Ik ken een leven als blanco ( niet kerkelijke, maar wel gelovige ), een leven binnen de Vrijgemaakte gereformeerde Kerk en een blanco leven erna ( niet kerkelijk, wel gelovig ).
Ik wou meer van God weten en ben een cursus gaan volgen. ( Bleek van de Vrijgemaakte kerk te zijn ). Ik had mijn eerste ervaringen met deze kerk zonde enig vooroordeel. Een vriendin ontmoet later ( bleek ook Vrijgemaakt gereformeerd te zijn ) en zij dat ik de cursus deed bij hun kerk. Het begin was prachtig.
Ik leerde God beter kennen en kreeg antwoord op diverse vragen. Het omkeerpunt was de plichtmatigheid die zich voordeed op het moment dat ik in de "" arena "" was. In alle facetten was ik ineens i.p.v. met God bezig met menselijke wetgevingen die men zich min of meer toebedeeld had en in mijn ogen geen enkele aansluiting meer vond in het daadwerkelijke geloven.
God is belangrijker dan de kerk op het moment dat deze tussen jou en het daadwerkelijke geloven instaat. Ik ben nu blanco en heb deze ervaring ervaren als een goede leerschool met een duidelijke boodschap. Geloof is niet aan een adres of uitvoerende instantie gekoppeld, maar aan je eigen ziel met God.
Ik ervaar nu God in mijn leven en zijn aanwezigheid en voel me dagelijks geholpen en gesterkt door hem. Als dit niet de juiste keuze in mijn leven was had God me deze keuze ( door mezelf genomen ) laten inzien dat het niet de juiste was. het gevoel is goed en beweeg me niet dogmatisch door het leven..want het leven met God is hier op aarde al..en niet de doelstelling om met een scala aan huisregels aan het eind van je leven proberen zoveel mogelijk twijfel weg te nemen of je ook in de hemel mag komen.
Een ander geheel wat me opviel bij deze kerk is de schuldbeleving die mensen hadden en het angstige gevoel als men toch besluit de kerk te verlaten. Graag jullie mening.....
Rouveen