Marnix schreef:- Ik denk dat we wel wat meer blijdschap mogen uitstralen in de kerk
- Aan de andere kant is er natuurlijk ook wel een flink verschil tussen de joodse cultuur in de tijd van de Psalmen en de nederlandse cultuur. We hoeven ook weer niet tegen onze zin in verplicht te gaan dansen of zo
- Maar als je echt vol van blijdschap bent en dat wordt in de Psalm ook beschreven kan je toch ook niet maar stil blijven staan en alleen blij in je hart zijn?
- Zijn we dan soms niet te erg bezig om die cultuur waarin je blijdschap niet uit, in stand te houden?
Onze vorige predikant liet in de ochtenddienst graag Psalm 149 zingen. En dan danst in het morgenlicht, heel Gods volk voor Zijn aangezicht. Ik zag dat altijd al wel voor me, maar men bleef altijd stokstijf staan. Dat geeft voor mijn gevoel dan wel een pijnlijk contrast.
Stelling: Je kan misschien beter iets niet zingen als je het vervolgens niet doet. Het is toch raar als je zingt dat je je handen opheft of danst als je dat vervolgens niet doet?
Marnix, helemaal met je eens....ik heb veel aan je (bemoedigende) bijdragen, waardevol.
Het is zeer zeker zo dat als je iets zingt / zegt/ uitroept, maar het niet doet in de praktijk dit opmerkelijk is (of je moet het al zien als beeldspraak) maar blijdschap, oproepende vreugde tot eer van de Heer, dan kan je denk ik niet meer stil blijven zitten....je mag dit overigens ook uiten tot eer van de Heer.