Aragorn schreef:Collateral schreef:Aragorn schreef:Echter, de vraag is evengoed: hoe kan God vertoornd zijn geweest over gebeurtenissen die Hij vantevoren heeft zien aankomen? Hoe kan God berouw hebben gehad over het maken van de mens, zoals te lezen is in Genesis 6 vs. 5-6:
"5 En de HEERE zag, dat de boosheid des mensen menigvuldig was op de aarde, en al het gedichtsel der gedachten zijns harten te allen dage alleenlijk boos was.
6 Toen berouwde het den HEERE, dat Hij den mens op de aarde gemaakt had, en het smartte Hem aan Zijn hart."
God heeft, zo is te lezen in de bijbel, meermalen berouw gehad. Berouw is (volgens de Van Dale) "spijt over iets dat men verkeerd heeft gedaan." Dat kan ik niet rijmen met het feit dat God de toekomst kent.
Hier komen we weer bij de kwestie van een eeuwig God en een tijdsgebonden mensheid/aarde. Enerzijds is er het dilemma wat jij noemt, maar anderzijds is het ook onvoorstelbaar dat een eeuwig God niet de gehele tijd overziet of voorziet. Vooral in het OT zien we God als actor in de tijd, die schijnbaar de toekomst niet voorziet. Hoe dat precies zit weet ik natuurlijk ook niet. Ik denk dat God dan in een soort 'tijdsmodus' stapt oid om op menselijk niveau te kunnen communiceren. Al zal dat wel een enorm bekrompen gedachte van mij zijn.
Ik zie het als een niet echt geloofwaardige en enigzins geforceerde uitweg, maar of je gedachte bekrompen is, daar oordeel ik niet over.Nee, serieus, ik heb jou hier nog niet op bekrompenheid kunnen betrappen. Maar voor mij is deze kwestie in ieder geval een (en zeker niet de enige) reden om de bijbel (in dit geval het O.T.) niet als soeverein te beschouwen. Het toont, vind ik, Gods zwakheid, en kan dus alleen maar een menselijke interpretatie van God zijn.
Dankje.
Hmm, in dat geval vind ik je toch bekrompen, maar mezelf ook - want menselijk zijn we allemaal, en beperkt ook.
Maar, stel dat jij een eeuwig God zou zijn en je een tijdsgebonden werkelijkheid zou scheppen dan heb je dit probleem toch onvermijdelijk? Even afgezien van het causaliteiten/determinisme-verhaal zal het dan voor je schepselen altijd lastig zijn om jouw eeuwige acties te plaatsen in hun werkelijkheid. Hm, vaag.. nog een poging: het levert voor je schepselen per definitie vragen als ze jouw interventies en acties proberen te combineren met hun gedachten over jouw eeuwigheid. Nog steeds niet helemaal duidelijk uitgelegd geloof ik, maar mijn eigen positie als tijdgebonden schepsel werkt ook niet echt mee bij het begrijpen van deze materie.
Ik denk dat ik snap wat je bedoelt, maar waar ik moeite mee heb is dat het toeschrijven van toorn - en vooral berouw - aan God zo menselijk is. Als God Zijn supervisie had willen hebben op het ontstaan van de bijbel, zou Hij naar mijn mening niet hebben toegelaten dat er over Hem werd gezegd dat Hij toornig was/berouw had. Toorn is een uiting die voortkomt uit ongenoegen over de gang van zaken, waar men deze niet voorzien had. En berouw is spijt over iets dat men verkeerd heeft gedaan. Dat rijmt niet met Gods eeuwige voorzienigheid.
