manier van "pardonner ç'est son metier".
Zouden zulke mensen na een avond uitbundig stappen God met tranen en zielsverdriet God daarna om vergeving vragen...?
Een dergelijke houding is gewoon een gevolg van het te weinig kennen van de Bijbel, en zich daarvoor onvoldoende interesseren. Een te weinig zelf serieus nadenken daarover.
Te weinig zelf nadenken en de Bijbel onderzoeken - en dan graag wel met liefde voor de gereformeerde leer - is iets wat je veel in kerken tegenkomt. Hoe zich dat wreekt, is denk ik niet in iedere kerk hetzelfde.
Wat je hier schetst, daar schreef dr. J. Douma in 1979 al over:
Dr. J. Douma schreef:Het gevaar van Laodicea
Wanneer wij onszelf de vraag stellen wat het grootste gevaar is dat ons [de gereformeerd-vrijgemaakten, BL] bedreigt, dan kan het antwoord luiden: de liefde tot de wereld.
P. Jongeling, J.P. de Vries, prof. dr. J. Douma, Het vuur blijft branden, Kampen 1979, blz. 163
Een boek wat niet meer nieuw te koop is, maar wel tweedehands.
.
