De doden kwamen tot leven.

[BertV]

Vandaag, zondag, was er in Arnhem een herdenking dat 60 jaar geleden de slag om de rijnbrug werd gestreden. Zo'n 8000 soldaten kwamen om het leven en nu werd dit herdacht op een oorlogsbegraafplaats waar 1000 militairen begraven liggen.
Na de kransleggingen kwamen 1000 kinderen met bloemen en gingen ieder bij een grafsteen staan om vervolgens op verzoek allen de bloemen boven de hoofden te houden.
Toen kwamen alle dode grafzerken opeens tot leven en kregen de slachtoffers weer een gezicht en was het kerkhof een bloemenzee.

Ik kreeg een brok in mijn keel bij dat aanzien.

Vr.gr. BertV

[Riska]

Dan ben ik blij dat ik het laatste stuk heb opgenomen, want toen wilde ik toch ook even naar Buitenhof kijken...

Ik vond het tot 12 uur zeker al een indrukwekkende uitzending...

Riska

[joris]

wat herdenken we? verdriet? pijn?

Ik sprak zaterdag toevallig een vrouw van tachtig die op haar fiets honderden kilometers heeft gereden om eten voor haar familie te halen. Zij zei: dat herdenken, allemaal goed en fijn. Ik kijk liever vooruit, naar de tijd dat we de wijn met Christus nieuwe zullen drinken en ik bid ieder dag: laat uw wil gewschieden.

[Riska]

Joris,

Wat wij herdenken is dat zestig jaar geleden er mensen zijn geweest die gezorgd hebben - vaak door hun leven te geven - dat die mevrouw daarna niet meer honderden kilometers hoefde te rijden om aan voedsel te komen, dat wij voor onze mening mogen uitkomen en dat wij in alle vrijheid ons geloof mogen belijden.
Daar mag best af en toe bij stilgestaan worden en mag er naast dankbaarheid voor de bevrijding een appèl op ons gedaan worden om nu waakzaam te zijn.
Want er zijn in deze wereld velen, die heel graag het volk Israël willen uitroeien en - heel dichtbij huis - zoals wij op dit ogenblik met echte vluchtelingen omgaan is een heel ernstige echo uit het verleden, toen de Joden, vluchtend uit Duitsland, in ons land niet welkom waren, om maar wat te noemen.

Riska

[joris]

ja hoor, herdenken is niet verkeerd. Maar het lijkt meer op gedenkene n vereren en dat vind ik wel verkeerd.

Ik vind die vrouw uit mijn voorbeeld erg nuchter, we kunnen beter een bidstond houden dan dat we gaan bedenken hoe goed we waren.

[BertV]

ja hoor, herdenken is niet verkeerd. Maar het lijkt meer op gedenkene n vereren en dat vind ik wel verkeerd.

Ik vind die vrouw uit mijn voorbeeld erg nuchter, we kunnen beter een bidstond houden dan dat we gaan bedenken hoe goed we waren.

Het is niet vereren maar met eerbied dankbaar gedenken. Je zal maar opgeroepen worden om in een ander deel van de wereld te MOETEN vechten om dan jong daar te sterven.

Bij ons vieren we jaarlijks nog de overwinning op de spanjaarden, laten wij daarom deze jongens niet vergeten en leg dankbaar een bloemetje op hun graf.

Vr.gr. BertV

[Riska]

BertV,

Helemaal en grondig mee eens... Die jonge jongens - veel net zo oud als forumleden hier - gaven hun leven en dan mogen ze best eenmaal per jaar letterlijk en figuurlijk in de bloemetjes gezet worden en onze dankbaarheid jegens hen geuit worden. Dat heeft inderdaad niks met vereren te maken maar alles met respect...

Riska

[André]

Volgens mij is het ook wel goed dat jongere mensen kunnen zien, waarom ze ook alweer in een vrij land leven, het Nederland van nu.
En niet ergens in een diepvrieskist op Siberië o.i.d.

[Brion]

wat herdenken we? verdriet? pijn?

Ik sprak zaterdag toevallig een vrouw van tachtig die op haar fiets honderden kilometers heeft gereden om eten voor haar familie te halen. Zij zei: dat herdenken, allemaal goed en fijn. Ik kijk liever vooruit, naar de tijd dat we de wijn met Christus nieuwe zullen drinken en ik bid ieder dag: laat uw wil gewschieden.

Gezien je reaktie, denk ik dat als jij geleefd had in 1944, had gezegd toen de engelse en amerikaanse soldaten ons kwamen bevrijden: "Ach, wat bevrijden? Ik kijk liever vooruit, naar de tijd dat we de wijn met Christus nieuwe zullen drinken en ik bid ieder dag: laat uw wil geschieden"
Je reaktie getuigt van bar weinig historisch besef, en het blijkt wel dat je vrij weinig begrijpt hoe het eigenlijk komt, dat we hier nu in vrijheid leven.

[Gershwin]

Historisch besef is natuurlijk heel relatief. Depressie kan ook heel goed uit historisch besef voortkomen. Fijn oude wonden openwroeten, heerlijk jezelf wentelen in het geleden leed... Natuurlijk, dat is niet de bedoeling van een herdenking, maar het kan. Jezus woorden tegen de vrouwen van Jeruzalem zijn ook wel illustratief wat dat betreft.

[Riska]

Historisch besef is natuurlijk heel relatief. Depressie kan ook heel goed uit historisch besef voortkomen. Fijn oude wonden openwroeten, heerlijk jezelf wentelen in het geleden leed... Natuurlijk, dat is niet de bedoeling van een herdenking, maar het kan. Jezus woorden tegen de vrouwen van Jeruzalem zijn ook wel illustratief wat dat betreft.

U bedoelt?

Riska

[Gershwin]

Ik zei: het kan. Hoeft niet. Maar al te veel naar het verleden kijken is niet goed. Historisch besef kan masochistische vormen aannemen, dat bedoel ik.

[Marnix]

Tja... neem het volk Israel? Keken ze alleen maar vooruit? Nee, ze vierden toen regelmatig het Pascha.... de bevrijding uit Egypte...

Aan de andere kant wees dat feest vooruit naar de echte bevrijding door Jezus.

Ik wil niet gelijk een link leggen met operatie Market Garden... maar toch zit in het geloof denk ik wel een goede les hoe hiermee om te gaan...

Bij het Pascha keken ze terug... maar ook vooruit... Wij kijken vooruit naar de eeuwige bevrijding... maar kijken ook terug, naar hoe die bevrijding tot stand kwam...

Ik denk dat dat de goede balans is... je moet niet alleen terugkijken... want dan kun je niet vooruit kijken... je moet niet alleen vooruit kijken, want terugkijken kan leerzaam zijn, kan je laten vergeten naar het nu en naar de toekomst te kijken... Je moet beiden doen.... Vooruit kijken en lopen... en regelmatig even over je schouder omkijken. Dan zie je vaak dingen die je helpen om door te lopen.... en je met extra vertrouwen vooruit te kijken.