Chaya schreef:Ik houd er niet van als mensen aan de Bijbel gaan morrelen en dat doe je als je openlijk durft te betwijfelen of het inderdaad wel 6 dagen duurde.
Lydia is niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn.
Een groot gedeelte van de EO achterban was destijds geschokt, vanwege de uitspraken van de heer Knevel.
Maar:
"EO-prominent Andries Knevel biedt dinsdag in het omroepblad Visie de leden van de Evangelische Omroep zijn excuses aan. Hij stelt in een open brief dat hij mensen heeft gekwetst door op televisie het letterlijke scheppingsverhaal in twijfel te trekken. Zijn verklaring heeft in de achterban van de omroep voor veel beroering gezorgd."
En waarom noem jij het van mij een aanval? Het is eerder andersom. Er wordt weer eens een knuppel in het hoenderhok gegooid, de veren vliegen in het rond, ach, zo herkenbaar en terugkerend.
Als je net een rijke zondag achter de rug hebt, waarin de Heere werd geopenbaard in al Zijn volheid. Waarin wij werden bepaald hoe klein wij van Hem denken! Dan is dit topic echt zo verdrietig om te lezen.
Nogmaals, het gaat niet om mijn interpretatie, ik lees wat er staat. Het gaat ook niet over mijn mening, die hier nogal exclusief is geworden.
Maar Lydia heeft niet in de gaten kennelijk dat zij met een dergelijk topic twijfelt aan de geschiedenis van Gods schepping.
Echt gravo, als je in Genesis 1 al begint te morrelen, kun je al niet meer verder lezen in feite. Want hoe kan dat nou, dat de slang tot Eva gesproken heeft? Welnee, dat moet je niet zo letterlijk nemen.
Hetzelfde geldt voor de zondvloed. Kan toch niet?
En al verder lezende ontnemen we God Zijn souvereiniteit en macht.
Ik wil er wel even op reageren, maar ik hoop dat je van me aanneemt dat ik geen kwade bedoelingen heb. Laat ik eerlijk zeggen waarom ik tot dezelfde opvatting ben gekomen als Andries Knevel en inderdaad (zoals jij zegt) als vele anderen.
Dat heeft er mee te maken dat ik mezelf (en anderen) niet langer voor het lapje wil houden. Er is zoveel ontdekt over de ouderdom van de aarde, vanuit geologisch, kosmologisch en biologisch onderzoek, dat de afgeleide 6000 jaar ouderdom (die je krijgt als je alle Bijbelse verhalen chronologisch op één lijn plaatst) op geen enkele manier strookt met de werkelijke ouderdom van de aarde. Hooguit zou je kunnen zeggen dat die 6000 jaar een beetje in de richting komen van het ontstaan van de scheppingsverhalen. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik zo tot m'n 17e, 18e levensjaar geen enkele twijfel heb gehad over Genesis als accurate verslaglegging van de oorsprong van hemel en aarde en de mens.
Maar ik kan en wil de gegevens die dit niet langer ondersteunen niet negeren. Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten doen. Er is als gelovige geen verbod om de natuur te onderzoeken. Ik heb geen reden om de natuurwetenschap als zodanig af te wijze. Hoeveel wetenschappers zijn er ook niet geweest, zeker in de 17 t/m 19e eeuw die diepgelovig waren, maar toch onontkoombaar werden geconfronteerd met zaken die ze vanuit hun religieuze wereldbeeld niet hadden verwacht. Bovendien heb ik geen reden om de gegevens waarmee de wetenschap op dit moment rekent als vals te zien of wetenschappers als mensen die het uit de duim zuigen. Laat staan dat ik ze van allerlei opzettelijke bedriegerijen wil betichten of erger nog, dat ik mee zou gaan in complot-achtige verhalen waarin de wetenschap er op uit zou zijn om de mensheid te bedotten, al dan niet op de achtergrond aangestuurd door satan of een kwade wereldlijke macht. Echt, dat gaat er bij mij niet in.
Het klopt wat je zegt, dat de constatering dat de Bijbelse verhalen afwijken van de wetenschappelijke kennis, mij hebben genoodzaakt om mijn visie op de Bijbel grondig te herzien. Ik pas er voor om met kunst- en vliegwerk een opvatting overeind te houden die aantoonbaar niet juist kan zijn. En, inderdaad, als de aarde, het leven, de mens een hele andere ontwikkeling achter de rug hebben dan het Genesis-verhaal ons vertelt, word ik gedwongen om dit verhaal echt anders te waarderen. Niet als een wetenschappelijk correct ooggetuigenverslag (wat natuurlijk bij de schepping sowieso al niet kan, want Adam heeft er al niets van kunnen zien), maar veelmeer als een echt verhaal, een mythische vertelling waarin alle menselijke onzekerheden en vragen een zeer duidelijke, zeer bepalende oplossing krijgen, namelijk dat God alles geschapen heeft. het gaat om deze boodschap en die omarm ik ten volle, maar ik kan niet anders dan zeggen dat het wat en hoe van deze schepping zich geheel en al aan ons oog onttrekt. De bewoordingen van Genesis zijn verhaal-tekst en geen fotografisch materiaal.
Wijk ik nu af van de tot dan toe bekende Bijbellezing, de klassieke interpretatie? Zeker! Reken maar! Er is iets onomkeerbaars gebeurd door de kennis van de natuur, zoals we die de laatste eeuwen konden verzamelen. Die kennis is nieuw. Men heeft nooit geweten van de aard van het heelal, de verwantschap van al het leven, de geschiedenis van de planeet aarde. En dat betekent wat voor ons wereldbeeld en het leidt tot het loslaten van klassieke visies op oude teksten en ook op oude Heilige teksten.
Ik wil daarin eerlijk zijn. Tegelijkertijd heeft het mijn geloof niet weggenomen. Mijn gelukkige ontdekking is dat de Bijbel als Heilig Boek gewoon fier overeind blijft in zijn betekenis, waarde en zeggingskracht. Ik schroom ook niet om het Gods Woord te noemen, om me als christen geheel en al aan de geloofsbelijdenis te verbinden. En de vele, vele wonderen die ik daarmee belijd, ten volle te geloven.
Zo stuit ik op het grote dilemma van de gelovige:
1. Dat je aan de ene kant weet en ziet dat iets er niet is, niet bewijsbaar is, niet mogelijk is, zoals het bestaan van God, van wonderen, van een eeuwig leven, genezing, van opstanding, vrede op aarde, vergeving en het Vaderhuis.
2. Dat je er niettemin aan de andere kant met heel je hart in gelooft. Dat je dus aanneemt en vertrouwt dat dit er allemaal wél is.
Wat mij betreft kan de schepping in zes dagen dus wél geloofd worden, maar niet aantoonbaar zijn.
Dat is in feite mijn positie.
Geloof gaat om de onzienlijke dingen. De zienlijke dingen (dus de werkelijkheid van de aarde, met haar geologisch afdruk, haar ouderdom en ontstaansgeschiedenis) zijn er wel, maar spelen geen rol in mijn geloof. Ik mag ze daarom gewoon nemen, zoals ze (wetenschappelijk gezien) zijn.
De Bijbeltekst blijft voor mij van grote waarde, maar ik zie die als een mysterieuze, goddelijke duiding van de werkelijkheid. De Bijbel geeft Gods visie op de werkelijkheid die diametraal staat op hoe wij die zien. Wij zien de mens als de uitkomst van evolutie (het heeft geen zin om dat te ontkennen), maar God ziet de mens als Zijn evenbeeld. De Bijbeltekst heeft uiteraard het laatste woord, als we geloven, maar intussen blijven we wel zitten met de werkelijkheid zoals die is. Net zoals we als gelovigen ontvangers en dragers zijn van eeuwig leven, maar intussen nog gewoon allemaal dood gaan.
2. Kor. 4,18
Dewijl wij niet aanmerken de dingen, die men ziet, maar de dingen, die men niet ziet; want de dingen, die men ziet, zijn tijdelijk, maar de dingen, die men niet ziet, zijn eeuwig.Daarmee is voor mij de klassieke interpretatie van de Bijbel inzake de natuur onmogelijk geworden. Want hiermee merken wij de dingen aan die men ziet. En die hebben geen eeuwigheidswaarde. Oftewel, die zijn tijdelijk en voor het geloof niet cruciaal. Die moet je op hun eigen meritus beschouwen.
Als ik het anders zou moeten zien, zou ik me gedongen voelen om een onwaarheid te spreken over de dingen die we zien. En dat wil ik niet.
Dat is mijn kant van de zaak. Ik erken en respecteer ten volle jouw keuze en keuzevrijheid om het toch bij de klassieke interpretatie te houden, maar mijn mening is dat je er geen goede argumenten meer voor kunt hebben als je de wetenschappelijke kennis tot je hebt genomen.
Maar het zou het Lichaam van Christus, de gemeenschap die wij allen met elkaar hebben door Hem, niet moeten schaden.
Het is geen reden om als gelovigen definitief met elkaar te breken.
Als er geen geloof meer is, houdt alles op.
Maar een geloof als een mosterdzaad is al genoeg.
gravo