Chaya schreef:Als er een Koningskind begraven wordt, gaat daar vaak een grote sprake van uit.
Van zijn sterfbed ging een grote sprake uit. Van zijn begrafenis niet. Toen we naar de rouwdienst reden waren allemaal enigzins vervuld met blijdschap, ondanks het verdriet. Wij dachten: we gaan een koningskind begraven, God alleen de eer. Het is goed, ondanks dat hij niet meer bij ons is. We weten dat hij bij de Heere is.
Chaya schreef:Heeft jouw tante of haar kinderen naderhand contact gezocht met die predikant?
Het kan zijn dat men zo bang is om "iemand de hemel in te praten", dat men alles laat liggen. Ik weet het niet hoor, maar dat vermoed ik.
Nee, mijn tante was/is daar niet toe in staat, en van de kinderen gaan de meesten niet meer naar de kerk, of zijn aangesloten bij de Evangelische gemeente.
Mijn oom was altijd erg onzeker en bang om zich het heil toe te eigenen, maar in het laatste jaar van zijn leven is hij tot ruimte gekomen, en op zijn sterfbed had hij volle verzekering dat Jezus de zijne was.
Er waren in die tijd ook gesprekken met desbetreffende dominee.
De dominee heeft ook gezegd dat hij volkomen overtuigd was dat mijn oom een goede ruil heeft gedaan.
Daarom kan ik juist niet begrijpen dat dit zo marginaal in de dienst naar voren is gekomen.
Zelf heb ik erg in dubio gestaan ( en soms nog) om de dominee te bellen waarom het toch zo moest, maar echt Chaya, ik durf het niet.
Als ik er aan denk krijg ik al de bibbers.
Ik heb nog nooit mee gemaakt dat er mensen van de begrafenis weg liepen.
Ik weet dat het fors ik wat ik zeg, maar wij zijn er van overtuigt dat ook een dominee soms een sta in de weg kan zijn tot de eer van God.
En uiteindelijk zal God aan Zijn eer komen. We weten niet hoe.
Wel heeft het in onze familie veel goede gesprekken opgeleverd, ondanks dat de aanleiding erg verdrietig was.
De kinderen en kleinkinderen van mijn oom, die niet meer naar de kerk gaan, hebben hierdoor geen enkel verlangen gekregen om dat toch wel te gaan doen. Maar het sterfbed van mijn oom was indrukwekkend. En God kan dat evengoed gebruiken om zo aan Zijn eer te komen.
Chaya schreef:houd ook de (ongeschreven) regels van je kerkgenootschap goed in het oog.
Mijn oom had psalmen opgegeven die in de dienst gezongen mochten worden.
Dit is de gewoonte van de gemeente waarvan hij lid was.Maar deze dominee had daar persoonlijk een andere mening over, en wilde dat liever niet. Na veel aandringen van mijn oom, mocht er dan toch gezongen worden.
Terwijl het de gewoonte van de gemeente is!
Ik vind dat de vervangende dominee hierin niet zijn persoonlijke voorkeur mag uitspreken/aandringen. Maar hij moet zich houden aan de geldende regels.
Maar het gezang kon hij absoluut niet toestaan. Wel heeft de organist het gespeeld als uitleidend orgelspel, zodat het toch nog heeft geklonken.