Ik zeg toch dat ik de naasteliefde van de seculieren juist helemaal NIET als concurentie zie!Marnix schreef:Ik zie dat niet als oppervlakkige liefde maar ik snap niet zo waarom je een soort concurrentiemodel op het gebied van liefde creëert. Je naaste liefhebben is een opdracht voor christenen, dat is gewoon terug te vinden in de Bijbel. EN dat is geen moeten of zo, dat komt als het goed is uit je hart waarin God woont. Maar als anderen God niet kennen en ook hun naaste liefhebben is er op dat punt toch geen concurrentie? Het is allemaal liefde, uiteindelijk komt het zelfs allemaal vanuit dezelfde bron. Dus waarom zou het feit dat christenen hun naaste liefhebben het idee wekken dat ze een soort alleenrecht op die liefde hebben, waarom ga je de ene vorm van liefde tegenover de andere vorm stellen of de ene vorm schetsen als exclusiever dan de andere vorm? Het enige wat je als christen ook wil is de bron van die liefde bekend maken aan anderen.
Voor mij is het gewoon gelijkwaardig en ik stel de ene vorm niet tegenover (of boven) de andere.
Ik heb ook niet gezegd dat JIJ de liefde van de seculieren als oppervlakkig bestempelt.
Ik heb gezegd dat ik het ongemakkelijk vind worden als gezegd wordt 'leef ernaar en je krijgt vanzelf wel vragen' en ik heb ook gezegd waarom.
Ik geloof trouwens ook helemaal niet dat je vragen krijgt bij het in de praktijk brengen van naastenliefde, da's dagelijkse kost gelukkig.
Daarom snap ik het ook nooit als mensen zeggen 'leef er gewoon naar, dan krijg je vanzelf wel vragen'.
Dan maken ze toch gewoon zelf de christelijke naastenliefde bijzonder?
Ik zie iedereen die het gedachtengoed van Christus volgt als een christen.Marnix schreef:Uiteraard hebben christenen iets wat niet-christenen niet hebben en dat is een relatie met Christus en door Hem met God. Daarom heet je "christen", omdat je Christus volgt. En als je dat doet doe je dat omdat je gelooft dat Hij leeft, dat God bestaat. En als je dat gelooft zou het heel raar zijna ls je dat niet aan anderen mag vertellen omdat ze dan het gevoel zouden krijgen dat ze misschien wel iets missen, iets nog niet weten wat jij wel weet. Ik gun mensen die God niet kennen dat ze Hem gaan leren kennen en daarmee wil ik inderdaad zeggen dat die ander iets nog niet heeft. Wat is anders het idee van de opdracht om mensen tot volgelingen van Jezus te maken? Dat gaat toch om doen wat Hij vraagt maar ook om te vertellen wie Hij is?
Een atheïst of agnost die in de praktijk het gedachtengoed van Christus uitleeft zie ik evengoed als een christen, al zal hij zichzelf eerder een humanist noemen lijkt mij. What's in a name!
Zij zijn degenen waarvan Romeinen 2 zegt dat ze door hun daden bewijzen dat ze Gods wet in hun hart hebben.
Als zij dan vanuit en door de liefde leven, waarom zouden ze dan geen relatie met Christus/God hebben? God is liefde!
Dat lijkt me net zoiets als zeggen dat iemand geen vader en moeder heeft als hij hen niet persoonlijk kent.
En verder heb ik gezegd dat er ik uiteraard helemaal niets op tegen heb als iemand wil delen/getuigen wat hem/haar geluk, vrede en vreugde geeft.
Dan komt vanzelf wel aan de orde wat hij/zij daarvan gelooft en ervaart zonder dat je hoeft te zeggen dat de ander wat mist, want dat is misschien in wezen wel helemaal niet zo.
Marnix schreef:Ik vind het zo vreemd dat je dit telkens schetst alsof je dan een soort hoogmoedswaanzin hebt, een gevoel van superioriteit ten opzichte van de ander terwijl dat zo haaks staat op hoe ik dat ervaar.
Dat valt wel mee. Ik gebruik het woord hoogmoed pas (over waanzin heb ik het niet gehad) als mensen zeggen dat de liefde van seculieren oppervlakkig is, en dat doe jij niet. Ik had ook eigenlijk expres niemand geciteerd, maar de richting die het uitging triggerde me vandaar dat ik een losse flodder plaatste die alleen maar bedoelt is voor degenen die de schoen past.