Berichtdoor try » 07 feb 2005 23:37
Ik sta wel versteld hoor!
De meeste postings zijn positief tot zeer positief over praise-avonden. Een enkele keer wordt er enige kritiek geuit, maar dat is nogal milde kritiek.
Eigenlijk had ik gedacht, dat praise en zo door leden van de gereformeerde gezindte over het algemeen veel te oppervlakkig gevonden zou worden. En te arminiaans, en te veel op het gevoel. Je wordt al gauw gedwongen om te geloven dat je gelooft.
Niets is kennelijk minder waar. Ik stel vast (hoewel de postings natuurlijk allemaal van mensen kunnen komen, die zich nauwelijks met de gereformeerde gezindte identificeren), dat er een echte cultuuromslag heeft plaatsgevonden.
Waar een 20-tal jaar geleden een Youth for Christ koffiebar nog met de ergste vormen van evangelische dwaling en arminiaanse huplala-geloof werd geassocieerd, ligt het nu geheel anders.
Gitaren mochten vroeger niet. Gospel was verdacht. Popmuziek en dus ook religieuze popmuziek was werelds en kon niet verenigd worden met het ware zaligmakende geloof. Een zondige en onheilige, gevaarlijke weg vonden velen het.
Nu lachen velen om dergelijke typeringen.
Toch blijf ik met een vraag zitten. De bijbelgetrouwe wereld heeft het altijd over de onfeilbare woorden van God, over het Evangelie dat altijd en overal hetzelfde is, over eeuwige en onveranderlijke waarheden. Vaak worden deze gedachten vertolkt in een behoudende, voorzichtige en beginselvast levenspatroon, waarbij vernieuwingen bijna nooit verbeteringen zijn.
Hoe zien jullie dat nu (jullie die zo enthousiast zijn over praise-avonden enz.)?
Zijn jullie niet een van de meest vernieuwingsgezinde groep christenen, die bijna alle vormen van de kerk moeiteloos veranderen en achter jullie laten? Klopt dit wel met een bijbelgetrouwe visie, dat jullie het werk, de leer, de vormen en gewonnten van jullie voorvaderen zo compleet afschaffen?
try