Berichtdoor Night » 12 okt 2004 21:00
Een terechte opmerking, wat overigens hetgeen ik bedoel te zeggen nog niet ontkracht. (Al moet ik wel de dingen juist benoemen)
Een ander voorbeeld dan (zij het wat krom) om een nieuwe poging te wagen om het duidelijk te maken wat ik bedoel.
Als ik trouw, dan is dat eenmalig, voor de rest van mijn leven. Ik zou het een tweede maal kunnen doen, maar gezien de bedoeling van het huwelijk sluiten niet nodig.
Tenzij....er reden toe is. Naar die reden zoek ik.
Tot op heden kan ik alleen bedenken dat men daarmee of de liefde tot elkaar extra wil benadrukken, of wil hernieuwen. Dat kan op andere wijze, en op betere wijze denk ik dan alsnog voor een tweede maal te trouwen. In ons geheel alhier kan ik het Heilig Avondmaal zien als een hernieuwing, of laten we het algemeen uitdrukken, een uiten of ervaren van de liefde. Daar is een geloofsdoop of een doop op eigen belijdenis niet voor nodig.
Een andere reden kan zijn dat men de eerste huwelijkssluiting niet geldig acht, of van dien aard vindt dat een nieuwe sluiting de oude zou overtreffen. (Anders zou het opnieuw trouwen zijn doel missen.)
Ik zie dus zelf tot op heden de kinderdoop tegenover de volwassendoop staan. Je kiest voor de één, of voor de ander. Een herhaling is mijns inziens niet nodig, en ook niet het doel.
Een aanvulling wordt genoemd.
Echter, die aanvulling lijkt erg nodig. Waarmee ik niet anders dan tot de conclusie kan komen dat de aanvulling die het geeft toch minstens de eerste overtreft, de ander daarmee degradeert, en, wat mij betreft, in wezen te niet doet.
Zo is het mij ook altijd gepresenteerd vanuit diegenen die de kinderdoop afwijzen en bewust voor de volwassendoop kiezen.
Ik bemerk dat er ook andere visies zijn. Als ik Sabra goed begrijp wordt de volwassendoop nu meer belicht als een aanvulling, een herhaling, een toevoeging. Als de volwassendoop een aanvulling is zul je toch de relatie met de kinderdoop moeten definieren en moeten aangeven wat de verhouding is.
Is de kinderdoop dan voldoende, maar de volwassendoop heeft voorkeur?
Heeft de volwassendoop een duidelijke meerwaarde, zo ja, moet iedereen die dan niet ontvangen?
Is de volwassendoop hoger in rang (wat krom geformuleerd), en is dat eigenlijk hetgeen ontvangen moet worden?
Ik kom op heel veel vragen op dit moment.
Overigens bedoel ik niet dat men vindt dat de doop ermee wordt weggevaagd, maar minstens toch de betekenis ervan wordt gedegradeerd. Wel heel fijn zo'n kinderdoop, lees ik bij Frans, maar het moet wel een doop worden op eigen belijdenis. Hierbij staat de kinderdoop wel erg ver in de schaduw, (zo niet toch tegenover) de doop op eigen belijdenis.
Sabra formuleert het nog anders, zoals hiervoor beschreven, en noemt het een geloofsdoop. Toch bemerk ik een sterke voorkeur voor de volwassendoop, waarmee dan weliswaar de kinderdoop volgens zeggen niet wordt afgewezen, maar minimaal wordt overtroffen. (Tenzij de geloofsdoop los wordt gezien van de betekenis van de doop zoals die in het algemeen wordt bedoelt, namelijk de sluiting van het verbond. Maar dan zou de discussie wijzigen.)
Maar goed, ik wijk erg af van de vraag, dat deed ik in wezen al met mn eerste opmerking. Ik heb voor mij nieuwe informatie ontmoet, wat voor mij stof tot overdenking nav wat vragen oproept.
Onderschrift? Waaronder dan?
En denk je dan dat iemand dat leest, daaronder?!