Depressie en (vrienschaps)relaties

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Gebruikersavatar
Annemieke86
Luitenant
Luitenant
Berichten: 614
Lid geworden op: 09 jan 2005 16:30
Locatie: Maarssen

Berichtdoor Annemieke86 » 09 apr 2005 10:31

Ik ben zelf een tijd depressief geweest (het was meer dat ik een negatief zelfbeeld had en dat ik overal negatief tegenaan keek). Mijn vriend is nu nog steeds bij mij en heeft mij heel veel geholpen. Maar ik heb zeker wel mensen "afgeschrokken" in die zin dat ik ze "wegbonjourde" omdat ik negatief zag. En dat vonden ze niet leuk, terecht overigens!!

Ik heb een week geleden een vrouw ontmoet die is psychisch zwak. Toch is het een lieve vrouw. Zij gelooft heel sterk en praat er met anderen heel openbaar over. Ik vind het leuk om met haar om te gaan omdat ze ook zeker grappig kan zijn. Dus, gewoon doen!! :D
Afbeelding

Gebruikersavatar
AikonGirl
Majoor
Majoor
Berichten: 2375
Lid geworden op: 10 apr 2004 12:34

Berichtdoor AikonGirl » 09 apr 2005 11:03

Annemieke86 schreef:Ik heb een week geleden een vrouw ontmoet die is psychisch zwak. Toch is het een lieve vrouw.

Dat woordje "toch" klinkt wel erg raar.
Alsof het eigelijk niet kan dat je lief en psychisch zwak tegelijk zou zijn.

Gebruikersavatar
M@rije
Luitenant
Luitenant
Berichten: 630
Lid geworden op: 04 mei 2003 12:37
Locatie: Dordrecht
Contacteer:

Berichtdoor M@rije » 09 apr 2005 15:58

Kheb zelf altijd wel dat ik een stuk afstand neem van depressieve mensen. In die zin: dat ik niet met ze mee wil gaan in hun negetieve ged88. Bij iemand geestelijk ''gezond'' iemand praat je mee als ie wat heeft zo van: o wat erg voor je blabla.
Zelf doe ik dat niet bij depressieve mensen, omdat je ze er niet mee helpt op de lange duur. Maar je moet er verder natuurlijk wel gewoon voor ze zijn net als bij andere mensen (niet opeens helemaal niet meer mee omgaan ofzo).
Engaged @ 07-01-2005

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 09 apr 2005 20:19

Ik heb een vriendin gehad die (achteraf gezien) depressief was (en meer) die heeft zelfmoord gepleegd, daardoor ben ik toen zwaar depressief geweest. Alleen door heen geslagen, geworsteld en mijn karakter bepaald.

Drie jaar na de dood van mijn eerste vriendin heb ik verkering gekregen met iemand (vandaag 1 jaar en 5 dagen aan :P) vlak na de tijd werd ik weer erg depressief, samen door heen geworsteld, nu is mijn vriendin depressief..

Het fijne is dat ik weet hoe ze zich voelt
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |

Mariamagdalena
Majoor
Majoor
Berichten: 1763
Lid geworden op: 27 okt 2003 11:04

Berichtdoor Mariamagdalena » 10 apr 2005 13:02

Ja, ook ik heb een depressieve vriendin gehad, maar ik trok het me allemaal teveel aan, want ze zat alleen maar steeds te klagen en ik werd er zelf ook somber van. Toch heb ik haar altijd geprobeerd te helpen. Maar op het laatst heeft ze mij keer op keer zo gekwetst dat ik maar gekapt ben met die vriendschap, want het kan niet allemaal van 1 kant komen, steeds.

Gebruikersavatar
yvonne
Sergeant
Sergeant
Berichten: 292
Lid geworden op: 23 jan 2005 13:49
Locatie: Bennekom
Contacteer:

Berichtdoor yvonne » 10 apr 2005 14:49

Mariamagdalena schreef:Ja, ook ik heb een depressieve vriendin gehad, maar ik trok het me allemaal teveel aan, want ze zat alleen maar steeds te klagen en ik werd er zelf ook somber van. Toch heb ik haar altijd geprobeerd te helpen. Maar op het laatst heeft ze mij keer op keer zo gekwetst dat ik maar gekapt ben met die vriendschap, want het kan niet allemaal van 1 kant komen, steeds.


dat herken ik helaas :?
Trucking isn't a crime,
It's just a way of life!

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 11 apr 2005 10:34

Tijdens een depressie komt het van een kant en is het gewoon niet anders.. en komt het keihard aan als je er dan mee kapt.
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |

Gebruikersavatar
hananja
Sergeant
Sergeant
Berichten: 330
Lid geworden op: 21 dec 2004 20:29
Locatie: Veenendaal

Berichtdoor hananja » 11 apr 2005 10:47

Ik heb meerdere vriendinnen die depressief zijn. Sommige van hen kende ik ook al voor ze depressief waren, maar anderen heb ik ook eigenlijk niet anders gekend.
Toen de eerste vriendin van mij depressief bleek te zijn en een zelfmoordpoging had ondernomen die (gelukkig!) niet gelukt is, heeft dat me best wel aangegrepen. Ik leerde meer depressieve mensen kennen en trok hun gemoedstoestand me heel erg aan. Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat ik toen een leider van de jv aan mij vroeg hoe het met me ging uitgebreid verslag ging doen over hoe het met die vriendinnen ging, maar geen woord over mezelf zei... Later wees hij me hier heel subtiel op door te vertellen dat hij datzelfde ook had gehad, maar dat het beter was ook aan jezelf te blijven denken, hoe moeilijk dat soms is... Dit heeft me heel erg geholpen, omdat ik in die tijd dus nogal betrokken bij hen was en ook voor een gedeelte emotioneel afhankelijk van hun gemoedstoestand. Ik heb geleerd met die gevoelens om te gaan, maar dat was eerst 'te goed' gelukt.... Toen ik vroeg aan het broertje van een vriendin van mij waarvan ik wist dat ze (manisch) depressief was, waar ze was en van hem hoorde dat ze in het ziekenhuis lag door een overdosis pijnstillers, deed het me niets meer. Ik schrok daar nogal van. Gelukkig heeft ze het overleeft, maar voor mij voelde het wel haast alsof we over het weer aan het praten waren ipv over een goede vriendin die het leven niet meer zag zitten...
Niet lang daarna is ze opgenomen in Ermelo in een psychiatrische inrichting en is het contact een beetje verwatert, want ik ben niet echt heel erg een persoon die contacten over grotere afstand die alleen dmv telefoon of briefwisseling plaats kunnen vinden erg lang volhoud. Het was niet zo dat ze me niets kon schelen, maar vaak als ik thuis was vergat ik het en als ik er aan dacht had ik niet de mogelijkheid te bellen of te schrijven... Na 2 jaar opgevangen te zijn, is ze sinds dit jaar weer hier op school. Ik merk wel heel duidelijk dat het contact hier door veranderd is. We kunnen nu over veel minder dingen praten, en ik voel me nog steeds schuldig dat ik haar zo heb laten zitten...

Nu probeer ik een goed evenwicht te vinden in enerzijds betrokkenheid, meeleven met hen, maar aan de andere kant toch een afstand, omdat ik weet dat het me heel erg mee kan trekken.
Dat is wel moeilijk, maar ik denk dat het me uiteindelijk wel aardig gelukt is....

Gebruikersavatar
mystery
Kapitein
Kapitein
Berichten: 870
Lid geworden op: 05 jan 2004 15:10

Berichtdoor mystery » 11 apr 2005 10:48

Reactie op Raido: Precies. Je weet al niet goed meer wat je waard bent.
Als je depressief bent, ben je te moe en te diep in de put om actie te ondernemen. Daardoor komt vriendschap ook van één kant. En alle actie van je vrienden waardeer je juist zo erg, ook al kan je dit misschien niet uitspreken.
Ook kun je, als je een depressie hebt, je vrienden van je afstoten, omdat je geen behoefte meer hebt aan contacten. Je bent te moe om energie in contacten te steken.
Als dan je vrienden je verlaten, wordt het alleen maar moeilijker.
Ik begrijp best dat het moeilijk is om een vriend(in) met een depressie te hebben. Je kunt een soort compromis voor jezelf maken. Want je moet er zelf natuurlijk niet aan onderdoor gaan. En als je je er steeds vervelender bij gaat voelen is ook niet goed. Zeg tegen je vriend(in) dat je het soms erg moeilijk vindt om met hem/haar om te gaan, maar dat je wel graag vrienden wilt blijven. Maak een afspraak dat je iets minder intensief met hem/haar optrekt, zodat je beter steun en begrip kunt geven als je wel bij je vriend(in) kunt zijn. Misschien is dit een tip?
Als mens alleen kun je niet bestaan, je hebt de ander nodig om te groeien.

Wees eerst een individu voordat je een duo wordt.

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 11 apr 2005 10:55

Exact.

# Probeer mensen met een depressie juist met rust te laten, ook al kunnen ze met moeite actief zijn;
Gun ze hun rust, als ze zeggen, ik heb geen energie meer, accepteer dat, maar spreek nooit uit dat je het aanstellen vind (wat in mijn ogen gewoon een wrede opmerking is en je geen inlevingsvermogen hebt).

# Wees niet al te betrokken en ook niet te kritisch, dit kan als ‘druk’ overkomen en dat kan weer averechts werken;
Ofwel, vanuit het je vriend gezien, zeur niet aan zijn kop.

# Probeer gevoelens van machteloosheid en boosheid te accepteren. Praat er over met een persoon die je in vertrouwen kunt nemen;
Ookal vertrouw je je vriend/vriendin, zeg het tegen een ander, je vriend/in gaat zich schuldig voelen en zal zich helemaal niet meer uiten.
# Signaleer tekenen van terugval om zo een terugval te kunnen voorkomen of uit te stellen;
praat daar ook over, met anderen en rustig met de persoon zelf.
# Zet contacten met anderen eventueel opzij, wanneer je er zelf niet aan toe bent;
vooral om 'je houd toch niet meer van mij'-opmerkingen te voorkomen.
# Wees matig met opbeurende woorden of adviezen, deze hebben bij depressieve personen doorgaans weinig zin;
Dat zeg je toch alleenmaar om mij.
# Zorg dat je niet zelf overbelast raakt;
# Zorg voor ontspanning voor jezelf;
# Schakel op tijd hulp van anderen in als dat nodig is;
# Informeer je over depressie in de bibliotheek, boekhandel of op internet;
Zorg voor jezelf, en zo voor de ander. Door te laten zien en voelen dat jij sterk bent, kan die persoon zich aan je vasthouden.
# Praat de depressie niet ‘weg’ en probeer een depressief iemand niet op te vrolijken, meestal werkt dit averechts;
Dat is net als een clown inhuren op een begrafenis.
# Maak concrete afspraken over dingen die je wel samen kunt doen
geef zekerheid
# Bied een luisterend oor, toon begrip en sympathie, zonder direct adviezen en tips te geven;
Want anders ben je een beter weter, luister alleen, huil samen, bid samen.
# Onderneem met hem of haar simpele dingen, winkelen of wandelen bijvoorbeeld. Niet vragen, maar doen;
maak geen rooster met 10 keuzes en laat hem kiezen (goed bedoeld) maar dat kan die persoon gewoon niet.
# Laat blijken dat de depressieve persoon altijd op jou kan rekenen;
Ik hou van jou is het beste medicijn, ookal voel je jezelf zo leeg, en krijg je niks terug.
# Biedt hulp aan bij simpele klussen, als de partner daar geen energie voor heeft, maar neem niet de taken over;
anders pakt ze het zelf niet meer op.
# Zoek zelf steun als het je teveel wordt.
denk aan je zelf, maar laat die persoon niet vallen. Dat is een standaard aktie van mensen die je niet begrijpen.
Laatst gewijzigd door Raido op 11 apr 2005 11:02, 1 keer totaal gewijzigd.
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |

Gebruikersavatar
hananja
Sergeant
Sergeant
Berichten: 330
Lid geworden op: 21 dec 2004 20:29
Locatie: Veenendaal

Berichtdoor hananja » 11 apr 2005 10:57

Mariamagdalena schreef: Maar op het laatst heeft ze mij keer op keer zo gekwetst dat ik maar gekapt ben met die vriendschap, want het kan niet allemaal van 1 kant komen, steeds.


Ik heb er ook moeite mee gehad, maar toch ben ik niet met de vriendschap gekapt. Juist als je vriendin je af en toe heel erg kwetst kan dat voortkomen uit een vreemd soort zelfprotectie... Een soort van stekels op zetten om maar niet zelf gekwetst te worden.

Bij mij is het ook een keer geweest dat ik tijdens de werkweek van school op de medicijnen van een vriendin moest passen omdat zij er niet mee vertrouwd kon worden. De laatste avond wilde zij voor we de bus in stapten om naar huis te gaan 3 slaappillen waarvan de maximale dosis 2 pillen was. Dat heb ik geweigerd. Daarop begon ze eerst allerlei redenen te geven om haar die derde pil toch te geven. Toen ik daar niet naar wilde luisteren heeft ze zelfs gezegt dat ik als ik kanker zou hebben nog geen chemo-therapie zou nemen.... Je weet ergens wel dat dat totaal uit de lucht gegrepen is en nergens op slaat, maar als je er zo enorm door heen zit door zo'n week en dan ook nog zo'n discussie moet gaan voeren waar je dan zo persoonlijk in aangevallen wordt, besef je dat niet en doet het alleen maar heel erg pijn. Ik weet dat het bij haar ook voortkwam uit frustratie en kan het haar ook wel vergeven, maar vergeten gaat niet... Ook heeft ze er nooit haar verontschuldigingen voor aangeboden... Maar ja. Blijkbaar kan ik dat van haar niet verwachten. Uiteindelijk ben ik wel voor haar gezwicht maar heeft een vriend van haar het opgevangen door er ook een te nemen. (er waren er maar 3 meegegaan, waarvan zij er dus uiteindelijk 2 heeft gehad) Ze bleek wel gelijk te hebben met dat het bijna geen effect had. Die jongen heeft die nachtelijke reis even weinig geslapen als ik.. 1 uurtje.... Maar ja.... het gaat om het principe :roll:

Gebruikersavatar
Javaca
Luitenant
Luitenant
Berichten: 545
Lid geworden op: 01 jan 2005 22:06
Locatie: Langbroek & Boom(BE)
Contacteer:

Berichtdoor Javaca » 11 apr 2005 11:09

Dit bovenstaande ken ik.
Een vriendin van me reageert heel erg sterk op kleurstoffen en caffeïne. Meestal als ze energydrink (Red bull, Bullit) op heeft gaat het fout. Maar weerhouden is erg moeilijk.

Poor man wanna be rich,
rich man wanna be king
And a king ain't satisfied
till he rules everything

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 11 apr 2005 11:15

Je doet het uit liefde, hun tegenhouden maar dat werkt blijkbaar altijd verkeerd. Mijn vriendin is erg allergies voor pinda's, chips, chocola etc, echt dan gaat ze soms gewoon in zo'n bui pinda's zitten eten, volgende dag helemaal rood en vlekkerig...

Op dat moment kan ik haar hersens wel even inslaan, waarom doe je dat, maar ik hou haar niet meer tegen, daar doe ik mezelf pijn mee.
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |

Gebruikersavatar
hananja
Sergeant
Sergeant
Berichten: 330
Lid geworden op: 21 dec 2004 20:29
Locatie: Veenendaal

Berichtdoor hananja » 11 apr 2005 11:23

Raido schreef:Je doet het uit liefde, hun tegenhouden maar dat werkt blijkbaar altijd verkeerd. Mijn vriendin is erg allergies voor pinda's, chips, chocola etc, echt dan gaat ze soms gewoon in zo'n bui pinda's zitten eten, volgende dag helemaal rood en vlekkerig...

Op dat moment kan ik haar hersens wel even inslaan, waarom doe je dat, maar ik hou haar niet meer tegen, daar doe ik mezelf pijn mee.


Ik denk dat ik het de volgende keer nog wel zou proberen te stoppen. Jij kan je vriendin niet tegenhouden pinda's te eten, want ze kan er heel makkelijk aan komen.. ik denk ook niet dat ik haar dan tegen zou houden. Maar op het moment dat ik die vriendin die (in)slaappil weigerde was ik dus de enige die die dingen in de wijde omtrek had, dus kon ze niet op een andere manier dan door mij die pil krijgen... Dus had het een zeker nut dat ik die pil weigerde... De volgende keer dat ik evt op iemands medicijnen zal 'passen' wil ik wel graag de bijsluiter lezen van tevoren en wat meer achtergrond info hebben over de medicijnen....
Ook zal ik nu wat beter nadenken over de gevolgen als ik nog een keer gevraagt zou worden iemands medicijnen te beheren....

Gebruikersavatar
Javaca
Luitenant
Luitenant
Berichten: 545
Lid geworden op: 01 jan 2005 22:06
Locatie: Langbroek & Boom(BE)
Contacteer:

Berichtdoor Javaca » 11 apr 2005 11:23

Ik geef alleen aan dat ze weet dat het dan fout gaat en ze het aan zichzelf te wijten heeft. Dat dringt soms door.

Poor man wanna be rich,
rich man wanna be king
And a king ain't satisfied
till he rules everything


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 14 gasten