De Bijbel en kerkelijk gezag

[elbert]

Wat voor gezag heeft de kerk over ons?
Wat zegt de Bijbel eigenlijk over het gezag van ambtsdragers?

Brand maar los in dit topic.

Ik heb dit topic geopend n.a.v. deze en deze discussies (en het komt in veel meer topics aan de orde).

[Wullimpie]

Het gezag in het algemeen staat in deze tijd waarin wij leven flink onder druk.
Vroeger keek je nog enigzins op tegen een politieman, nu mogen ze blij zijn als het bij verbaal geweld blijft.
Zo ook met het kerkelijk gezag, ik weet wel van dominees/ouderlingen die onder het bidden tijdens de catechisatie de snoepjes en soms zelfs bijbels rond de oren vliegen.
De mensen zijn veel mondiger geworden, als je het niet met de kerkenraad eens ben ga je toch gewoon naar een andere gemeente, en zo ook in geval van kerkelijke tucht, dan stap je gewoon over en heb je nergens meer last van.

Maar dat is natuurlijk maar 1 kant van de medaille.

Want ligt er soms ook geen schuld bij de ambtsdragers?
De tijden veranderen, dat brengt misschien veel verkeerde dingen met zich mee, maar gaan de ambtsdragers soms niet wat ongelukkig of zelfs on-Bijbels met deze veranderingen om.
Moet op elk slakje het zout van het kerkelijk gezag worden gelegd?
Gezag is tenslotte ook iets wat je moet afdwingen, natuurlijk kun je het ook opleggen, maar gezag wat wordt afgedwongen omdat de gemeente respect heeft voor de ambtsdragers is volgens mij veel effectiever.

Filippensen2:3 Doet geen ding door twisting of ijdele eer, maar door ootmoedigheid achte de een den ander uitnemender dan zichzelven.

1 Timóthëus 5:17 Dat de ouderlingen die wel regeren, dubbele eer waardig geacht worden, voornamelijk die arbeiden in het Woord en de leer.

1 Petrus 5:1 DE ouderlingen die onder u zijn, vermaan ik, die een medeouderling en getuige van het lijden van Christus ben, en deelachtig der heerlijkheid die geopenbaard zal worden:
2 Weidt de kudde Gods die onder u is, hebbende opzicht daarover , niet uit bedwang, maar gewilliglijk, noch om vuil gewin, maar met een volvaardig gemoed;
3 Noch als heerschappij voerende over het erfdeel des Heeren , maar als voorbeelden der kudde geworden zijnde.

Bovenstaande Bijbelteksten zouden denk bij alle partijen leidend moeten zijn bij het onderwerpen aan het gezag (want dit is tenslotte door God zelf zo ingezet), en bij het uitoefenen van het gezag.

[Jo'tje]

Over de taken van ambtsdragers staat deze maand een erg interessant artikel in CV Koers, voor de liefhebbers.

[Gurkie]

Wilde ik net zeggen. Dit artikel is geschreven n.a.v. het boek Van ambt naar dienst door Teus Brienen.

[marin]

Een voorbeeld van Jezus is toch: Jezus sprak met gezag omdat Hij er ook naar handelde en leefde.
Maakt dat niet het verschil, gezag van kerken en overheden als je er zelf naar handeld.
Dus de letter (het lezen) is niet het gezag, maar leef je geloof je beoefen je, kom je na wat je gelezen hebt.
Het kerkelijk gezag kun je in al zijn vormen opschrijven, dat maakt het gezag niet uit, maar je leven inrichten naar de wil van God waar de Here Jezus ons een voorbeeld in is geweest.

[Riska]

Een voorbeeld van Jezus is toch: Jezus sprak met gezag omdat Hij er ook naar handelde en leefde.
Maakt dat niet het verschil, gezag van kerken en overheden als je er zelf naar handelt.
Dus de letter (het lezen) is niet het gezag, maar leef je geloof je beoefen je, kom je na wat je gelezen hebt.
Het kerkelijk gezag kun je in al zijn vormen opschrijven, dat maakt het gezag niet uit, maar je leven inrichten naar de wil van God waar de Here Jezus ons een voorbeeld in is geweest.

Naar mijn gevoel haal je twee dingen door elkaar. Een kerkenraad heeft gezag ja, gewoon uit hoofde van de functie van kerkenraad.
Gezag houdt bijna automatisch ook een mate van macht in zich. De macht om regels op te leggen, de macht om mensen welkom te heten of te weren.
Natuurlijk heeft een kerkenraad te handelen - voorzover dat voor mensen mogelijk is - in de geest van Jezus.
Maar wat nu gebeurt is, dat veel kerkenraden onevenredig veel macht uitoefenen op mensen. Hoe ze zich moeten gedragen in het leven. Ook achter de voordeur. Of ze wel of niet aan het Avondmaal mogen gaan. Veel kerkenraden kijken veel naar het uiterlijk en menen op hun uitleg van de betekenis van Bijbelteksten vergaande beslissingen te mogen nemen.

Daarom was ik ook zo verrast door de bijdrage van Wullimpie, die precies aangeeft wat de grens is van de kerkenraden.

Want ligt er soms ook geen schuld bij de ambtsdragers?
De tijden veranderen, dat brengt misschien veel verkeerde dingen met zich mee, maar gaan de ambtsdragers soms niet wat ongelukkig of zelfs on-Bijbels met deze veranderingen om.
Moet op elk slakje het zout van het kerkelijk gezag worden gelegd?
Gezag is tenslotte ook iets wat je moet afdwingen, natuurlijk kun je het ook opleggen, maar gezag wat wordt afgedwongen omdat de gemeente respect heeft voor de ambtsdragers is volgens mij veel effectiever.

Als ieder kerkenraadslid dat in acht zou nemen, zou er, denk ik, veel gewonnen zijn.

[The Engineer]

Een kerkenraad hoeft mij niet te vertellen hoe ik moet leven. Geloof is persoonlijk en niet volgens een paar opgestelde regels.

[Wullimpie]

Een kerkenraad hoeft mij niet te vertellen hoe ik moet leven. Geloof is persoonlijk en niet volgens een paar opgestelde regels.

Gooi je Bijbel dan ook maar weg.

[Marnix]

Of juist niet. Als de kerkraad allemaal regels zelf verzint kan je beter de Bijbel weggooien, die heb je dan niet nodig... anderen vertellen wel hoe je moet leven.

Als mijn kerkraad me zou verbieden af en toe een biertje in een cafe te drinken, een goede film te kijken, lid zijn van een sportvereniging of wat voor vreemde regels dan ook zou ik me daar ook niet zomaar aan houden.

Het hangt er dus van af hoe de kerkraad handelt, of die geen eigen regels opleggen maar mensen voorleven en voorhouden wat de Bijbel leert. Wat dat betreft hebben ze een gezagsfunctie, maar het gezag van de Bijbel staat daar altijd boven (artikel 31).

Elbert, Jezus leefde het schitterend voor. Hij was de Heer van hemel en aarde maar hij werd een mens, en diende liefdevol de mensen om zich heen. Zo moet ook het kerkelijk gezag zijn: liefdevol, nederig, dienend, altijd slechts gericht op Gods wil.

[Wullimpie]

Het ging mij over het laatste gedeelte van zijn zin.
Als je een geloof wilt zonder regels, vraag ik me af waar dat geloof dan uit bestaat, er mag immers niets vastgelegd worden.
In de Bijbel staan ook regels (bijv. niemand kan tot God de Vader naderen dan door Jezus).
Als je al die regels niet wilt kun je dus je bijbel net zo goed weggooien.
Dat is wat ik bedoelde.

[The Engineer]

Ik doelde op regels die niet onomstotelijk in de bijbel staan. Zo staat er nergens in de bijbel dat een vrouw geen broek aan mag. Er staat alleen dat een vrouw geen mannenkleding aan mag, wat ruimte laat voor zeer uiteenlopende interpretaties.

En zo zijn er veel meer regels die door kerken zijn vastgesteld op grond van...... ja van wat eigenlijk.

[Wullimpie]

Blijft staan dat er wel degelijk bepaalde regels zijn, en dat de ambten ingesteld zijn om daar op toe te zien.
Dat sommigen daar in door schieten wil niet zeggen dat dan maar alle regels over boord moeten.

[The Engineer]

Dat is ook niet mijn intentie

[Jantjes]

Gezag en inspiratie (geweten) is met elkaar verbonden.
Het laatste gezag rust in de Bijbel zelf voornamelijk in de eerste vijf boeken (Thora).
De Heilige Schrift is het Woord van God. Dit gezag wordt bevestigd door het getuigenis van de Heilige Geest in ons hart en niet door het gezag van de kerk of van het verstand.
Verder is de openbaring van God in de Bijbel en in ons geweten volledig en behoeft niet aangevuld te worden door de kerkelijke traditie. De traditie, de kerk en de individuele christen kunnen dwalen en doen dat ook, maar de Bijbel, het Woord van God (decaloog), moet hen corrigeren.

[elbert]

Nu ik weer tien werkbare vingers heb om te typen, is het tijd om mijn eigen mening hierover te geven.

Ik denk dat ik dat het beste kan doen vanuit het gezichtspunt van de ambten en de gemeente.
Wat ik als eerste zou willen poneren, is dat het de drieënige God is, die apostelen, profeten, leraars in de gemeente "stelt", "geeft", "toebedeelt", "toevertrouwt":

1 Kor. 12:28 God nu heeft sommigen in de gemeente een eigen plaats gegeven: ten eerste apostelen, ten tweede profeten, ten derde leraars, vervolgens krachten, daarna genadegaven van genezingen, vormen van hulpverlening, bestuurlijke gaven, allerlei talen.
Rom. 12:6 En nu hebben wij genadegaven, onderscheiden naar de genade die ons is gegeven:
7 hetzij profetie, naar de mate van het geloof; hetzij bediening, in het bedienen; hetzij wie onderwijst, in het onderwijzen;
8 hetzij wie bemoedigt, in het bemoedigen; wie uitdeelt, in oprechtheid; wie leiding geeft, met inzet; wie zich over anderen ontfermt, met blijmoedigheid.
Ef. 4:11 En Hij heeft sommigen gegeven als apostelen, anderen als profeten, anderen als evangelisten en anderen als herders en leraars,

God geeft dus genadegaven aan de gemeente in bepaalde personen. Zij zijn Gods bouwlieden, wijngaardeniers, huisbezorgers:
1 Kor. 3:6-10, Rom. 15:20, 1 Kor. 4:1, Tit. 1:7.

Het doel van deze ambten is de opbouw van het lichaam van Christus (Ef. 4:12).

Nogmaals: het is God die in bepaalde personen gaven geeft tot opbouw van Zijn Gemeente. Dat betekent dat die personen er niet zijn voor zichzelf, maar voor God en Zijn Gemeente. Dat is hun roeping.
Tegelijk geldt dat de gemeente zelf ook verantwoordelijk is voor de orde en tucht in haar midden. Het is dus niet óf óf: het is niet zo dat alleen de ambtsdragers de baas zijn en iedereen maar naar hen moet luisteren. Het is ook niet alleen zo dat de gemeente maar doet waar ze zin in heeft en zich niets aan het gezag van ambtsdragers gelegen laat liggen.
Nee, er is wederkerigheid: de ambtsdragers ontvangen de roeping om de gemeente door middel van hun gaven te dienen en op te bouwen. Daarvoor gelden ook voorschriften, bijvoorbeeld die Paulus geeft in de brieven aan Titus en Timotheus: Titus 1:7 e.v. en 1 Tim. 3.
De gemeente heeft de roeping om de ambtsdragers die haar gegeven zijn te toetsen én zich aan hun goede leiding te onderwerpen, omdat de orde die Christus in de gemeente wil, er zo eentje is waarbij Hij gaven geeft aan bepaalde mensen om de gemeente te bouwen: apostelen, leraren, profeten enz.
1 Tim. 5:17 Bewijs aan ouderlingen die goed regeren, dubbele eer, vooral aan hen die arbeiden in het Woord en in de leer.

Ik denk dat beide sporen noodzakelijk zijn om een gezond gemeenteleven te hebben: geen los individualisme en ook geen autoritaire hierarchie. De Bijbel wijst ons hierin een weg van wederkerigheid tussen gemeente en gaven (ambten) die aan die gemeente gegeven zijn.
Zo functioneert kerkelijk gezag als het goed is.
En als het niet goed is, heb je een ongezond gemeenteleven met ofwel autoritaire ambten, ofwel een gemeente die als los zand aan elkaar hangt.