Kinderen willen niet meer naar de kerk

[Beer]

Hallo,

ik ben nieuw op dit forum, en ik heb de zoekfuntie gebruikt en ik kon niets vinden over dit specifieke onderwerp, dus daarom open ik dit topic.

Ik heb 2 kinderen, een zoon van 15 en een dochter van 12, ze heten Arnold en Nina. Arnold zit midden in de pubertijd en de laatste tijd weigert hij steeds vaker om mee te gaan naar de kerk, wij thuis weten niet goed hoe we daar om mee moeten gaan, is dwingen een optie?? Of is het beter om erover te praten? Tot nu toe hebben we het maar een beetje op zijn beloop gehouden, hopende dat er verandering in de situatie zou komen, zijn er ouders die hetzelfde probleem hebben (gehad?)

[Gerdien B.]

Hoi Beer,

welkom op het forum!

Dwingen vind ik zelf geen optie! In de pubertijd doe je juist de dingen niet die je moet!
Het is wel heel moeilijk maar jij in zit. Het enige advies wat ik kan geven is er over blijven praten.
Naar hun redenen luisteren en laten zien dat je oog hebt voor hun argumenten!

Verder weet ik er niet veel vanaf. weet van 1 gezin waar het er ook in speelt. Ik weet dat zij het zo doen als ik hier boven aan geef.
Toch denk ik dat het ook erg aan de kinderen zelf ligt. Elk kind vraagt om een andere benadering.

[Johanna]

Hallo Beer,

Ik zit met hetzelfde probleem. Oudste is 13 jaar.
Mijn man is van mening dat we hem gewoon moeten dwingen om mee te gaan. Zelf wil ik dat liever niet omdat ikzelf op die leeftijd ook niet ben gedwongen en dat is toch ook goed gekomen.
Vrienden van ons hadden bij hun zoon een strippenkaart gemaakt (aantal strippen weet ik niet meer). Die strippen kon hij gebruiken als hij niet naar de kerk wilde. Hij moest er een heel jaar mee doen. Vond ik een mooi compromis. Zo had hij toch een keuzemogelijkheid.
Is er geen jeugdkerk bij jullie? Kan ook een optie zijn.

Johanna

[Lith-]

ik ben van mening dat je ze niet kan dwingen, als ouder kun je ze in contact brengen met het christendom, uiteindelijk moeten ze zelf de keuze maken hoever ze er aan willen deelnemen.

dwingen is denk ik ook niet zinvol, Als hij met tegenzin in de kerk zit en het gewoon niet wil, zal het hem ook weinig goed doen denk ik...

[Evelien]

Maar stel die jongen/meisje wordt niet gedwongen om naar de kerk te gaan! echt blijft hij op zondag thuis en gaat andere dingen doen (tegen de zin van zijn ouders in)!! 15, 16, 17, 18, 19, 20, jaar. Als ze ouder worden en ineens helemaal niet meer met het geloof te maken willen hebben!! Hoe zou je je dan voelen als ouders zijnde?

Wat gewoon heel belangrijk is dat je kijkt naar wat je zoon/dochter wil. Ga eens na wat zijn wensen zijn!!!! En benader hem/haar positief in zijn/haar denken!

Wat ik merk is dat de generatie enorm verschilt!

En wat de ouders van nu, toen ze net zo oud waren als hun (puber)kinderen niet zo bijdehand zijn om maar elke keer naar een mening te vragen.

[Sabra]

Ik denk ook dat je een kind niet kunt dwingen om naar de kerk te gaan. Ik zou het ook een slechte zaak vinden als ouders kinderen dwingen naar de kerk te gaan, omdat dwang namelijk niets oplevert. Kinderen gaan zich juist meer afzetten als je ze dwingt.

[Maja de Bij]

Ik weet ook niet wat wijsheid is.
Maar denk eens aan de gelijkenis van de verloren zoon. Op een dag zei hij zijn vader dat hij er vandoor wou en of z'n vader maar even de erfenis wou delen. De vader houdt vervolgens geen preek, gaat niets verbieden, maar doet wat de zoon vraagt.
Vader (moeder) gaat vervolgens op de uitkijk staan en wacht en wacht. En diep in z'n hart blijkt die zoon dat laatste toch te weten, en daar draait het volgens mij om.

[Lalage]

Dit vind ik sowieso een goed onderwerp om het eens over te hebben. Mijn broertje ging op een gegeven moment ook niet meer mee naar de kerk, terwijl ik altijd dacht dat we wel mee moesten van m'n ouders, maar ze hebben er niet veel van gezegd. Eerst probeerden ze hem nog wel uit bed te krijgen, maar ja, als hij blijft liggen, dan stop je daar op een gegeven moment mee. Hij zegt zelf dat hij afgeknapt is op de kerk als instituut. Hij heeft wel een aantal jaren actief meegedaan met een tienerbijbelkring waar ik ook op zat en daar leek het wel alsof hij geloofde. Maar wat hij nu denkt... geen idee... M'n zusje gaat ook minder naar de kerk, maar die vindt het gewoon te slap en niet radicaal genoeg. Ze is wel christen.

Ik vraag me soms wel af of het m'n ouders nix kan schelen dat mijn broer niet meer naar de kerk gaat. Maar ik denk dat ze hopen dat het toch weer goed komt. Mijn moeder is ook uit de kerk van haar ouders gestapt. Ze ging wel naar andere kerken. We hebben een hele vrije opvoeding gehad (vind ik, m'n zusje zal iets anders zeggen) en dit sluit er wel bij aan.

Een advies geven kan ik niet, maar ik kan wel zeggen dat ik me soms zorgen maak over mijn broer en zus.

[Marnix]

Hallo Beer,

Ik zit met hetzelfde probleem. Oudste is 13 jaar.
Mijn man is van mening dat we hem gewoon moeten dwingen om mee te gaan. Zelf wil ik dat liever niet omdat ikzelf op die leeftijd ook niet ben gedwongen en dat is toch ook goed gekomen.
Vrienden van ons hadden bij hun zoon een strippenkaart gemaakt (aantal strippen weet ik niet meer). Die strippen kon hij gebruiken als hij niet naar de kerk wilde. Hij moest er een heel jaar mee doen. Vond ik een mooi compromis. Zo had hij toch een keuzemogelijkheid.
Is er geen jeugdkerk bij jullie? Kan ook een optie zijn.

Johanna

Jawel, Faithhouse. Helaas ligt hun website er momenteel uit.

is dit topic net zo serieus als dat andere topic van je ?

*vindt het geen humor*

Ho misschien is dit wel serieus... Als je niet zeker weet of dat zo is lijkt een slotje me niet gepast.

[TheEdge]

Hoi Beer, zou je zoon wel naar een andere kerk gaan, als je 'm daar vrij in liet? Ik had het vroeger ook niet naar mijn zin in de kerk, maar had wel vriendinnen in een andere gemeente. Hoewel mijn vader het met de leer van die kerk niet zo eens was, had mijn moeder liever dat ik uberhaupt ging dan dat ik nergens heen ging, dus ben ik 5 jaar lang steeds meer met de jeugdvereniging vna die gemeente gaan doen. Heeft erg geholpen. Ben intussen weer bij mijn eigen kerk.

Misschien is youth alpha anders ook wel iets? Dat is een alphacursus voor jongeren: voor niet-christenen om te leren wat het christelijk geloof is, voor beginnende christenen om te leren hoe ze verder moeten, en voor afdwalende christenen om hun geloof nog eens door te denken vanaf het begin. Misschien vindt 'ie dat interessant?

[benny_thuis]

je moet je eigen wensen niet weerspiegelen op je kinderen als ze dit niet willen.

Ik vind niet dat de Bijbel staat voor dwingen, maar dat het staat voor vrije keuzes die je kan en mag maken in het leven.

en we leven ook niet meer 2000 jaar geleden ofzo weet je wel

[AssiFv]

Ik ben ook een puber (17, bijna volwassen) en ik heb ook een tijd gehad dat ik niet mee naar de kerk wou. Bij ons thuis was hier gewoon geen discussie over mogelijk. Je gaat gewoon mee, punt uit. Achteraf bezien vind ik dit de beste manier. Je moet je kinderen laten denken dat er geen manier is om thuis te blijven.

[Riska]

Als het alleen maar een huis vol herrie geeft is de zegen weg voor zowel de ouders als de kinderen. Dan zitten die met lange gezichten in de kerk en daaraan ergeren ouders zich weer.

Ik denk dat er een zekere vrijheid moet komen vanaf een jaar of 16.
Wel heb ik mijn kinderen gedwongen naar catechisatie te blijven gaan tot hun achttiende. Door omstandigheden binnen de kerk lukte dat bij mijn dochter uiteindelijk niet, ze hield het met haar zestiende voor gezien.

Hoe je je als ouder voelt als je kinderen niet meer naar de kerk gaan?
Ik kan er enigszins inkomen dat iemand op het instituut kerk afhaakt, ik heb zelf wel eens bijna de neiging gehad. Maar de plaatselijke gemeente was/is mijn thuishaven, dus is het er niet van gekomen.

Mijn kinderen hebben afgehaakt, allebei en er valt ook nauwelijks over te praten. Mijn dochter is ronduit 'anti', mijn zoon ??? ik weet het niet echt, ik denk dat hij toch wel iets opener staat dan mijn dochter.

Wat is mijn troost en houvast? Hun doop.
En nu hoop ik dat jullie me niet verkeerd verstaan. De doop op zich is beslist niet zaligmakend.
Maar met de doop hebben mijn kinderen een teken ontvangen op hun voorhoofd dat onuitwisbaar en onvervreemdbaar is.
Iedere zondagmorgen worden wij begroet met de woorden dat "God niet loslaat het werk dat Zijn hand begon"...
En mijn troost is dat God dus die beide kinderen niet loslaat, want dat heeft Hij beloofd en daarop pleit ik, iedere dag weer...

Riska

[mini]

Bij ons thuis was er vroeger echt geen discussie over mogelijk dat ik thuis bleef uit de kerk. Soms mocht het wel, maar het werd wel altijd gevraagd en niet afgedwongen. Als je een jaar of 21 bent geworden weet je ook wel dat je nu de vrijheid hebt om te doen en laten wat je zelf wilt. Maar zolang ik thuis woon zou ik niet eens thuis willen blijven, alleen al uit respect naar mijn moeder, dus meestal ga ik wel. Al heb ik er helemaal geen problemen mee om te gaan hoor.

Er waren wel altijd compensaties. Als ik een keer thuis mocht blijven, moest ik volgende zondag echt mee. Misschien is inderdaad het strippenkaart-idee zo gek nog niet. Of vraag eens of hij misschien naar een andere kerk zou willen. of om en om. de ene zondag wel 's ochtends mee en de andere niet. Maar helemaal loslaten zou ik zoveel mogelijk proberen te vermijden.

sterkte ermee

[joris]

mijn ouders hebben altijd overal voor open gestaan. Ze wilden ons laten zien waarom naar de kerk gaan fijn is. Maar wij zeiden allemaal onafhankelijk van elkaar steeds: het is net alsof uw god een andere is dan die van de kerk> als u er over praat worden we blij, maar in de kerk worden we verdrietig.
Mijn ouders hebben mij duideljk kunnen maken dat het niet om de kerk gaat, of om de mensen in dekerk, maar dat God aanbidders zoekt en dat we daarom naar een kerk willen om dat te doen.
lEzen en zingen aan tafel deden we altijd. maar naar de kerk gaan heofden we niet altijd, wemochten gewoon af en toe een baaldag nemen. Scheelt misschien at mijn ouders onze ideeen over de kerk op den duur gingen delen. sterker nog, we zijn met elkaar de kerk uit gegaan, mijn ouders voorop.

ouders, kijk of je kind misschien niet gewon gelijk heeft!