elvira (gast) schreef:ik zou inderdaad wel willen weten of er bepaalde complicaties te verwachten zouden zijn. En natuurlijk zou ik op basis daarvan mijn kindje niet laten weghalen! (misschien als het niet levensvatbaar zou zijn, ofzo)
Maar het weten of er complicaties zijn, is toch niet zo raar (en toch ook niet tegen Gods wil)? Dan kun je je er evt. veel beter op voorbereiden!
Ik kan mij daar zo boos om maken. En ik wil toch wel even benadrukken dat ik (nog) geen kinderen heb maar wel een mening kan en wil geven.
We krijgen met regelmaat video's te zien op school waarin hersenletsels op latere leeftijd naar voren komen, vervolgens gaan de personen scheiden en alle nare toestanden die zich met zich meebrengen. Vaak hebben ze ook kinderen.
Vaak keert het onderwerp dan om en is de vraag: "Wat zou je doen als je kind een letsel heeft en dat weet je tijdens je zwangerschap?"
of "Wat zou je doen als het bijvoorbeeld zwaar gehandicapt is?"
Ik zit mij daarin zo te verbazen dat echt het merendeel van mijn klasgenoten (in de leeftijd van 18 t/m 56) het "gewoon" laat weghalen. Reden: Het is zo zielig voor het kind dat het zo moet leven!
Bij een zwaar gehandicapt kind trekt mijn klasgenoten ook het liefst de stekker er uit, gewoon omdat het zo zielig is om aan te zien, het kind zou geen reden hebben om te leven.
Ook tijdens een eventuele zwangerschap laten de meeste kinderen een abortus plegen, want ach: het is niet gezond, het krijgt waarschijnlijk een letsel, of een verlamming dus ja, dan is het toch maar zielig.
Ik heb mij er altijd over verbaasd! Alleen ik heb als Christelijk persoon een andere mening (de rest is niet-Christelijk opgevoed of doet er niets meer aan)
Ik heb misschien makkelijk praten omdat ik nog geen kinderen heb, maar ik weet wel heel sterk van mijzelf dat ik er gewoon alles aan doe om de kinderen die ik op de wereld zet te verzorgen! Waarom? Omdat het God's taak is aan ons! Het is niet aan ons om er een stekker uit te halen, of om abortus te plegen omdat het een afwijking heeft.
Het is onze taak verplicht aan God om onze kinderen op te voeden. Niet voor niets staat er in het doopformulier:
‘Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en tussen u, en tussen uw zaad na u in hun geslachten tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot een God, en uw zaad na u in hun geslachten tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot een God, en uw zaad na u.'
en
Zo heeft ook Christus de kinderen omhelsd, de handen opgelegd en gezegend [Markus 10:16].
"Zoals Ik je van buiten was, zo was ik je van binnen."
Nogmaals, dit is mijn mening. En ik weet niet of ik uberhaupt wel kinderen KAN of MAG krijgen, dus nu heb ik makkelijk praten maar ik wil het wel even delen.
.Al moet ik zeggen dat ik al aan het koppie op de echo zag dat het een jongen zou worden. Overduidelijk een jongensgezichtje! Dat heeft hij nu nog steeds.
