Het mooiste wat in je leven kan gebeuren is de ontdekking dat de bijbel geen droge tekst, (waar je slechts uit verplichting en gewoonte in leest) meer is maar echt het levende woord. Waarin God tot jou persoonlijk spreekt, je onderwijst, je bestraft, je confronteerd en bovenal: je de weg wijst naar het leven!
Maar hoe ervaar jij het als God tot je spreek? UIteraard door de bijbel, maar ook door gebeurtenissen, omstandigheden, boeken die je leest, en mensen die je ontmoet, of diepgaande gesprekken precies op het juiste moment die jou de wegwijzen? Na een opeenvolging van gesprekken en gebeurtenissen dat je realiseert: dit kan geen meer toeval zijn, ik kan niet om Hem heen: Hij heeft me weer onderwezen in de weg die ik moet gaan! Hij heeft weer laten voelen: Mijn oog zal altijd op je zijn, Ik verlaat je niet.
Of als je bid: en je ervaart de gemeenschap met God tot in het diepste van je ziel.
Kan je daar over praten, heb jij die ervaring en hoe? Of heb je het gevoel dat God nog verder weg is als de maan, altijd, dat Hij je nog nooit persoonlijk aangeraakt heeft.
