Het onderwerp was in het begin Avondmaal. Ik ben maar een nieuwkomer
en kan zomaar niet in deze uitgebreide discussie treden. wel heb ik geprobeerd om van het begin van dit onderwerp tot het einde toe een en ander te volgen. Wat een invalshoeken over dat ene woord avondmaal.
De verzoening van onze zonden door het offer van onze Heer Jezus Christus staat hierbij centraal. De nodiging aan de tafel en het antwoord daarop kwam in het begin van deze discussie rijk naar voren.
Enkele aspecten heb ik nog gemist of er overheen gelezen die mogenlijk ook van belang kunnen zijn. Hoe kijken jullie aan tegen de opdracht die Christus steeds bij elk avondmaal mee geeft. Doe dit tot mijn gedachtenis
totdat ik kom. Maranatha! De wederkomst en de vervulling van Gods Koninkrijk. Speelt dat verlangen ook mee?
Veel is er ook gezegd over de wet. Speelt de samenvatting van de wet, God lief hebben bovenal en je naaste als je zelve ook mee bij de viering van het avondmaal?
Zelf zal ik het eerste avondmaal na mijn openbare belijdenis nooit vergeten. De Predikant zei: Zie alle dingen staan gereed. Hij nodigt u uit aan Zijn tafel. Wij komen met lege handen. Leeft u in onmin met uw naaste? Mag u dan wel aangaan? Er staat toch dat je je eerst moet verzoenen met je naaste, hem moet vergeven voordat je vergeving van zonden kan ontvangen. Die predikant draaide het dus om en zei: Maar als u nu toch genodigd wordt en u vergeving van Christus wege mag ontvangen, zou u dan ook uw broeder/zuster kunnen vergeven waar u in onmin mee leeft door naar hem/haar toe te gaan? Is het ook niet de bedoeling van het avondmaal om kracht te ontvangen on het geloof handen en voeten te kunnen geven?