Beste allemaal,
Fijn al die reacties! Even een reactie terug..
Anne 22 schreef:Ha Barry,
(...)
Geef de duivel daarom geen plaats! Ga de moeilijkheden niet uit de weg. Denk jij dat het volgend jaar anders zal zijn, dat je dan meer zekerheid hebt om belijdenis te doen?? Ik ben bang dat dat niet het geval is. Het is beter dat je nu tot met al nood van het niet kunnen tot de Heere vlucht dan dat je dat volgend jaar pas doet.
Daarom wil ik je vragen of je niet zomaar je belijdenis wilt uit stellen. God heeft recht op jouw leven, elke minuut ervan. Neem niet de weg van de minste weerstand, maar breng je twijfel wel bij Hem, voor Wiens aangezicht je belijdenis hoopt te doen.
Anne22, bedankt voor je reactie!!! Ik geef je ook gelijk, maar 't is soms echt zo moeilijk, juist ook omdat de Heere het hart aanziet en je voor Zijn aangezicht staat. Eerst was ik van plan om het uit te stellen, inderdaad omdat dit makkelijker is en ik hoopte meer zekerheid te krijgen. Toch geloof ik ook dat dat niet goed is.
Corne van 't Hof schreef:Ik zie dat de meeste mensen het er mee eens zijn dat belijdenis doen betekent dat je waar gelovig bent en de Heere liefhebt. Hoe komt het dat de reformatorische kerken toch doorgaan met de belijdenis van de waarheid?
Ik zit ook in een reformatorische kerk. Zoals ik al eerder aangaf heet het bij ons ook
'belijdenis des geloofs'. Ik weet dus niet waar het
'belijdenis van de waarheid' heet. Misschien kan iemand me dat vertellen. Ik ben ook van mening dat dit de verkeerde benaming is.
(maar dat maakt het me juist moeilijk!)MissAnnie schreef:Ik ga belijdenis van mijn geloof doen, dat ik geloof in God dé Schepper van hemel en aarde en dan Hij Zijn enig geboren Zoon gegeven heeft om voor onze zonden te sterven. Maar dat ik dit geloof wil nog niet zeggen dat ik bekeerd ben of een waargelovige ben. Maar toch wil ik belijdenis doen. Er zijn soms momenten tijdens de cat. dat ik bijna zit te huilen omdat ik ook graag bekeerd wil zijn, dat wat de dominee zegt me ook echt raakt!! Maar als ik dan thuis kom en op m'n kamer zit lijkt het net of het me niet meer raakt! Zijn er mensen die ook zoiets ervaren of ervaart hebben??
Ik herken je wel ja. Het is bij mij verschillend of ik er mee bezig blijf of dat het me thuis minder raakt. Soms zijn er ook bepaalde periodes waarin ik er veel meer mee bezig ben. Maar het moet toch een keer goedkomen. Het geloof in God dé Schepper van hemel en aarde en in de Heere Jezus die Zijn leven gaf voor de zonden noemt men volgens mij een historisch geloof. Maar je wilt graag bekeerd zijn. Dus je wilt ook de Heere dienen. Dat herken ik ook, maar ik weet niet wat goed is.
MissAnnie schreef:Nog ff een reactie over de gerefomeerde kerken. Ik moet tot mijn spijt zeggen dat een gedeelte van de jongeren daar belijdenis doet om van cat. af te zijn.
Inderdaad. Dat merk ik ook. Daarom dacht ik eerst ook, voordat ik op belijdeniscatechisatie ging, dat ik het mezelf moeilijk zat te maken. Maar daar moet je denk ik niet teveel naar kijken. Je doet belijdenis voor het aangezicht van de Heere.
Calvin schreef:Belijdenis doen van de waarheid zoals dat in sommige Reformatorische kerken bestaat is iets wat pas is ontstaan na Calvijn. Het is denk ik typisch een verschijnsel wat zich voordoet bij de kerken die zich van de Herv. Kerk hebben afgescheiden. Ik denk dan met name aan de (oud)GerGem(in Ned).
Hé, de Ned. Herv. kerk kent toch ook het doen van geloofsbelijdenis? Nogmaals, bij ons heet het ook
geloofsbelijdenis.
:wink: Johannes1 schreef:als je dan op je kamer zit dan begint het gewone leven weer. en vergeet je gauw wat de dominee heeft gezegd en dat je raakte. maar die woorden blijven wel in je gedachte, maar je duwt ze in een hoekje, je wil er gewoon niet meer aan denken. tenminste zo voelde het bij mij. af en toe wist ik het de zelfde avond al niet meer waar het over ging. maar als ik dan de aantekeningen weer leesde kwam het weer boven.
Je praat in de verleden tijd. Hoe is het nu met je?
Bij mij is het niet zo dat ik er niet over wil denken. Wel dat ik me afvraag of de Heere zich met mij wil bemoeien.
Goed, 't is wel een lang stuk geworden..
Groeten!!