Yada schreef:"Wat zou dat DOEN dan moeten zijn? Welnu! Dat heeft hij in diverse teksten te kennen gegeven waarvan de essentie telkens weer neerkwam op
de ontkenning (of zelfverloochening zoals U wilt) van het zelf."
Ja, het leven met de Heere Jezus doortrekt niet alleen je hart, gedachten en woorden maar je hele leven! En in de brief aan de Hebreeën zie je dat mensen door het geloof zich anders gaan gedragen dan de wereld om hen heen. Ze gaan (een beetje) opvallen want ze kijken niet meer zoveel naar wat er vlak voor hun snuffert gebeurd maar hun ogen staren in de verte... Wat zien ze toch?
Ze zien iets in de verte wat andere mensen niet zien... Ze zijn op reis naar een Stad met Fundamenten en zien de Onzienlijke! Daardoor worden de dingen van het hier en nu iets onbelangrijker... En zo komt het lijden ook in een ander perspectief. De Rijkdom van Christus wordt je meer waard dan al de schatten van deze wereld. Paulus jaagt erna alsof hij alles kon grijpen want hij was van Christus gegerepen.
Ja, Paulus was een Gnosticus zogezegd; had weet van het innerlijk weten; de leer van Christus.
Yada schreef:Tegelijkertijd is er iets met het DOEN... Want juist in de brieven aan de gemeentes laat de Heilige Geest, door Paulus, vaak zien dat heel veel DOEN, heel veel 'zelfverloochening' juist een bevestigen is van je eigen 'ik'. Johannes zegt: "Hij moet wassen en 'ik' minder worden." Johannes moest van het podium verdwijnen. Dat betekent dat je meer ziet op Jezus Christus en weet dat je in Hem verborgen bent. En dat je in Hem volmaakt bent en dat alles wat jij zelf doet bevlekt is met je onheilige bedoelingen/gedachten. Dan mag je je laten leiden door Hem. Hij zal het uitwerken voor jou omdat het het om Zijn eer gaat. Want jij bent toch gestorven aan de wet toen je zag wat jouw (goede)werken met Jezus gedaan hebben? Je kunt vanbinnen (en soms vanbuiten) merken of je zelf jezelf aan het verloochenen bent of dat de Heere dat geeft. Dan merk je vanbinnen bijv. ergernis aan anderen, nijdigheid... En dan is er geen oprecht gebed voor anderen die zichzelf niet zo verloochenen zoals jij denkt dat Jezus het bedoelde.
Is het in Hem 'verborgen' zijn, of is het in Hem geborgen zijn; verzekerd zijn, veilig. Ik schrijf wel eens; alles dóór Hem in ons, uit Hem, door Hem en ook weer tót Hem. En dan is het verbergen geen verbergen in Hem, maar inderdaad het verdwenen zijn, de kennis van goed en kwaad doorleefd en verlaten, óm Hem; de oude mens die geraakt is door de Geest, Johannes de Doper, moet verdwijnen/oplossen van het podium door de overgave aan Hem. Wat dán verder gaat is de Verlosser zelf, de wedergeboren/ontwaakte ziel, het Licht, de Christus in ons. Save our soul is een diepgaande uitroep van hetgeen die tekst al aangaf in Col; Want in Hem²⁹ woont al³⁰ de volheid³¹ der Godheid lichamelijk;³² Het gaat inderdaad om Hem, maar in ons, de Zoon zelf, het Kind van God.
Yada schreef:Zie je, zo zijn er geen strikte regels voor wat wel en niet mag als het gaat om bezit of om levensstijl... Maar ben je verliefd op Jezus en ben je Zijn eigendom geworden? De Geest van Christus leidt jou dan i.p.v. dat jij de Heilige Geest probeert te gebruiken als een 'instrument' om te voldoen aan de wet(liefhebben). Dan gaat het écht om Jezus. Niet alleen Jezus voor en na terwijl de kracht ervan gemist wordt. Maar Jezus die mijn drinkbeker nam, en in mijn plaats boog: "Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat dezen drinkbeker van Mij voorbijgaan; doch niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt." Die Zijn volkomen Zelfverloochening bij het kruis aflegde om die mij om te doen. (En in dat alles ook doorging in de diepste Zelfverloochening tot Hij zei: het is volbracht!) Maar ook de Heere Jezus Die leeft en voor Mij bidt: "Vader, zij zijn niet van de wereld, gelijkerwijs Ik van de wereld niet ben." en "En Ik heb hun Uw Naam bekendgemaakt en zal hem bekendmaken, opdat de liefde waarmede Gij Mij liefgehad hebt, in hen zij, en Ik in hen."
Ik denk dat dit laatste nu juist het punt van Muhealth is 'Jezus voor en Jezus na', terwijl het de Zoon zelf is in de mens wat tot deze ontwikkeling moet komen dat Jezus vóórgeleefd heeft in de wandel. ''Volg Mij''; doe als Ik heb gedaan. Je schreef al; Hij moet groeien en ik kleiner worden.
Maar het is snel geschreven, maar een lange weg door de woestijn inderdaad, tot het moment van het Hem ontmoeten zoals Joh. de Doper Hem ontmoette, en begreep dat zijn rol als getuigen óver het Licht uitgelopen is, de weg voorbereid.
En wat verder gaat in de mens is het Licht, de Zoon zelf, en pas dan het Woord gaat/kan verkondigen. ''Ik in hen''..
m.i. is hieronder de passende tekst voor dit groeiproces van het kind in ons wat moet groeien, én het moment van Joh. de Doper en Jezus bij de Jordaan, en waarbij zij toch samen tegelijkertijd 'leefden of bestonden', maar elkaar niet 'kenden'. Het is de metafoor voor het proces in de mens die tot het geloof is gekomen en waarin het werk begonnen is, de wandel aangevangen; het oude gaat voorbij, het nieuwe is gekomen.
1 Kor. 13sv
11 Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, was ik gezind als een kind, overlegde ik als een kind; maar wanneer ik een man geworden ben, zo heb ik te niet gedaan hetgeen eens kinds was.
12 Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen, gelijk ook ik gekend ben.
13 En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.