Boekenlezer schreef:Eigenlijk is seksualiteit voor een gelovige heel dubbel.
Aan de ene kant is het iets volstrekt natuurlijks, zelfs door God gegeven. Vandaar dat er gezegd wordt, dat het iets gezonds is.
Aan de andere kant is het omgeven door taboes. Want ja, zo maar er van alles mee gaan doen wat je lekker vindt... ai ai ai, dat ligt gevoelig! Dan kom je al snel in het gebied, wat als onzedelijk wordt gezien.
Zo krijg je dat het als gezond en normaal wordt gezien, dat je als jongen nieuwsgierigheid krijgt naar het vrouwelijke lichaam. Maar blootplaatjes (of porno) kijken, nee, dat mag dan weer niet. God heeft ons kleding gegeven, omdat we ons niet zomaar naakt kunnen vertonen.
Wat moet je daar nou mee? Is dit niet een onmogelijke spagaat?
Dat lijkt mij ook. Daarbij moet ik dan wel weer zeggen dat naakt niet direct seksueel is. Er zijn talloze kunstzinnige foto's/schilderijen/beelden die naakt vertonen, die ik erg mooi vind, maar die me seksueel volledig koud laten. Het lichaam is nu eenmaal iets wat je altijd bij je hebt, waar iedereen een band mee heeft, dus natuurlijk komt het dan in kunst terug.
Ik moet zeggen: voor die andere kant is ook wel weer wat te zeggen. Want je hebt je vrouw natuurlijk wel wat uit te leggen, als je ooit van alles uitgevreten hebt. Als je ooit alles deed wat God verboden heeft.
Het maakt het alleen nogal ingewikkeld! Dat moet ik er wel van zeggen.
Waarom zou ik tegen mijn vrouw moeten verdedigen wat ik heb gedaan voordat ik haar leerde kennen? Je kunt het er hooguit over hebben waarom je het deed, en waarom je het nu niet meer doet. Of wel, maar dan samen, veel leuker ook

En nu zal ik ook wel weer wat geschreven hebben, wat echt niet uitsluitend voor gelovigen opgaat. Al zal het wel zo zijn, dat gelovigheid je nadrukkelijker met die complexiteit confronteert.
Het is helaas zo, in mijn visie dan, dat de Bijbel niet echt de juiste 'gereedschappen' aanreikt om met deze situatie om te gaan. Niet doen en vlug trouwen lijkt het antwoord te zijn, want dat was een valide antwoord destijds. Maar ja, dat gaat tegenwoordig niet echt meer op. Dus wat weegt dan zwaarder, dogmatisme of pragmatisme? Voor de mensen die getrouwd zijn is het een stuk makkelijker dogmatisch te zijn dan voor de vrijgezelle 30ers.