Zwanger deel 8

[Merisja]

inderdaad! En daarom vind ik het helemaal niets dat een vrouw zo vroeg op stap is. Het lijkt mij niet echt gezond...

Tja, gezond Soms kun je ook gewoon niet anders. Onze oudste is behoorlijk te vroeg geboren waardoor ze in het ziekenhuis moest blijven. Ik ben op donderdag bevallen en ben zelf op maandag, samen met mijn man, onze dochter aan wezen geven op het gemeentehuis. Ik mocht die ochtend namelijk al naar huis maar onze kleine meid moest natuurlijk nog blijven. 's Avonds stonden we op het punt naar het ziekenhuis te gaan om voor onze dochter te gaan zorgen, stond er opeens visite voor de deur...waren helemaal verbaasd dat ik zelf de deur open deed! Hadden verwacht dat ik op bed zou liggen (wat misschien ook wel normaal zou zijn). Maar door de omstandigheden kon dat gewoon niet. Ik ben ook vanaf het begin gelijk twee keer per dag naar het ziekenhuis gegaan, tussendoor thuis natuurlijk wel gerust. Maar gek, op de één of andere manier gìng het ook gewoon. Ik had geen kraamhulp ofzo dus moest toch echt alles zelf doen. Tja, soms kan het gewoon niet anders...

Bij de tweede voelde ik me lichamelijk ook al heel snel weer fit, toen ze 8 dagen was hebben we ook een flinke wandeling gemaakt. Natuurlijk voelde ik me wel sneller moe, maar als het goed gaat is het prima, toch? Als je zelf maar je grenzen in acht neemt.

[trijntjejohanna]

Als je zelf maar je grenzen in acht neemt.

precies dat is het belangrijkste!

[kwebbel]

Ja daar heb je wel gelijk in. Ik heb dan wel geen ervaring met kinderen maar het leek mij zo 'ongezond' in de zin van 'je lichaam geen rust gunnen na een intensieve verandering in het lichaam.'

[Sophie77]

Bij onze eerste kwam ik rond de 8e dag pas beneden. Ik had zwangerschapsvergiftiging en kreeg kraamhulp t/m de 12e dag en die had ik nodig ook! Bij de tweede voelde ik me een stuk beter, maar als ik beneden kwam, transpireerde ik heel erg, dus begon ik ook heel rustig aan. Bij de tweeling had ik ernstige bekkeninstabiliteit, dus dat betekende ook veel rust en zo min mogelijk traplopen (dus lang boven en zoveel mogelijk op bed blijven). Dat heb ik bij de laatste twee ook gedaan, maar daar viel het me moeilijker omdat ik me toen sneller fit voelde. Toch kwam ik pas de 8e dag voor het eerst beneden! Ik vind het dus altijd ongelooflijk als mensen binnen een week alweer buiten rondlopen enzo! Daar kan ik me echt heel weinig bij voorstellen, hoewel mijn bevallingen nooit heftig waren. De zwangerschappen daarentegen waren wel altijd pittig, dus ik ging nooit echt goed uitgerust een bevalling in en dan is het natuurlijk logisch dat je er ook niet superfit uitkomt ook. Ik denk dat je gewoon niks moet forceren, heel goed moet luisteren naar je lichaam en zeker niet je grenzen overgaan, want dan kom je jezelf vroeg of laat zeker tegen.

[*Annette*]

Ik denk dat het vooral heel belangrijk is om te luisteren naar je lichaam, net wat Sophie77 zegt. De ene persoon voelt zich na 2 dagen weer aardig op de been en de ander pas na een maand. 'Vroeger' moest de vrouw zoveel dagen op bed blijven, werden ze op bed gewassen ed.

[jeepeecee]

de 4e of de 5e dag deed ik Hannah voor het eerst zelf in bad, maar ik weet nog dat ik helemaal stond te zweten en te trillen op mijn benen. het afdrogen en aankleden heeft johan voor zijn rekening genomen. want dat zag ik echt niet meer zitten
dat gevoel heb ik echt nog wel een tijd gehad. 10 dagen na geboorte voor het eerst weg (2e kerstdag) nou ik was gebroken. van alleen in de auto stappen en uitstappen op bestemming.

[Schipje]

de 4e of de 5e dag deed ik Hannah voor het eerst zelf in bad, maar ik weet nog dat ik helemaal stond te zweten en te trillen op mijn benen. het afdrogen en aankleden heeft johan voor zijn rekening genomen. want dat zag ik echt niet meer zitten
dat gevoel heb ik echt nog wel een tijd gehad. 10 dagen na geboorte voor het eerst weg (2e kerstdag) nou ik was gebroken. van alleen in de auto stappen en uitstappen op bestemming.

Heel herkenbaar dit. Na twee (!) weken ging ik voor het eerst naar buiten met Lenthe en een vriendin, ik wilde perse dat er iemand bij was. We gingen naar de bakker (10 min. lopen) maar de terugweg was toch wel erg lang! Toen wist ik hoe mijn oma zich altijd moet voelen als ze een stukje gelopen heeft

[Bumba]

Ik voelde me juist heel erg fit. 's-Ochtends vroeg bevallen, half tien weer thuis uit het ziekenhuis en de eerste dag geen kraamhulp. Als mijn moeder niet had gezegd dat ik het bed in moest, dan had ik dat de eerste dag niet gedaan. De kraamhulp en de leerlinge konden mij beiden wel overtuigen om binnen te blijven. Er was namelijk ook nog een terugweg..... Pas na een week het eerste ommetje.

[paprikameisje2]

met julia vond ik het ook veel heftiger, ondanks dat ik toen nog een snellere bevallin ghad met nog minder pijn ed. Maar daar heeft mij de pre eclapmsie genekt! wisti k veel dat daar een herstel van anderhalf jaar voor staat. Ik kon niks, maar ook helemaal niks. Na 10 dagen nog niet. Ik had al extra dagen gehad.. maar toen vond ik het nog heftig...

[Sophie77]

Ik voelde me na een half jaar weer een beetje de oude, PPM, en ik wist ervoor idd ook niet dat het zo lang kon duren. Dat viel dus erg tegen en het zorgde ervoor dat de eerste tijd best een zware periode was. En het kan dus nog langer duren blijkbaar ...

[MissF]

Het is idd maar net hoe je bevalling was denk ik, en hoe je zelf bent. Ik wist van tevoren bijna zeker dat ik in 2 uurtjes zou bevallen, dat hele bevallen helemaal geen probleem zou vinden, en meteen weer naast mijn bed zou staan. Die 2 uurtjes werden er bijna 17, het bevallen vond ik idd geen probleem, maar ik had zoveel bloed verloren, dat ik niet eens meer kon zitten. Ik wilde perse na het hechten meteen onder de douche stappen. De verpleegkundige zei toen al: zal ik je niet lekker op bed wassen? Maar dat vond ik onzin, dat mens was al zo druk. Maar ik wilde gaan zitten en viel toen al bijna flauw dat viel tegen! Dus toch maar op bed gewassen, en 's nachts toen ik naar het toilet moest van de zuster zei ik ook: ik ben niet ziek, ik loop wel hoor. Heen ging goed, maar het op het toilet zitten zelf maakte ik al niet meer mee Ik werd wakker op de koude vloer.
Het viel me ook een beetje tegen hoe snel ik me weer helemaal goed voelde. Ik was gewoon nog best snel moe de eerste dagen, en trillerig. Logisch als je zoveel bloed verliest, maar ik had daar helemaal geen zin in.
Maargoed, ondanks deze ervaring (die desondanks echt niet naar was hoor) geloof ik dat als we ooit weer een kindje mogen krijgen, ik weer hetzelfde erover denk van tevoren. Beetje positief, dan valt het mee

[Lenny]

Het ligt er idd helemaal aan hoe je je voelt, ik had ook veel bloedverlies dus beetje hetzelfde verhaal als MissF. Tja, dan voel je je op dag 2 echt niet zo van: ik ga es lekker een wandelingetje maken Maar ik kan me best voorstellen als anderen dat wel hebben.

[ajl]

Ik had bij Hugo een soortgelijke ervaring als missf. Bij Cato ging de bevalling veel sneller, terwijl het volgens de verloskundige voor een 2e kind nog een zware bevalling was ( maar dat heb ik niet zo ervaren). Na beide bevallingen maakte ik na een week of 3 pas mn eerste ommetje en dat viel vies tegen.

[Haai]

Ik had bij Sylke ook veel bloed verloren, maar heb daar eigenlijk weinig last van gehad. Had wel een ontzettend drukke (of zeg maar gewoon: geen) kraamtijd, en op dat moment leek het allemaal wel te gaan, maar het had wel als gevolg dat ik 2 weken na de bevalling af en toe het gevoel had alsof ik nogmaals ging bevallen, zoveel pijn.
Bij een evt. volgende hoop ik dus weer heerlijk te kunnen genieten van mijn bed tijdens de kraamtijd

[trijntjejohanna]

hier zijn we nu 3 weken verder en voor mijn gevoel is het al tijden geleden dat ik bevallen ben.. verlies nog amper bloed.. voel me gewoon prima.. kan alles gewoon weer doen.. kortom het gewone leven is weer begonnen Mijn eerste ommetje was op woensdag (ben zondag bevallen)