Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
naamloos schreef:Ik heb gewoon nagedacht en ik vond/vind de aseïteit van een scheppende God het meest aannemelijk.
naamloos schreef:Wie de liefde/rechtvaardigheid/trouw volgt, die volgt automatisch God, ook als hij hem niet kent. Zelfs als hij niet gelooft dat er een God bestaat.
naamloos schreef:Als je wilt zeggen wat de Bijbel zegt moet je soms andere woorden/verhalen gebruiken vanwege het gat van cultuur, tijd en taal.
naamloos schreef:Voor zover ik weet waren we het toch gewoon eens dat schepping niet als enige logische premisse uit de observaties rolt.
Ik heb meteen al gezegt dat schepping door God een geloofsovertuiging van mij is, waar ik overigens geen 'openbaring' over heb gehad.
Openbaringen verschillen per god(en), zelfs binnen 1 religie al. Dus hoe zou je moeten bepalen welke de juiste is?
Ik heb gewoon nagedacht en ik vond/vind de aseïteit van een scheppende God het meest aannemelijk.
naamloos schreef:Dat mensen religieus zijn daar is gewoon een evolutionaire verklaring voor vanuit bijgeloof, daar hoef je niet perse openbaringen voor te hebben.
https://www.geloofstoerusting.nl/videos ... reldbeeld/
naamloos schreef:"God en liefde vereenzelvigen ... " ik zou zeggen: meer zoiets als JHWH "Ik Ben." Ik ben die ik ben, ik zal zijn die ik zijn zal. (ik doe wat ik ben, zoiets)
Ik zie God niet als een totale abstractie (al heb ik daar op zich helemaal geen moeite mee, net zoals ik geen moeite heb met de mytische Jezus gelovigen), maar ik zie God als een zelfbewust wezen/geest met karaktereigenschappen als liefde rechtvaardigheid trouw mededogen ...
naamloos schreef:Wie de liefde/rechtvaardigheid/trouw volgt, die volgt automatisch God, ook als hij hem niet kent. Zelfs als hij niet gelooft dat er een God bestaat.
Over "denkfoutjes':' Ik denk dat iedereen denkfouten maakt inclusief de Bijbelschrijvers. Alle spreken over boven komt van beneden.
De 1 maakt misschien een 'fout' volgens de visie en overtuiging van de ander en andersom, maar wat zegt dat nou helemaal?
Waar meet je dat aan? Aan een openbaring? De Bijbel? De Koran of andere heilige boeken? Een bepaalde interpretatie van die boeken?
Inderdaad, maar is dat niet wat geen mens zal ontkennen? Dat is de toestand van de mensheid. Dat zegt een christelijke denker als Blaise Pascal ook:naamloos schreef:Jammer dat die volkomen verlossing pas na de dood komt, tot die tijd kost het de slachtoffers een heleboel dunkt mij.
Noem dat maar een volkomen (geheel en al) verlossing als je levenslang met blijvende schade zit.
Inderdaad: de essentie van vergeven is eraan voorbij gaan, dat is helemaal juist.naamloos schreef:Nogmaals, de essentie van vergeven is eraan voor bij gaan, en doe je dat niet noem het dan ook geen vergeving.
Wie vergeeft straft niet, ook niet langs een omweg. Wie genade verleend laat het een ander niet eerst verdienen want dan is het niet gratis.
Rechtvaardigheid, vergeving en genade gaan heel goed samen zonder de betekenis van die woorden te veranderen en ondermijnen.
elbert schreef:Inderdaad: de essentie van vergeven is eraan voorbij gaan, dat is helemaal juist.
Wat niet juist en niet Bijbels is, is de gedachte dat er niets zou hoeven te gebeuren om eraan voorbij te gaan, dat is het punt.
Wat betekent het hebreeuwse woord Pesach (het joodse paasfeest, Pascha) eigenlijk? Het woord betekent "voorbij gaan"!
We lezen over dit Pascha in Exodus 12. Daarbij moest een lam geslacht worden en het bloed aan de deurposten gesmeerd worden. Dit lam moest vervolgens opgegeten worden. Dit lam is het Pascha (het voorbijgaan) voor en door de Heere.
Dan staat er vervolgens (vers 13):
En het bloed zal u tot een teken zijn aan de huizen waarin u verblijft. Als Ik het bloed zie, zal Ik u voorbijgaan en er zal geen plaag onder u zijn die verderf teweegbrengt, als Ik het land Egypte zal treffen.
Hier zien we dus het verband tussen vergeving, straf en het voorbijgaan aan die straf. Vergeving is het afzien van terechte straf (feitelijk dus een uitzondering maken), maar daarvoor moet volgens de Bijbel wel wat gebeuren. Want de overtreding van ons mensen is echt, dat we straf verdienen is terecht en om daarop een uitzondering te maken moet er verzoening worden gedaan.
Zonder het bloed van het lam treft de plaag van God ons. Door dat bloed ontgaan we die plaag en gaat God ons huis voorbij.
Nu zegt het nieuwe testament ons dat Jezus het eigenlijke Lam van God is dat de zonde van de wereld wegneemt (Joh. 1:29). Hij is het Paaslam dat voor ons geslacht is (1 Kor. 5:7). Zijn bloed zorgt ervoor dat God voorbijgaat aan onze zonden, want zonder dat bloed geschiedt er geen vergeving (Hebr. 9:22).
Het is dus simpelweg niet waar dat vergeving en verzoening los staan van straf en bloedstorting. De Bijbel is daar overduidelijk in: juist door het bloed van Christus is er redding en zonder dat bloed is er geen vergeving.
Die redding is er gekomen via de kruisdood van Jezus, via een proces voor zowel een wereldse (Pilatus) als joodse (sanhedrin) rechtbank, waarbij Hij straf ontving voor zonden die Hij niet gedaan had. Dat proces, die straf en die kruisdood zijn geen toevalligheden in deze geschiedenis. Dit moest zo geschieden, vertelt de Bijbel ons. Het gebeurde voor ons: wij ontkomen aan de straf doordat Jezus gestraft is voor ons. Dat bloed van Jezus zorgt er voor dat God aan onze zonden voorbijgaat.
Je kunt dit ofwel in geloof aanvaarden danwel het in ongeloof verwerpen, maar zeg niet dat dit niet is wat de Bijbel ons hierover vertelt.
Dat je me een dogmatische bril verwijt, daar zit ik eigenlijk niet zo mee. Dat ik verschillende delen uit de Bijbel bij elkaar veeg, vat ik daarbij nog op als compliment ook.Cicero schreef:Wat je hier doet is dat je verschillende delen uit de Bijbel bij elkaar veegt met een latere dogmatische bril op.
Oppervlakkig gezien lijkt dit juist, maar als we wat dieper kijken speelt er veel meer.Cicero schreef:Bij het pesachlam is er geen sprake van straf. De Israëlieten hebben geen straf verdiend. Het pesachlam draagt ook niet de straf. Het bloed van het lam is een herkenningsteken voor de HEER, zodat de doodsengel de huizen van de Israëlieten niet binnenging. Er is geen sprake van vergeving. Bovendien speelt verzoening hier geen enkele rol. Het bloed van het lam staat, zou ik zeggen, voor leven, en wendt de dood af zodat die voorbijgaat.
Het gaat inderdaad om de zuiverheid van de gemeente, maar net als in Ex. 12 geldt ook hier: stel eens wat vragen aan dit bijbelgedeelte. Bevrijding, waarvan? Van de zonde? Hoe word je bevrijd van de zonde? Door vergeving en verzoening! Hoe anders. Dus aan de oppervlakte heb je gelijk dat het hier over de zuiverheid van de gemeenschap gaat, maar het punt is dat je zegt dat dit het enige is waarom Paulus de lijn trekt naar het Pascha.Volgens jou gebruikt Paulus een oppervlakkige vergelijking, volgens mij gaat het hier dieper en kan hij dit alleen zeggen omdat alle aspecten die de Bijbel over het Lam van God vermeldt hier meespelen.Cicero schreef:Het pesachlam waarmee Paulus Jezus Christus vergelijkt, gaat over de zuiverheid van de gemeenschap. Het gaat daar niet over vergeving of verzoening, maar over de situatie van bevrijding waar de christenen nu leven.
Het gaat in de Hebreeënbrief om alle aspecten van de offerdienst, waaronder ook het bloed dat nodig was voor verzoening op de Grote Verzoendag.Cicero schreef:In Hebreeën 9 gaat het dan weer over het bloed bij de verbondssluiting, weer een andere functie voor het bloed.
Je zegt dat er alleen sprake van is dat Jezus ten onrechte gestraft is door de toenmalige autoriteiten. Maar kun je ook uitleggen waarom daar uberhaupt sprake van is? Waarom heeft God het zo laten gebeuren?Cicero schreef:In geen van deze gevallen gaat het er ergens over dat Jezus gestraft is door God. Natuurlijk is Jezus ten onrechte gestraft door de toenmalige autoriteiten. Maar bij God ligt het geheel anders.
elbert schreef:Inderdaad, maar is dat niet wat geen mens zal ontkennen? Dat is de toestand van de mensheid. Dat zegt een christelijke denker als Blaise Pascal ook:
"Men hoeft geen hoog ontwikkelde geest te hebben om te begrijpen dat hier geen werkelijk en blijvend geluk bestaat, dat al onze genietingen voos zijn, dat onze kwalen oneindig zijn en dat de dood, die ons ieder moment boven het hoofd hangt, ons absoluut zeker binnen weinige jaren voor de afschuwelijke onvermijdelijkheid zal plaatsen om ofwel voor eeuwig vernietigd te worden of voor eeuwig ongelukkig.
Niets is werkelijker en niets is verschrikkelijker dan dat. We kunnen de held uithangen zoveel we willen: ook het mooiste leven ter wereld staat zo'n einde te wachten. Laten we daar maar eens over nadenken en vervolgens zeggen of het niet boven iedere twijfel staat dat het enige goede in dit leven de hoop op een ander leven is, dat je slechts gelukkig wordt naarmate je die meer krijgt, en dat voor degenen die geen idee van een eeuwig leven hebben geen enkel geluk mogelijk is, net zoals degenen die er volkomen van overtuigd zijn geweest geen ellende meer zullen kennen".
(gedeelte uit Pensee 427).
Daaruit trekt hij de conclusie dat er maar 2 soorten mensen verstandig zijn: "zij die God met heel hun hart dienen omdat ze Hem kennen, en zij die Hem met heel hun hart zoeken omdat ze Hem niet kennen".
elbert schreef:Daarom is de volkomen verlossing die het christendom predikt, er eentje waarbij die verlossing dwars door dood en lijden heen gaat. Geen zoetsappige verhaaltjes dus dat we in dit leven al helemaal van dit alles verlost zouden zijn, want dat is aantoonbaar onjuist. Daarom kon de apostel Paulus ook roemen in lijden en vervolging. Waar geluk bestaat daar waar God in ons hart leeft en waar we bovendien kunnen opzien naar de Heere in de hemel, want dat geluk kan niet aangetast worden door de soms bittere omstandigheden.
Jezus leert ons om schatten in de hemel te verwerven, waar geen mot of roest ze verderft, en waar dieven niet inbreken of stelen; (Matth. 6:19-20).
elbert schreef:Je kunt dit ofwel in geloof aanvaarden danwel het in ongeloof verwerpen, maar zeg niet dat dit niet is wat de Bijbel ons hierover vertelt.
Broeder schreef:Ik vind het fascinerend hoe je deze zinnen binnen hetzelfde denkkader houdt. Aan de ene kant een God die zichzelf bij naam bekend maakt, maar aan de andere kant geen problemen mee als het een totale abstractie is. Aan de ene kant een zelfbewust wezen met karaktereigenschappen, maar toch weer die mogelijkheid van een totaal abstracte God. Dat lijkt tegenstrijdig te zijn, maar jij houdt het met die tegenstrijdigheid wel uit, zo blijkt. Vind ik boeiend.
Ik laat 1 citaat van Pascal zien en je denkt meteen te moeten concluderen wat er in de rest van zijn geschriften staat? Dat is wel erg kort door de bocht, vind je niet? Daarbij put je je uit in whataboutism's. Omdat we het over vergeving, verzoening en het leven na dit leven hebben, wil dat niet zeggen dat het leven wat we nu leven niet belangrijk is en dat het er niet toe doet hoe we leven. Integendeel zelfs. Dat betoog ik dan ook helemaal niet. Dan is het niet chic om te doen alsof ik bepleit dat we alleen "met het hoofd in de wolken te zweven over iets waarvan je gelooft dat het komen gaat".naamloos schreef:De Bijbel leert voornamelijk hoe we ons in dit leven te gedragen hebben en, zeker in het OT, gaat straf en beloning over dit leven, dat lijkt hij een beetje te missen.
Ja, dat kan. Ik kan van jouw woorden ook maken dat je het volledig met me eens bent en dat je verzoening door voldoening helemaal omarmt. Dat is echt een koud kunstje.naamloos schreef:Ik heb al meer gezegd, je kunt de Bijbel alles laten zeggen wat je wilt, net zoals je van het abc elk woord kunt maken, van woorden zinnen kunt maken en van zinnen verhalen.
Ik geloof niet in de eerste plaats in dogma's, ik geloof en vertrouw op God. En inderdaad: God heeft in de Bijbel het nodige gezegd en dat geloof ik ook. Als je dat dogma's noemt, dan geloof ik die ook. Niet alleen de boodschap dat we het goede moeten doen, maar ook Zijn belofte dat wie in de Zoon gelooft, het eeuwige leven heeft. Niet straks pas, maar nu al. De Bijbel zegt ons dat dat geloof echt onmisbaar is, omdat de boodschap dat we het goede moeten doen, ons niet zover brengt omdat wijzelf daartoe onvoldoende bekwaam zijn. Je kunt het goede proberen te doen zoveel je wilt, maar wie dat echt probeert, ontdekt ook dat er bar weinig van terecht komt en dat er meer nodig is dan dat we alleen ons best doen.naamloos schreef:ik geloof nog minder dat het eeuwige leven afhangt van geloven in de juiste dogma's.
Je hebt die theologie nooit begrepen omdat je er een vervormd beeld van hebt. Feitelijk verwerp je een straw man (meerdere zelfs) en mis je daardoor bovendien de eigenlijke inhoud. Om te zeggen dat dat jammer is, is een understatement.naamloos schreef:Als je echt met je hart in zo'n vergeving, rechtvaardigheid, straf e.d. gelooft, dan zou je bij alledaagse dingen in r.l. ook niet protesteren als er bloed moet vloeien eer er vergeven wordt, als je gestraft zou worden voor wat een ander gedaan heeft, dat genade verdiend moet worden, dat je in 'vrijheid' mag kiezen wie je dient maar wel met een eeuwige straf in het verschiet als je niet voor God kiest enz. enz.
Mij zegt dat vooral (uit eigen ervaring) dat ik ooit die theologie wel geloofd heb, maar never nooit met mijn hart.
elbert schreef:Ik laat 1 citaat van Pascal zien en je denkt meteen te moeten concluderen wat er in de rest van zijn geschriften staat? Dat is wel erg kort door de bocht, vind je niet? Daarbij put je je uit in whataboutism's. Omdat we het over vergeving, verzoening en het leven na dit leven hebben, wil dat niet zeggen dat het leven wat we nu leven niet belangrijk is en dat het er niet toe doet hoe we leven. Integendeel zelfs. Dat betoog ik dan ook helemaal niet. Dan is het niet chic om te doen alsof ik bepleit dat we alleen "met het hoofd in de wolken te zweven over iets waarvan je gelooft dat het komen gaat".
elbert schreef:Ja, dat kan. Ik kan van jouw woorden ook maken dat je het volledig met me eens bent en dat je verzoening door voldoening helemaal omarmt. Dat is echt een koud kunstje.
Maar is dat een eerlijke manier van omgaan met wat je schrijft? Nee, natuurlijk niet.
Daarom is het ook niet eerlijk om te zeggen dat je de Bijbel alles kunt laten zeggen wat je wilt. Er zijn vele interpretaties van de Bijbel, maar er zijn er niet zoveel waarvan je kunt zeggen dat die de inhoud ervan echt dekken. Feitelijk is je uitspraak dat je de Bijbel alles kunt laten zeggen een mechanisme waarbij je de boodschap van de Bijbel naar believen kunt verwerpen of vervormen.
elbert schreef:Ik geloof niet in de eerste plaats in dogma's, ik geloof en vertrouw op God. En inderdaad: God heeft in de Bijbel het nodige gezegd en dat geloof ik ook. Als je dat dogma's noemt, dan geloof ik die ook. Niet alleen de boodschap dat we het goede moeten doen, maar ook Zijn belofte dat wie in de Zoon gelooft, het eeuwige leven heeft. Niet straks pas, maar nu al. De Bijbel zegt ons dat dat geloof echt onmisbaar is, omdat de boodschap dat we het goede moeten doen, ons niet zover brengt omdat wijzelf daartoe onvoldoende bekwaam zijn. Je kunt het goede proberen te doen zoveel je wilt, maar wie dat echt probeert, ontdekt ook dat er bar weinig van terecht komt en dat er meer nodig is dan dat we alleen ons best doen.
Daarom is het geloof in de God die ons redt door Jezus Christus ook uitermate bevrijdend: het (ons geluk en onze redding) hangt uiteindelijk niet van ons af, maar van Hem.
Ik hoop dat je die bevrijding ook echt zult ervaren.
elbert schreef:Je hebt die theologie nooit begrepen omdat je er een vervormd beeld van hebt. Feitelijk verwerp je een straw man (meerdere zelfs) en mis je daardoor bovendien de eigenlijke inhoud. Om te zeggen dat dat jammer is, is een understatement.
Als dit jouw reactie was op dit ene citaat, dan is dat nog veel te kort door de bocht. Want als je zelf erkent dat je verder niets van Pascal gelezen hebt (jammer, trouwens), dan is het beter om maar geen slagen in de lucht te doen over wat hij lijkt te missen (ik heb er bij gezet dat het maar een deel van een verder uitgebreid stuk is), maar om in te gaan op wat er staat.naamloos schreef:Weet je wat ik niet chic vind? Mij in m'n schoenen schuiven dat mijn conclusie over dat ene citaat van Pascal wat je citeerde over al zijn geschriften gaat. Mijn reactie ging puur en alleen over wat jij van hem citeerde
Inclusief je eigen interpretatie?naamloos schreef:Zeker zijn er vele interpretaties van de Bijbel, maar ik ken er niet 1 waarvan je kunt zeggen dat die de hele inhoud van de Bijbel dekt.
Nou, dat komt goed uit. Dat vind ik ook.naamloos schreef:Dat geloof onmisbaar is geloof ik ook, alleen versta jij wat anders onder geloof dan ik.
Volgens mijn interpretatie van de Bijbel betekent geloof (incl. het geloof in de Zoon) niet de 'juiste' theologische dogma's voor waar houden.
Ik snap niet zo goed waarom je Johannes 3 hierbij haalt, maar de context in dit hoofdstuk is geen van beide punten die je noemt. De wedergeboorte waar Jezus het over heeft, gaat erover dat Hij zelf in het middelpunt van ons denken moet komen te staan. Op dat punt moeten wij tot andere gedachten (metanoia) komen ten opzichte van ons natuurlijke denken. Het gaat in dit hoofdstuk dus niet in de eerste plaats om goede daden te doen en ook niet zozeer over verzoening door voldoening (daar zijn andere bijbelgedeelten voor, alhoewel het hier ook meespeelt), maar om het gegeven dat we het van de verhoging van Christus (in het Johannes evangelie wordt daar allereerst ook Zijn verhoging aan het kruis mee bedoeld!) moeten hebben. Zie daarvoor de verzen 14 en 15 van dit hoofdstuk. Dat is de kern.naamloos schreef:Als je bijv Johannes 3 in de context leest zie ik dat ook daar 'het geloof' niet over het verzoening door voldoening concept gaat, het staat gewoon in de context van het goede doen.
De Bijbel leert een vergevingsgezinde God om Jezus' wil, ook in die gevallen waar dit onderstreepte er niet expliciet bij staat. In de korte samenvatting die je hier geeft, is Jezus alleen maar een leraar, maar geen Heiland, geen Middelaar en geen Verlosser. Op dat punt verschillen we van mening: zonder Jezus kunnen we niet.naamloos schreef:En Jezus leert dat wie de wil van de Vader doet zijn koninkrijk zal ingaan.
De Bijbel leert dat we geoordeeld worden naar onze daden, goed of kwaad.
De Bijbel leert een vergegingsgezinde God. God die vergeeft bij berouw en bekering.
Als het voor waar houden van het concept van verzoening door voldoening zo cruciaal is zou het er m.i. daar toch zeker bij moeten staan.
Maar je schijnt het eerst bij elkaar te moeten concluderen, en het vervolgens overal waar het niet staat erbij moeten denken.
elbert schreef:Als dit jouw reactie was op dit ene citaat, dan is dat nog veel te kort door de bocht. Want als je zelf erkent dat je verder niets van Pascal gelezen hebt (jammer, trouwens), dan is het beter om maar geen slagen in de lucht te doen over wat hij lijkt te missen (ik heb er bij gezet dat het maar een deel van een verder uitgebreid stuk is), maar om in te gaan op wat er staat.
elbert schreef:Inclusief je eigen interpretatie?
elbert schreef:Nou, dat komt goed uit. Dat vind ik ook.
Dus wat denk je dat ik versta onder geloof?
Ik versta er niet onder:
- het alleen maar herkauwen van dogma's of concepten
- ook niet alleen maar "goed doen".
Wat dan wel: het woord "geloof" in de Bijbel is een vertaling van het griekse woord "pistis". Dat kun je op meerdere manieren vertalen omdat dit woord meerdere raakvlakken heeft, maar de meest voorkomende zijn:
- het overtuigd zijn in het hart
- vertrouwen op iemand
Of zoals de heidelbergse catechismus het verwoordt: geloven is zeker weten en vast vertrouwen. En wie dat doet, die handelt er ook naar, maar dat is 2.
Geloof heeft dus allereerst met iemands hart te maken. Daaruit volgen de vruchten van die overtuiging (de daden). Maar volgens jou is de vrucht van het geloof (de daden) het eigenlijke geloof zelf of in elk geval de kern ervan. Nee, dat is het niet. Net zoals een appel geen boom is, zo zijn goede daden niet het geloof. Goede daden kunnen niet zonder geloof (dat geldt ook voor niet-christenen trouwens) en geloof niet zonder goede daden (dat geloof is dood volgens de apostel Jakobus), maar het is niet hetzelfde.
De inhoud van het geloof is niet je daden, de inhoud van het geloof is Christus. Daarom gaat het erom dat wij Hem geloven, opdat wij Hem kunnen navolgen, maar ook dat we op Hem vertrouwen. Want Hij is de Middelaar tussen God en mens en Gods vergeving ontvangen we alleen in Jezus' naam. Niet omdat wij zo berouwvol of zo vol bekeringsijver zijn (echt, dat valt in de praktijk vies tegen).
elbert schreef:Ik snap niet zo goed waarom je Johannes 3 hierbij haalt, maar de context in dit hoofdstuk is geen van beide punten die je noemt. De wedergeboorte waar Jezus het over heeft, gaat erover dat Hij zelf in het middelpunt van ons denken moet komen te staan. Op dat punt moeten wij tot andere gedachten (metanoia) komen ten opzichte van ons natuurlijke denken. Het gaat in dit hoofdstuk dus niet in de eerste plaats om goede daden te doen en ook niet zozeer over verzoening door voldoening (daar zijn andere bijbelgedeelten voor, alhoewel het hier ook meespeelt), maar om het gegeven dat we het van de verhoging van Christus (in het Johannes evangelie wordt daar allereerst ook Zijn verhoging aan het kruis mee bedoeld!) moeten hebben. Zie daarvoor de verzen 14 en 15 van dit hoofdstuk. Dat is de kern.
elbert schreef:De Bijbel leert een vergevingsgezinde God om Jezus' wil, ook in die gevallen waar dit onderstreepte er niet expliciet bij staat. In de korte samenvatting die je hier geeft, is Jezus alleen maar een leraar, maar geen Heiland, geen Middelaar en geen Verlosser. Op dat punt verschillen we van mening: zonder Jezus kunnen we niet.
Want waarom is Jezus eigenlijk naar de aarde gekomen? De joden hadden de wet toch al?
Daar staat toch al in dat we geoordeeld zullen worden naar onze daden?
Daar staat toch al in dat God vergeeft bij berouw en bekering?
Daar staat toch al immers dat wie de werken van de wet doet, zal leven?
En dat wie die werken niet doet, vervloekt zal worden?
Ze hadden alles dus al wat ze nodig hadden, toch?
Waarom dan Jezus?
Ik zou daar graag een antwoord van je op willen horen.
elbert schreef:Jouw gedachte is dat God buiten Jezus om wel genadig is en dat je Jezus als Redder niet nodig hebt. De gedachte dat Hij voor jou iets gedaan heeft, waardoor je vrijuit gaat in het oordeel, stuit je tegen de borst. Je wilt het allemaal zelf doen en denkt dat God je zowel genadig is als beloont op basis van wat je zelf bij Hem inbrengt: je eigen goede gedrag plus je berouw voor wat je daarin tekort komt. Maar dat is niet goed genoeg: je vertrouwt daarbij niet op Gods genade, maar op jezelf. Dat is niet de weg die de Bijbel wijst. De Hebreeenbrief zegt ons dat de weg naar het heiligdom (in de hemel bij God) er is door het bloed van Jezus (Hebr. 10:19) en dat het miskennen en verwerpen daarvan ons alleen maar ellende oplevert (vers 29).
elbert schreef:De Bijbel zegt daarbij dat de wet door Mozes gegeven is (met daarin de opdracht om goede werken te doen), maar de genade en waarheid door Christus is geworden (Joh. 1:17) en de apostelen komen tot de conclusie dat het doen van goede daden alleen zonder Christus een hopeloze opgave bleek te zijn.
Want als God onze daden moet beoordelen, hoe doet Hij dat eigenlijk? Langs welke maatstaf? De maatstaf van: "joh, je hebt goed je best gedaan, er zijn hier en daar wat foutjes, maar daar heb je best wel een beetje spijt van en dat is voor Mij voldoende"?
naamloos schreef:
Ik haal Joh. 3 erbij omdat ik in evangelische en reformatorische kringen vrijwel altijd hoor zeggen dat in Jezus geloven betekent dat hij de straf gedragen heeft en hij je zal redden, en je al zijn gerechtigheid zal toerekenen.
Als je dat nou maar gelooft heb je het eeuwige leven te pakken, en kun je uit dankbaarheid aan de goede daden beginnen. (in evangelische kringen ligt het genuanceerder wat de levensheiliging betreft)
Voor mij is de kern van het al dan niet geloven in Jezus en de verzen die volgen: 18 Over wie in Hem gelooft wordt geen oordeel uitgesproken, maar wie niet in Hem gelooft is al veroordeeld, omdat hij niet wilde geloven in de naam van Gods enige Zoon. 19 Dit is het oordeel: het licht kwam in de wereld en de mensen hielden meer van de duisternis dan van het licht, want hun daden waren slecht. 20 Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. 21 Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.’
Dat heeft dus alles met goede of kwade daden te maken. Zondaars die niet van gedachten willen veranderen maar het kwade willen blijven doen vallen onder de ongelovigen.
Uit hun daden (de vrucht van hun boze hart) blijkt dat ze niet geloven in het goede, het licht, de liefde, trouw en rechtvaardigheid, kortom: in Jezus zelf. Ze willen niet dat hij, die de liefde en rechtvaardigheid is (ik zal zijn die ik zijn zal), koning over hen zal zijn.
Terug naar “[Religie] - Open forum”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten