Hallo mensen,
n.a.v. de oproep van Dr.Bloempie om je ‘parkeerplaatspret ervaringen’ met ons te delen, ontvingen we via
drlove@refoweb.nl het volgende verhaal van ‘Jan’.
Mijn parkeerplaats ervaring delen is een beetje gênant, maar ik kan er zelf nog steeds om lachen als ik er aan terug denk.
Ik ben nu al 8 jaar getrouwd met dezelfde vrouw

, en wij vinden het nog steeds leuk om als we b.v. naar een verjaardag geweest zijn, de avond vrijend af te sluiten op een parkeerplaats.

(al is het de laatste maanden niet meer gebeurt).
Onze oppas slaapt meestal bij ons als we die avond weg moeten dus haast is er niet bij.
We reden de doodlopende straat in naar ons huis. Het was al half 2 s’nachts en we parkeerden de auto op één van de parkeerplaatsen op het woonerf. We zagen geen licht meer branden in de huizen die om de parkeerplaats heen stonden dus we besloten om nog even een ‘afzakkertje’

te nemen in de auto.
Ik zat achter het stuur en mn vrouw zat op haar knieen op de stoel naast me, en ze boog haar hoofd naar me toe om me te zoenen

. Dat lukte best, vaak geoefend!, en zo zaten we een tijdje, totdat haar elleboog van mijn schouder schoot, keihard omlaag, recht in mijn………

en ik gaf een schreeuw van pijn

. Mijn vrouw belande half op het stuur, half tegen me aan, voorover met haar neus tegen de zijruit, en kon niet overeind komen. Ik zat ook vast met mijn armen klem onder haar. Maar doordat haar rechterarm op het stuur lag, drukte ze de knop van de claxon in.
En het duurde een minuut voordag ze was los geworsteld! Één minuut op de claxon om kwart voor twee snachts is voldoende om alle lichten van de huizen rondom te doen ontbranden

.
Echt heel de buurt stond voor het raam te kijken. Één buurman van een paar huizen verderop kwam in pyama gekleed naar buiten met zijn hond omdat hij dacht er ingebroken werd en dat er daardoor een autoalarm afging.
Toen wij uit de auto stapten en snel naar ons huis liepen werd er nog gelachen en geroepen door enkele buren. Nog steeds worden we herinnert aan dit nachtelijk avontuur door de buurt.
Gelukkig kunnen mijn vrouw en ik er ook om lachen, maar parkeerplaatsen gebruiken we tegenwoordig alleen nog maar om de auto te parkeren.

Alleen daar kan liefde leven, alleen daar is het leven goed, waar pa stil en ongedwongen, de aardappels schilt en de afwas doet.